ไดอารี่สีชมพู NC 18+ (เนื้อหาไม่เหมาะกับเยาวชน)

ไดอารี่สีชมพู

     นิ้วมือเรียวยาวเคาะขี้บุหรี่ให้ตกลงบนที่เขี่ย ควันจากมันทำฉันหรี่ตาลงเล็กน้อย
ฉันค่อยๆพ่นลมระบายมันออก เหมือนจะระบายความกลัดกลุ้ม ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว
บาร์เทนเดอร์เคยเหน็บฉันว่า ผู้หญิงที่ไหนเขาดูด ซองแดงกัน
ฉันยักไหล่ ทำกิริยาที่เขา เคยบอกว่าหมั่นไส้ แล้วพูดเสียงดังเกือบจะตะโกนใส่หูเขาว่า

          "มันเรื่องของกู"

     น้ำในแก้วสีเหลืองอำพัน โลโก้ในขวด ก้าวเดินไม่รู้จบ จนหลายคนตั้งแง่สงสัย ว่า จอห์นนี่ผู้สวมหมวกท๊อปแฮ๊ตจะเดินไปถึงเมื่อไหร่
หน้าฉันในตอนนี้ยังคงซีดอยู่ เพื่อนหลายคนอิจฉาฉัน ที่ยิ่งกินเหล้าแล้วหน้ายิ่งซีด ผิดกับพวกพรานหนุ่มๆ นักล่าสาวในยามราตรี
เขาค่อนไปทางไม่ชอบใจ เพราะไม่รู้ลิมิตว่า เมาหรือยัง ในวาระแห่งการมอม

          ก่อนจะกระดกแก้วให้น้ำทิพย์ไหลผ่านลงลำคอ โต๊ะมุมในสุด ในแสงไฟที่หรุบหรู่ ฉันยังคงเห็นเขา และเราเห็นกันแวบนึง  เราทั้งคู่ยกแก้วขึ้นค้างในอากาศชั่วครู่ ฉันภาวนาให้แก่นกายของเขาใหญ่ยาว ไม่ต้องถึงกับเก่ง และอึด  เทวดาที่สิงสถิตอยู่ในน้ำเมา ขอท่านมากไม่ได้ เพราะท่านคงจำ คำภาวนาที่ขอไปได้ ไม่เกินหนึ่งข้อ

          ฉันฝากเหล้าไว้กับเด็กเสริฟร์ที่ร้าน ป้ายสลากขวดถูกแปะทับด้วย กระดาษฉีกสีขาว เขีย ด้วยเมจิกสีน้ำเงิน ลงวันที่และชื่อ

-April-1-13
-ดากานดา-

          ค่ำนี้จันทร์นวล ฉันมักจะนั่งมองมันคนเดียว เคยมีคนบอกว่าพระจันทร์กับระดับเลือดในร่างกาย เกี่ยวของกันอย่างประหลาด  ฉันคิดได้แค่เรื่องประจำเดือน

          ค่ำนี้ฉันเปิดม่าน ในห้อง ให้แสงจันทร์อาบผิวกาย โลมไล้ไปทั่วทุกรูขุมขน
คำภาวนาต่อเทวดาในแก้วเหล้า เป็นจริงตามคำขอ หนึ่งข้อ เขายาวและใหญ่ จนฉันจุก
ไม่มีเสียงครางจากเขา ไม่มีเสียงพูดคุย  เขาไม่เล้าโลม และดูหดหู่ เราร่วมรักกัน เหมือนกินข้าวเช้า มื้อที่จำเป็น แต่ไม่อิ่มเอม และมีสีสัน เหมือนมื้อเย็น

          ไม่ต้องรอถึงเช้า เขาขอตัวกลับบ้าน บอกว่ามีธุระด่วน ฉันหยิบไดอารี่ สีเทา ที่ซื้อมาเมื่อปี 2012 เขาฮิตสีแนวๆ มิลเลเนี่ยม ทุกครั้งที่นอนกับ ชายหลากหน้า ฉันจะจดบันทึกไว้อย่างหยาบๆ
ไม่มีชื่อของ ผู้ชาย มีแต่วันที่ ขนาดแก่นกาย และ ลีลา เล็กน้อย

-ใหญ่ยาว ลีลาธรรมดา พูดคุยจืดชืด-
- หนึ่งเมษา 13-

          ฉันเกือบจะปิดหน้าไดอารี่เก็บลงลิ้นชัก แต่ลืมจดเรื่อง การแต่งกายของเขาลงไป
ถ้าไม่ได้จดว่า แต่งกายยังไง ก็คงจะซ้ำๆกันไปหมด

