นายสาดกับนางรวย

...หลากหลายชีวิตบนโลกใบนี้ กับเส้นทางของชีวิต ที่มีเวลาเป็นตัวกำหนด บางคนอาจไปถึงจุดหมายที่หวังไว้แล้วฉลองชัยให้สุดขีด

บางคนอาจท้อและถอดใจระหว่างทาง

บางคนแค่จะเริ่มเดินก็มองไม่เห็นเส้นทาง

บางคนอาจถึงจุดหมายแต่กลับอยากเดินกลับมาที่เดิมที่เคยผ่านมา

ไม่ว่าจุดหมายอยู่ที่ใด แต่เส้นทางที่จะไป เรามักจะเหลือเส้นทางเดียวในที่สุด นั่นคือ"เวลาของหัวใจ"

ความฝันที่หวังไว้กับผู้ให้ชีวิตมา แม้หลายๆคนอาจบอกว่าเราสามารถทำทั้งสองอย่างได้ในเวลาเดียวกันได้โดยไม่จำเป็นต้องเลือกเลย มันอาจจะใช่กับหลายๆชีวิต ที่มีสิทธิเลือกอาจง่ายดาย หรืออาจจะมีมากมายที่เลือกไปแล้วมาเสียใจ กับเวลาที่ไม่สามารถหวนคืนได้

...ฝันที่หวังไว้ สำหรับผมแล้วนั้นคือการได้เป็นครูผู้ให้ โดยพร้อมที่จะเสียสละทุกสิ่งในชีวิต เพื่อให้กับหลายๆชีวิตที่รอคอยที่จะได้รับบ้าง มันอาจจะไม่จำเป็นต้องเป็นข้าราชการ แม้ตอนเด็กจะฝันเช่นนี้ก็ตาม แต่บางครั้งกาลเวลากับโอกาสมันห่างไกลเหลือเกิน แม้ตอนนี้เส้นทางนี้ยังคงสว่างในใจตลอดเวลาพร้อมจะให้ผมก้าวเดินไป แต่เราจะไปต่ออย่างสุขใจได้เช่นไร ในเมื่อผู้ที่เขาให้ชีวิตเรามา ยังคงรอเวลาได้รับมันบางกับเวลาที่น้อยลงทุกที

...ผู้ให้ชีวิตมา ก็คงหมายถึงพ่อและแม่ แน่นอนสิ่งที่พ่อแม่หวังคงอยากให้ลูกสุขสบาย มีฐานะที่มั่นคง มีครอบครัวที่สมบูรณ์ วันนั้นท่านคงจะสุขใจมากที่สุดแล้ว บางครั้งอยากจะเอ๋ยบอกว่าสิ่งที่ท่านหวังไว้ มันอาจไม่ใช่ความสุขของผมก็เป็นได้ แต่ก็กลัวจะต้องทำร้ายหัวใจของผู้ที่ให้ชีวิตมาเหลือเกิน บางทีก็ต้องเก็บซ่อนไว้ในหัวใจดวงนี้ กับเวลาที่หมดไปทุกๆวัน

...มากมายหลากหลายชีวิตที่ผมพยามตั้งข้อสงสัย กับเรื่องแบบนี้ แต่คำตอบที่ได้เรากับต้องตัดเส้นทางหนึ่งทิ้งอยู่ดี เพราะบางทีโอกาสที่มี มันอาจจะมีมาแค่ครั้งเดียว ในตอนนี้ผมกำลังสับสนกับโอกาสและเวลาที่มีตอนนี้มากหลือเกิน เราจะยอมเห็นแก่ตัวเพื่อไปถึงฝันที่หวังไว้เพื่อเป็นผู้ให้ กับหลายๆชีวิต ที่ไม่เคยให้เรามา แต่นั่นคือสิ่งที่มีค่ามากถ้าผมไปยืนจุดนั้น กับอีกชีวิตที่เป็นผู้ให้เรามา แม้เราจะให้กลับไปไม่ได้เท่าที่ท่านให้มา แต่สุดชีวิตที่ก้าวเดินมา ผมก็จะพยามทำให้สุดความสามารถเท่าที่ หนึ่งชีวิตนี้จะทำได้ แม้อาจจะไม่เป็นดั่งใจหวังบ้างก็ตาม แต่ก็ไม่เคยคิดจะจากลาปล่อยให้สิ่งที่มีค่ามากที่สุด รอคอยที่จะได้รับบ้าง ซักครั้งคงจะปราบปลื้มหาจากที่ใดไม่ได้เลย

...แม้หลายชีวิตคิดว่ามันคงอยู่ที่เดียวกันและไปพร้อมกันได้ แต่ใครไม่พบเจอกับอุปสรรคมากมายบนเส้นทางที่มืดมิด ที่อาจมีแสงไฟส่องสว่างเพียงเล็กน้อยพอให้เดินไปได้บ้าง กับเส้นที่แสนสว่างที่หัวใจแสนปวดร้าวและอ้างว้างจนไม่อยากเดินต่อไป

....เวลา แล้วก็เวลา รอคอยแบบไร้จุดมุ่งหมายต่อไปแบบนี้ หรือ จะสร้างโอกาสที่พอจะสร้างได้ในตอนนี้ไปพร้อมเวลาที่หวนคืนกลับมาไม่ได้เลย

ใครก็ได้ช่วยบอกผมที ส้นทางของชีวิตนี้จะทำเช่นไร เพราะหัวใจผมมีแค่ดวงเดียว...