นายสาดกับนางรวย

... หิมะโปรยปราย ท่ามกลางเทือกเขาสูงที่แสนจะหนาวเหน็บ ร่างสาวน้อยวัยเจ็ดขวบ ถือห่อข้าวหนึ่ง ห่อพร้อมเป้ที่ใส่เสื้อผ้าไว้หนึ่งชุด แม้แต่รองเท้าก็ไม่มีใส่ มความเหน็บหนาวสุดขีดถึงขั้วหัวใจ เหตุไฉนสาวน้อยจึงไม่คิดหวนกลับที่พักพิงของตน...

นี่คือสงครามชีวิตโอชิน มหานิยายอมตะ ที่ถ่ายเรื่องราวชะตาชีวิตสาวน้อยที่ต้องออกจากครอบครัว เพราะความจนบีบบังคับ เพื่อพ่อแม่และน้องน้อยจะมีชีวิตอยู่รอด แม้แต่ข้าวสารจะกรอกหม้อยังต้องคิดเพื่อจะเหลือไว้ว่าพรุ่งนี้จะยังมีกินอยู่ไหม ใช่วันนี้กินให้อิ่มเพื่อมีแรงสู้ในวันต่อไป

เมื่อความจนบีบบังคับ ชะตากรรมจึงต้องผลิกแพงแม้นั่นจะเป็นนิยายอมตะ แต่ดูเหมือนเรื่องราวชีวิตจะคล้ายคลึงกับชีวิตของลูกๆนายสาดกับนางรวย แม้อาจจะไม่ต้องผ่านเทือกเขาที่หนาวเหน็บ แต่สำหรับเด็กๆอาจจะเหน็บหนาวไปทั่งชีวิตก็ได้

มีลูกๆทั้งห้ามีอายุห่างๆกันคนละสองปี แน่นอนลูกทั้งห้า หากจำเป็นต้องศึกษา การให้ลูกทั้งห้า ไปโรงเรียนพร้อมกัน มันคงสุดความสามารถของความเป็นพ่อแม่ที่ยังมีคำว่า"จน"ติดหน้าบ้านอยู่ เมื่อฐานะบีบบังคับ จำเป็นต้องจัดสรรสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดให้ลูกๆได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้

...เริ่มต้นที่ลูกคนที่4 เด็กสาวแสนดี ชะตากรรมชีวิตช่างดูน่าสงสารเหลือเกิ๊น แม้แต่น้ำนมแม่ เธออาจจะไม่มีโอกาสได้ลิ้มรสเหมือนเด็กคนอื่น น้ำข้าวต้มสุกผสมน้ำตาลช่างเป็นยอดยาวิเศษที่ทำให้เธอมีชีวิตที่ดีได้ทุกวันนี้ เธอเกิดมานางรวยก็เจ็บป่วยที่ต้องอยู่รอดให้ได้ แต่ต้องห้ามทำงาน ห้ามให้นมลูก ในเมื่อแม่ก็ดูแลได้ไม่เต็มที่ เธอจำเป็นต้อง ไปอยู่กับผู้เป็นย่า กว่าจะมีโอกาสได้กลับบ้านเวลาก็ผ่านพ้นไปเป็น 10ปี

รายต่อมาก็ลูกคนที่1 ด้วยนายสาดกับนางรวยเชื่อและปฏิบัติมาตลอด เป็นหญิงต้องทำหน้าที่แม่บ้านดูแลสามี สาววัย12 เพิ่งจบป.6 เอง รักแรกพบแม้จุดจบอาจไม่สวย แต่ด้วยความจำเป็นหรือพ่อแม่ได้เล็งเห็น ถ้ามีโอกาสได้แต่งงานกับชายที่ลูกสาวรักและฐานะและอาชีพของครอบครัวฝ่ายชายมีลู่ทางทำมาหากิน แม้จะถูกมองจากสายตาชาวบ้านที่คิดว่า ให้ลูกมีสามีตั้งแต่เล็ก แต่ใครจะเข้าใจเหตุผลที่แท้จริงเท่านายสาดกับนางรวย

ต่อมาก็ต้องลูกคนที่2 เด็กสาวที่กำลังเริ่งร่ากับเพื่อนๆ ต้องถูกให้ไปอยู่กับอาที่ร้านเสริมสวยในโคราช พร้อมกับการเลี้ยงดูลูกเล็กของอาสาว เด็กวัย12 ที่กำลังสนุกด้วยวัยของตน การรับกับตัวตนที่พ่อแม่ได้ให้มา เธอคงไม่เข้าใจเหตุผล จนทุกวันนี้เธอก็ยังดื้อรั้นด้วยความเป็นเด็กที่เข้าใจ ว่าพ่อแม่คงรังแกเขาในตอนนั้น

ลูกคนที่3 ด้วยยุคสมัยเริ่มเปลี่ยน ความเป็นชาย ต้องมีการศึกษาเพื่อใช้ในการดำรงกับยุคกฏแห่งการบังคับ แต่ด้วยความจน คั้นจะส่งลูกชายให้มีการศึกษาสูงๆ อาจดูยากเย็นแสนเข็นสำหรับครอบครัวนี้เหลือเกิน มีอยากเรียนก็ต้องทำงานด้วย ยังดีที่มีสองสามีภรรยาที่อยากมีลูกชาย ทำอาชีพเปิดเขียงขายเนื้อวัวที่มั่นคง นายสาดสนิทกับเขาจึงได้ให้ลูกชายให้ไปอยู่กับเขา เด็กชายวัย12 ในใจเขาคงคิด ทุกๆตี3ตี4ต้องตื่นมาทำงาน ให้แล้วเสร็จเพื่อจะได้มีเงินไปโรงเรียน ช่างเก็บกดเหลือเกิ๊นทางออกที่ดี คือทุกวันนี้เขาจึงมีสุรา เพื่อพยุงความเหนื่อยล้าและร้ร้องขอความรักจากใครก็เป็นได้

ส่วนบักหล่าน้อยลูกคนที่5 อาจไม่ต้องมีชะตากรรมดั่งผู้เป็นพี่ แต่อาจเรียนรู้อะไรจากจุดตรงนี้ด้วยการยืนมองดูความจำเป็นสิ่งที่พ่อแม่ได้มอบให้ลูกๆแต่ละคน

โอชินก็ยังเป็นโอชิน ที่มีชีวิตที่ดีได้และเป็นที่ยอมรับของคนทั้งโลก แม้วัยเด็กลูกๆอาจจะไม่เข้าใจเหตุไฉนพ่อแม่ต้องทำถึงเพียงนี้ ..หากมีโอกาสได้เป็นพ่อแม่คน คำตอบนี้เหตุผลอาจไม่จำเป็นอีกต่อไปก็ได้