-เสื้อเชิ้ตสีขาว รีดเรียบ สะอาด ผมหวีจัดทรงดูเข้ากับใบหน้ารูปไข่
กางเกงขายาวสีดำ เขาเป็นผู้ชายประเภทมีก้น-

          หลังจากจดโน๊ตเสร็จเรียบร้อย  เหมือนลิ้นชักแห่งความทรงจำถูกเปิดออก ประหนึ่ง ละครเวทีหน้าฉากกำลังค่อยเปิดแง้มออกมา เมื่อได้ยินเสียงปรบมือของผู้ชม
ตัวละครหลักทยอยเข้ามาอยู่ในฉากของฉัน นับตัวได้

          ฉันเอื้อมมือบางเบาเคลื่อนไหวราวถูกสะกดจิต หยิบหนังสือ ที่รวมกับ อัลบั้มรูปในกล่องกระดาษฟูก มันถูกวางไว้สุดปลายห้อง  ไดอารี่เล่มสีชมพู ขนาดกว้างกว่าฝ่ามือ หนึ่งเท่าตัว

-ทวี-

          ใช่แล้ว เล่มนี้ฉันจดชื่อไว้ด้วย ทวี แฟนเก่าฉันเอง เขามักจะซื้อเสื้อเชิ้ตมาทีเป็นโหลๆ สีขาวอย่างเดียว สะอาดหมดจด เป็นระเบียบ  ฉันซะอีกที่ออกจะทะลึ่งตึงตังไปบ้าง แต่ ทวีก็ไม่เคยถือเป็นอารมณ์  ข้าวของที่วางไว้ในห้อง เขาจะเป็นคนจัดเก็บ และวางมันที่ตำแหน่งเดิมทุกครั้ง เขาบีบยาสีฟันจากปลาย และค่อยๆ ม้วนมันช้าๆจนสุดหลอด เขามักจะเหล่ด้วยสายตาติติง เมื่อฉัน บีบยาสีฟันที่ซื้อมาใหม่ ตรงกลางหลอด ฉันหัวเราะ ทุกครั้ง ที่เขาหา กีวี ขัดร้องเท้าไม่เจอ
แต่มันก็มีที่ซ่อนอยู่ไม่กี่ที่หรอก

          คำนิยามในเรื่องเพศ ของ ทวี ก็เหมือนกับผู้ชายที่ฉันพึ่งนอนด้วยคืนนี้นั่นแหล่ะ
-ใหญ่ยาว ลีลาธรรมดา พูดคุยจืดชืด-

          พลิกไปที่หน้ากลาง เป็นวันที่ฉันเริ่มนอกใจเขา
เมื่อความกำหนัดนั้น บดบังความดีในตัวเขาราวกับ ม่านหมอกคลี่คลุมถนน เหล่าแกะน้อยจึงอาจตามืดบอดไปบ้าง

          เมื่อเขาไปทำธุระต่างจังหวัด ตามที่เขาบอกไว้ฉันจึงได้สูดอากาศ แห่งความฝัน แรงกระตุ้นทางเพศ ผลักดันฉัน ศิลปินไส้แห้งหัวเอียงซ้าย เขามักมีคำเฉพาะ เช่น ชนชั้นกลาง ตรรกกะ มายาคติ ปัจเจกชน  และอีกหลายคำที่ เมื่อเขาเริ่มเมา จึงพ่นมันออกมาไม่หยุดยั้ง
ประโยคสุดท้ายในร้านเหล้าวันนั้น ตรงใจฉันที่สุด

          "วันนี้มีคนนอน นับดาว อาบเงาจันทร์ ด้วยหรือยัง"

ฉันไม่ได้ซึ้งแต่ค่อนข้างกระเดียดไปทางขำ จะนอนกันทั้งทีเขาก็ยังเชื้อเชิญด้วย วาทะ

-8พฤษภา 2013-
-วาบเวิ้ง ลมโรย(นามปากกาของเขา)-
-ศิลปินหัวเอียงซ้าย แต่ แก่นกาย ค่อนไปทางขวา ลีลาดี แต่พล่ามมากไปหน่อย ตัวเหม็น ไม่ค่อยอาบน้ำ-

          มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ร้านเหล้าทวี ก็ไปทำธุระที่ต่างจังหวัดเช่นเคย
ฉันกำลังเมาได้ที่ ในชุดสายเดี่ยว เสื้อดันทรงให้อกอวบโผล่มาหาอากาศหายใจ
ริมฝีปากแดง ตัดกับใบหน้าขาวซีดฉันรวบผม ให้ไรขนอ่อน โผล่มารำไรตรงซอกคอ
ยิ้มแย้ม ทักทายคนรู้จัก บางครั้งก็เสยผมช้าๆ แอบส่งสายตา ไปให้โต๊ะที่หมายปอง
ฉันสะดุดกับชายคนหนึ่งเขานั่งร้องไห้เป็นวักเป็นเวรใบหน้าเขาตอนนี้ เหมือนเด็กที่ ไม่ได้รับการดูแลจาก มารดา มันดูย่นยับยู่ยี่  ในเวลานี้ เขาน่าจะคิดว่า ชีวิตเขาเศร้าที่สุดในโลก
เราสบตากันโดยบังเอิญ ความเศร้าของเขาดึงดูดฉันอย่างประหลาด ฉันเผลอคิดในใจว่าไม่ไปสบตาเขาเลยอกหัก รักคุด สาวทิ้ง มันก็คงไม่เกินนี้กระมังในความคิดฉัน

          "หมาที่บ้านผมตาย" เขาสะอึกร่ำไห้เว้นช่วง

          "ไอ้ แต้ม.......ฮือ ......" ฉันส่งผ้าเช็ดหน้าให้เขา

          ฉันรู้สึกดีที่ มีคนรักหมาถึงขนาดมาร้องไห้ในร้านเหล้า เราพูดคุยกันเรื่อง หมา จนร้านปิด และน้ำตาเขาเหือดแห้ง ค่ำนั้น พระจันทร์เต็มดวง ไม่มีการพูดคุยในเรื่อง หมา แต่ก็ใช้ท่าของมัน ประกอบ ภารกิจในคืนนั้น อย่างสมบูรณ์

-7พฤศจิกา 01-
-โชติ-
-อ่อนโยน นุ่มนวล เนิ่นนาน เสียอย่างเดียว ไม่ค่อยมั่นใจ-

          ฉันพลิกไปเฉพาะหน้าที่ ร่วมหลับนอนตนนอกใจแฟนหน้าอื่นๆ ก็ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจมาก
เช่น วันนี้วันเกิด ไปกินข้าวกับทวี ที่เอ็มเค มีความสุขจัง วันนี้รีดเสื้อ ทวี และทำแขนไหม้ไปนิด แฮะๆ พอเอาไปทิ้ง ทวีจำได้ด้วยว่าเสื้อหายไปตัวนึง แย่จัง

          ฉันเก็บไดอารี่เล่มชมพูนี้ไว้อย่างลับที่สุด ซ่อนกุญแจลิ้นชักไว้ใต้กระถางต้นบอนไซญี่ปุ่น หลังห้อง ในเวลานั้น ฉันเริ่มคิดได้ว่า แม้ ทวี จะเซ็กห่วย แต่เขาก็ดีกับฉันอย่างมาก ฉันเริ่มนึกไปถึง การแต่งงานไม่ต้องถึงกับมีลูกก็ได้  ดูจากการที่ร่วมรักกันทีไร เขาก็ใส่ถุงกับฉันทุกครั้ง

          มีครั้งนึงฉันจับได้ ว่าเขาแกล้งเสร็จ และนำถุงยางไปทิ้งในถุงขยะ ฉันไปเปิดดูในถัง ตอนเขาอาบน้ำ ไม่มีน้ำรักอยู่เลยในถุงนั้น แน่นอน ฉันโกรธและไม่พอใจ แต่เราก็ไม่เคยที่จะคุยกันในเรื่องนี้ ฉันเคยคิดอยากจะบอกเขาว่า อยากให้เขาหลั่งรดลงมา กลางเนินอกของฉัน
และฉันจะบีบอกนั้น ช้อนขึ้นมา จนความยาวของลิ้นฉันสัมผัสโลมเลีย น้ำที่เหนียวข้นหนืด เข้าปากช้าๆ จนบางส่วนที่ลิ้นสัมผัสไม่ถึง จะแห้งเกรอะกรัง เป็นร่อยรอยที่เขาก่อไว้
ฉันคิดว่าฉันพร้อมแล้ว ที่จะเปิดอกพูดกันถึง ปัญหาเรื่องบนเตียง และหลังจากปรับความเข้าใจกันได้ วันแห่งความสุขของเราทั้งคู่ก็จะมาถึง

          และแล้ววันนั้นก็มาถึงด้วยความลังเลและไม่แน่ใจในตัวเอง ฉันพยายามที่จะหาที่ซ่อนกุญแจลิ้นชักใหม่ ตามนิสัย ไม่ชอบยู่กับที่ หรือกับคน นานๆ ฉันมองเห็นตู้ยาสามัญประจำบ้าน
เปิดฝามันออก เบื้องหลังกล่องยา มีชั้นเล็กๆซ่อนอยู่ ฉันแง้มมันออก
พบกุญแจอีกดอก ที่ดูคล้ายกับกุญแจของฉัน กุญแจลิ้นชัก

.
.
.
.
.
.
.
.
.

