นายสาดกับนางรวย

.... วันเกิดลูกเหมือนวันตายของแม่ ทุกครั้งที่ได้ยินมันเหมือนเป็นสิ่งเตือนใจ ที่ทำให้บักหล่าน้อยของแม่ จะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง

" ไอ้หล่าน้อยของแม่" เสียงที่นางรวยใช้เรียกชื่อของลูกชายหล่า ฟังดูไพเราะเสนาะเหลือเกิน ลูกชายหล่าคนนี้เกือบทำให้แม่ตายตั้งแต่วันที่คลอด โอกาสยังดียุคสมัยเปลี่ยนไป ลูกทั้ง4คนของนางรวย คลอดเองไม่ได้มีใครได้คลอดที่โรงพยาบาล บักหล่าน้อยของแม่ ช่างมีบุญกว่าพี่น้องคนอื่นจริงๆ ได้มีโอกาสเกิดที่โรงพยาบาล

เด็กที่คลอดยากมากเพราะหัวโต นางรวยแทบขาดใจในการเบ่งเขาออกมา ทั้งคาบน้ำตาและสายเลือดเหมือนขาดกระเด็นอย่างคนจะสิ้นใจ พอออกมา ยังมีดวงตาที่เล็กไม่เหมือนลูกคนอื่น นางรวยรีบถามหมอและรอลุ้นว่าลูกจะรอดชีวิตใหม ลูกที่คลอดยาก ท้องป่องมาก ทั้งสายยางที่ต้องสอดใส่ลงไปในท้องเพื่อเอาน้ำค้ำ(เขาเรียกน้ำอะไรผู้เขียนฟังมาจากนางรวย) ออกมาจากท้อง วินาทีแห่งชีวิต กับความที่รอคอย เพราะเขาคือลูกชายที่ได้ดั่งหวัง และตั้งใจ นางรวยคงพอใจแล้วจึงตัดสินใจทำหมันในวันนั้นเลย เพราะเขารู้ว่าลูกชายเขารอดชีวิตแล้ว นี่คงทำให้นางรวยดูเหมือนจะรักและคาดหวังเอามากๆ ในตัวลูกชายหล่าคนนี้ นางรวยมีลูกชาย นางเลี้ยงทะนุทะนอม ดั่งไข่ในหิน ด้วยความรักที่นางรวยให้กับลูกชายหล่าอาจมากจนผู้เป็นพ่อแทบไม่เคยแสดงออกให้บักหล่าน้อยเห็นเลย

"ไอ้นัท"คือสรรพนามที่นายสาด ให้เรียกลูกชายหล่า มึงมานี่ มึงเอาอันนี้มาให้กูเด้อ ช่างดูแตกต่างกับนางรวยสิ้นดี นายสาดแทบจะไม่เคยอุ้มหรือหอมแก้วบักหล่าน้อยคนนี้ หรือไม่เคยมีซักครั้งก็ว่าได้

เหตุไฉนลูกชายหล่าคนนี้ ที่เกิดมาจากความตั้งใจ และข้อตกลง ของเขาทั้ง2คน เขากับเลี้ยงดูแตกต่างกันสิ้นเชิง เพราะอะไร หรือเพราะบักหล่าเขาเกือบพากชีวิตคนรักของนายสาดไป หรือเพราะ เขามีดวงตา และลายมือต่างจากพี่น้องคนอื่น หรือเขาไม่ใช่ลูกของนายสาด หรือเพราะอะไร คำถามมากมายที่รอวันพิสูจน์ จากบักหล่าน้อยที่รู้แจ้งในชีวิตปัจจุบันของเขา (อยากรู้ต้องติดตามตอนต่อไป)