first kiss

เรื่อง first kiss

เวลานี้ก็ผ่านไปเร็วจัง เอิ่ม... ฉันชื่อ มายนะ ฉันเป็นคนไม่เชื่อเรื่องความรักสะเท่าไรหรอก ฉันยังไม่เคยมีแฟนนะ ตอนแรกฉันก็งงอยู่ เพราะอยู่ดีๆๆก็มีคนมาทักเราว่า "มายด์มีfirst kissหรือยัง" ฉันก็งงว่ามันคืออะไรหรอ จนมีเพื่อนมาบอกว่า จูบแรกอ่ะ แกเคยเสียให้ใครหรือยัง ฉันตอบอย่างไม่ช้า ขอบอกเลยนะฉันไม่เสียจูบแรกให้ใครทั้งนั้นและ เอ่อ..เพื่อนของฉันที่บอกนะชื่อ มิ้นนะ มันเป็นคนเชื่อในความรักนะ แต่ไม่ค่อยมีใครมาจีบมันสะเท่าไรฉันก็งงเหมือนกัน ส่วนมากเพื่อนสนิทคนฉันจะเป็นผู้หญิงนะ ผู้ชายน้อยคนที่ฉันจะสนิทแต่จะมีผู้ชายคนหนึ่งนะ ที่ฉันสนิทมากเท่าๆๆกับผู้หญิงเลยและ นึกแล้วก็มาเลย เมื่อฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลินอยู่ ก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังก้องเข้ามา " มายด์ มายด์ มายด์" 

มายด์: มีอะไรหรือเปล่า  เรียกสะดังเชียว

มิน: ตอนกลางวันเราไปห้องสมุดกันเถอะ

มายด์: อืมม จะไปดูหนังสือด้วย งั้นตอนกลางวันเจอกัน 

หลังจากที่ฉันได้นัดกับมินแล้วว่าเราตอนกลางวันเราจะไปห้องสมุดกัน หลังจากที่ฉันได้ยินเสียง กริ่งดังขึ้น ฉันก็รับวิ่งตงไปที่ห้องสมุดเพื่อที่จะไปจ้องที่นั่งอ่านหนังสือ ฉันหอบหายใจเหือกๆๆ ก็ที่จะนั่งซุดตัวลงไปนั่งกับเก้าอี้

มิน: เป็นไรอ่ะ ...ถึงได้หอบขนาดนี้

มาย: ก็เราวิ่งมาจองที่อ่ะดิ เกือบจะไม่มีที่นั้งแล้วไงและ

มิน: อ่อ... เดียวเราไปดูหนังสือตรงนู้นก่อนนะ

มาย: อืม

หลังจากที่มินบอกฉันว่า มันจะไปดูหนังสืออีกทางหนึ่งฉันก็จะไปอีกทาง แล้วเราก็จะมานั่งโต๊ะเดียวกันอีกเหมือนเดิม หลังจากที่พวกเราดูหนังสือที่ตนเองอยากอ่านแล้ว  เราก็มานั่งที่ วันไหนมันทำให้ฉันเกือบนอนไม่หลับแล้วและ เพราะเหตการณ์ในวั้นนั้นมันทำฉัน ...เหลือเกิน

มิน: เห้ยแก... แกรู้จักคนนั้นป่ะ

มายด์: รู้จักดิ ทำไมจะไม่รู้จัก คนนั้นอ่ะชื่อ เมย์เพื่อนเก่าเราเอง มิน: แล้วทำไมถึงไม่สนิทแล้วและ

มาย: ก็คงเป็นเพราะเราอยู่คนละห้องกันด้วยและ เลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร

มิน: อ่อ ...ok

มาย: มีอะไรหรือเปล่า ... หรือว่าแกจะชอบเมย์55

คำพูดล้อเล่นของฉันในวินาทีนั้นมันทำให้ต้องเจ็บปวดและเก็บความรู้สึก จนตอนนี้

มิน: แล้วถ้าฉันจะตอบว่า "ใช่"อ่ะ เธอจะว่าไง

มาย:เปล่าหรอกไม่มีอะไรอ่ะ

มิน: อ่อ มายพรุ่งนี้วันเกิดเมย์  เราไม่งานวันเกิดกันเถอะ

มาย: ไปไดิ

วัดเกิดเมย์

ฉันพึ่งเรียนเสร็จ ฉันก็ตรงมาที่งานวันเกิดของเมย์เลย ฉันเดินเข้างานไป แต่แล้วฉันก็จะต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียง ของผู้ชชายคนหนึ่ง

ผู้ชายปริศนา: มาย มาย มาย

ฉันมองหาต้นเสียง เจ้าของเสียงนั้นคือมิน

มิน: มาย เราจะไปบอกชอบเมย์แล้วนะ

มาย; อืมไปเลย

วินาทีนั้นเป็นวินาทีที่ะทึกมาก และก็อาจจะเป็นวินาทีแห่วความเจ็บปวดของฉัน 

ฉันยินดีที่จะเดินออกจากงานโดยไม่ฟังคำตอบจากมินเลย หลังจากที่งานวันเกิดของเมย์ ฉันก็พยายยามที่จะหลบหน้ามินตลอกเวลา เพื่อจะตัดใจจากมิน ตั้งแต่วันงานวันเกิดฉันมั่นใจความรู้สึกแล้วว่า มันคือความรู้สึกที่ฉันชอบมิน

แต่หนี้ยังไงก็ไม่พ้น เมื่อมีชายคนหนึ่งตะโกนมาจากข้างหลังว่า " อย่าหนี้เราอีกเลย" 

ฉันหันหลังไปมองต้นเสียงแต่กลับจะต้องตกใจเมื่อเจ้าของเสียงนั้นคือ มิน 

มิน: อย่าหนี้เราอีกเลย รู้ไหม?? กว่าเราจะเจอเธอเนียมันยากแค่ไหน

มาย: ทำไมจะต้องตามหาเรา

 มิน: เราจะบอกว่า เราไม่ได้เป็นแฟนกับเมย์นะ

มาย: แล้วจะมาบอกทำไม

มิน: แล้วคนที่เราชอบคือ ..

ฉันยืนฟังคำตอบอย่างมีความหวังแต่ฉันก็มั่นใจแล้วว่า คงไม่ใช่ฉันแน่นอน

มิน: คนที่เราชอบ คือ ... เธออ่ะ

มาย: เราหรอ...

มิน: อืม เราชอบเธอแล้วเธอชอบเราป่ะ

มาย: เราก็ชอบเธอเหมือกัน 

หลังจากนั้น เราสองคนก็วิ่งเข้าไปกอดกันและกัน มินถามฉันว่า " เธอเคยโดนจูบไหม" ฉันตอบไปว่า " ทำไมถึงถามงั้นและ" มินตอบว่า " ตอบมาเถอะน่า"  " เรายังไม่เคยจูบใคมาก่อนเลย"  งั้นเราขอเป็นจูบแรกและกันนะ ทันใดนั้น  ริมฝีปากที่แห้งเหี่ยวของฉันที่รอให้เจ้าชายมาจูบพิษ ก็กลับกลายเป็นสีชมพูเมื่อได้รับการจูบพิษของเจ้าชายมิน ฉันคิดว่าฉันจะเก็บ จูบนี้เป็นจูบแรก และจูบสุดท้ายไปตลอดกาล