          ทวีกลับมาถึงในค่ำนั้น สีหน้าราบเรียบเฉย พูดจาทักทายสุภาพเหมือนทุกครั้ง
เขาขอตัวอาบน้ำ ฉันปิดไฟ จุดเทียนหอม ทั่วห้อง เขาถามเสียงเรียบในห้องน้ำว่ามีอะไรมาเซอร์ไพรซ์หรือปล่าว ทวี ไม่ชอบตะโกน ไอน้ำในห้องน้ำ พรางตัว ทวีไว้หนาแน่น เมื่อมองไปที่กระจก เขาอาบน้ำอุ่น หยดน้ำไม่มีเกาะที่ตัวเขา อย่าพยายามหาเสียให้ยาก ไม่ใช่ ทวีแน่นอน ผ้าเช็ดตัวพันกายทวีไว้อย่างหลวมๆ เขาเดินมาหยุดมอง ที่ตัวฉัน

          ฉันสวมหมวกท๊อปแฮ๊ต ใส่เสื้อเชิ้ตของทวี มันดูออกจะหลวมไปนิด
กางเกงผ้า สีดำสนิท ฉีดน้ำหอมผู้ชาย น่าจะใช่ บอส นะถ้าจำไม่ผิด
ฉันใช้ผ้ารัดหน้าอกให้ดูทะมัดทะแมงยิ่งขึ้น ติดหนวดไว้ที่ริมฝีปาก
สายตาฉัน มองไปที่เขา พยายามดำดิ่งและค้นเข้าไปหาความหมาย
เขาสบตาฉัน ยืนนิ่ง บรรยากาศตอนนั้น ดูอึดอัด ฉันพยายามสูดลมหายใจ เข้าให้ยาวนาน ไม่กี่อึดใจ เวลาแห่งการรอคอยก็มาถึง การระเบิดอย่างรุนแรงของ ทวี

          ถ้าฉันเป็นสิ่งของที่เขาจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ ก็คงเป็นเขานั่นเองที่ฉีกกฏนั้น ข้าวของที่เขาเคยหวงแหน วางระเกะระกะ เหมือนฉันในตอนนี้ ทวีไม่ได้พูดอะไรเลย
เขาผลักฉันนอน หันหลัง สูดดมไปที่ซอกคอ ค้นหากลิ่นน้ำหอมในร่างกายของฉัน
เสียงลมหายใจของเขา พ่นดังที่ข้างหู ฉันเริ่มกลัว แต่ก็ฉ่ำเยิ้ม
หมวกท๊อปแฮ๊ต ปลิวหล่นลงปลายเตียง ฉันไม่ได้ซ่อนไพ่ไว้ใต้หมวก
เขาฉีกกางเกงของเขาเอง มันขาดรุ่งริ่ง ใช่แล้วเขาคงสังเกตุเห็น กางเกงในผู้ชายของเขาฉันก็เอามาใส่  ฉันเริ่มหายใจแรงขึ้น อย่างไม่รู้ตัว ใจเต้นระส่ำ ทวีหายไปชั่วอึดใจ
เสียงกรรไกรตัดผ้า หั่นเฉียดง่ามก้นฉัน เหล็กเย็นๆของกรรไกรลูบไล้ที่ปลายก้นทำฉันเสียวซ่านประหลาด ทวียังยืนอยู่ที่ปลายเตียง จัดท่าให้ฉันโก้งโค้ง โดยที่กางเกงขายาวสีดำขาดรุ่งริ่ง กางกางในผู้ชายถูกตัดเว้าแหว่ง จนเห็นช่องสังวาส

          น้ำในร่องของฉันปริ่มเป็นตาน้ำ รอผุด ฉันหวังจะสัมผัสลิ้นของเขา แน่นอน ฉันรู้ว่าฉันหวังมากเกินไป แก่นกายเขายัดผ่านมาทางร่องช้าๆ ฉันกรีดเสียงร้องลั่น ในเมื่อมันไม่ใช่ ร่องน้ำที่ฉันคาดหวังไว้ มันเป็นร่องแคบ ทางเดินบีบตีบตัน ความเจ็บปวดถ้าจะจินตนาการได้
ก็คงเหมือนคุณ กางมือออกมาแล้วเอาเล็บจิกแรงๆเข้าไปที่ร่องนิ้วนั่นแหล่ะ แต่นี่ปวดกว่าหลายเท่า
ฉันร้อง ให้เขาหยุด แต่ ทวีดันร่างเข้ามาเรื่อยๆ จนฉันสัมผัสได้ว่าเขาไม่ได้ใส่ถุงยาง
ทวีเริ่มครางแล้ว จังหวะเริ่มเข้าที่ ความเจ็บปวดที่ฉันพ้นผ่าน และชินกับมันชั่วครู่ เหมือนที่คนเคยบอกไว้ว่าให้อดทนเวลาที่ฝนพรำ เพื่อรอฟ้าสว่าง ฉันไม่ได้ร้องด้วยความเจ็บปวดอีกแล้ว แต่ครางด้วยความซ่านเสียว ทวี เอามือมาปิดเสียงที่ บางเล็กนั้น พร้อมเอ่ยชื่อ บางชื่อออกมา
เป็นชื่อที่อยู่ในไดอารี่ สีชมพู อีกเล่มของเขา ที่ซ่อนไว้ในลิ้นชัก
ที่สำคัญ มันเป็นชื่อผู้ชาย

          เสียงของฉันอู้อี้ในมือเขา น้ำตานั้นหมดแรงยึดเหนี่ยว
เขาอัดกระแทกถี่ยิบ ฉันหันไปมองแวบนึง ที่ใบหน้าเขา ไม่ใช่ใบหน้าของ ทวีที่ฉันรู้จัก เขาดูมีความสุขอย่างล้นเหลือ ฉันอยากหลับตา เพื่อจะลืมภาพเมื่อครู่ แต่ก็รู้ว่าการหลับตาไม่ได้ช่วยให้ความเจ็บปวดในจิตใจบรรเทาลง ความรู้สึกที่เอ่อท้น ดูประหลาดแท้ ฉันทั้งสุข ซ่านเสียว เจ็บปวด เหงา
ฉันใช้นิ้วแหย่เข้าร่องน้ำเยิ้มนั่น ส่วนทวีเกร็งตัวในร่องอีกร่องทีคับแคบ
เป็นการออกัสซั่มที่ยาวนานครั้งนึงในชีวิต ร่องกระตุกตอดรัดนิ้วมือไม่เป็นจังหวะ
ทวีฉีดมันเข้าไปที่ร่องแคบนั้น  ฉันคู้ตัวลงนอน  น้ำรักของ ทวี ไหลเยิ้มจากร่อง ซึมลงบนผ้าปูสีขาว

          เขาไม่พูดะไรเลย เก็บของช้าๆ ในร่างกายที่เปลือยปล่าวนั้น
จวบจนแพ๊คกระเป๋าใบใหญ่เสร็จ เขาจึงเอ่ยขึ้นพูดเสียงต่ำๆ "เสื้อเชิ้ตตัวนั้น ผมให้คุณ แต่กางเกงกับกางเกงใน ผมจะเอาออกไปทิ้งขยะข้างนอกให้นะครับ"

          "ขอเป็นไดอารี่เล่มนั้นได้ไหม"

          "เล่มนี้น่ะหรือ" เขาหยิบมันขึ้นมาจากเป้

          "ใช่" ฉันตอบ

          ทวี ยื่นมันไปที่เทียนหอม ให้เปลวไฟค่อยๆลามไปทั่ว ไดอารี่ เมื่อเปลวไฟใกล้จะไหม้ถึงมือ เขาขว้างมันทิ้งไปที่หน้าต่าง
ไดอารี่ตกไปที่พื้นถนน มอดไหม้อย่างรวดเร็ว และเหลือแค่ขี้เถ้าฟุ้งกระจายไปตามลม

          หลังจากร่วมรักกับ ทวีในค่ำนั้น ฉันก็คิดว่า ฉันได้พบบางส่วนที่ขาดหายไป เพียงแต่ ทวีไม่ได้คิดกับฉันในแง่นั้น บางส่วนที่หายไป เป็นไปได้ทั้ง ชายชาย หญิงหญิง ชายหญิง
แม้จะเปลี่ยนสีของไดอารี่ ฉันก็เชื่อว่า กำลังตามหาอยู่ และก็ยังไม่เจอ ทวีก็คงเป็นเช่นกัน

          ฉันมองไปที่ไดอารี่สีชมพูสวย รูปลักษณ์ภายนอก และปรากฏการณ์ทางวิทยาศาสตร์ทำให้ตาเรามองเห็นสีสัน ฉันอยากรู้บ้าง ว่าจิตใจของฉันตอนนี้ มีสีอะไร