มาจากสายฝน

               ชายคนหนึ่งที่ถูกแฟนสาวหักอก เขามักมาที่ที่เธอกับเขาชอบมาประจำ แล้ว วันหนึ่งสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดกลับเกิดจนได้ 

ยามบ่ายวันหนึ่งที่บริเวณริมแม่น้ำ มีชายที่อาการดูเศร้าสร้อยยืนมองไปในแม่น้ำด้วยสายตาที่อาลัย สักพักหนึ่งมีผู้หนึ่งคนหนึ่งสักเกตเห็นท่าทางที่ไม่ค่อยสู้ดีของชายคนนั้นจึงเข้าไปถาม

 “เธอเป็นอะไรรึเปล่า”

ชายคนนั้นหันกลับมาแล้วพูดทั้งน้ำตาว่า

 “ที่นี่เคยเป็นที่ที่ผมกับแฟนชอบมาประจำ เรามักมานั่งเล่นในตอนเย็นๆ เค้าบอกว่าถ้าวันไหนหาเขาไม่เจอให้เขียนโน้ตทิ้งไว้แล้วใช้ก้อนหินทับเธอจะกลับมาอ่าน ผมก็รู้สึกดีที่เธอพูดอย่างนั้น และคงไม่คิดว่าเราจะจากกัน”

ชายคนนั้นหยุดเล่าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมามากกว่าเก่า และมีอาการสะอึกจนเล่าไม่รู้เรื่อง แล้วจู่ๆก็มีฝนตกลงมา ทั้งคู่จึงไปหลบใต้สะพาน แล้วผู้หญิงคนนั้นก็พูดขึ้นว่า

“ไม่เป็นไรถ้าหายแล้วค่อยเล่าต่อก็ได้”

ชายคนนั้นก้มหน้าลงสีหน้าเขาเหมือนเสียสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเขาไป ผู้หญิงคนนั้นมองเขาด้วยความเป็นห่วง ทั้งๆที่เขาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งที่พบกันครั้งแรก แต่เธอกลับมีความรู้สึกแบบนี้กับคนที่ไม่เคยรู้จัก เธอกำลังคิดชายคนนั้นก็พูดขึ้นว่า

 “ผมจะเล่าต่อล่ะนะ”

หญิงคนนั้นพยักหน้าและฟังด้วยความตั้งใจ

 “พอผ่านไปสองปีเธอนัดผมมาที่นี่อีกและบอกผมว่าเธอต้องไปที่อื่นถ้ามีเวลาเธอจะมาหาและมาที่นี่อีก” น้ำตาของเขาเริ่มไหลออกมา

 “ผมมาที่นี่ทุกอาทิตย์เพื่อหวังที่จะได้พบเธออีก โทรศัพท์ที่เคยติดต่อได้ตอนนี้กลับติดต่อไม่ได้แล้ว”

 เธอเห็นเขาสีหน้าไม่ดีจึงจับไหล่เบาๆ เขาหยุดเล่าสักพักก่อนจะเล่าต่อ

 “วันหนึ่งผมเดินไปซื้อของที่ตลาดผมก็พบเธอ ท่าทางเธอเหมือนยืนคอยใคร ผมจึงเดินไปหา แต่กลับมีผู้ชายคนนึงอายุใกล้ๆผม เดินเข้ามาหาเธอ เธอดูดีใจมาก ผมก็คิดว่าาพี่น้อง แต่ทั้งสองได้กอดกัน และออกจากที่นั่นผมจึงตามไปเรื่อยๆจนได้คำตอบสุดท้าย ทั้งคู่เข้าไปในโรงแรม ทุกวันนี้ผมจะมาที่นี่ทุกเดือน วันแรกที่ผมขอเธอเป็นแฟน วันนั้นของทุกเดือน เพื่ออาลัยในความรักและเพื่อเตือนผมตลอดเวลา”

ทั้งคู่นั่งเงียบท่ามกลางสายฝนที่เทลงมา ชั่วโมงต่อมาฝนก็หยุดลง ทั้งคู่เดินอกมาที่ริมแม่น้ำผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นมา

 “ว้าว!รุ้งสวยจังเลย”

 ชายหนุ่มแอบยิ้มในความน่ารักของเธอแล้วพูดว่า

 “สักวันหนึ่งชีวิตผมคงจะจะเป็นฟ้าหลังฝนบ้าง”

หญิงสาวจึงเปิดประเด็นขึ้น

 “คุณชื่ออะไรล่ะ”

ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

“แบงค์”

 และถามกลับ

 “เธอล่ะ”

 หญิงสาวตอบมาอย่างเป็นมิตรว่า

 “ลิน”

 แบงค์:  “ยินดีที่ได้รู้จักนะลิน”

น้ำเสียงของแบงค์เปลี่ยนไปเหมือนเสียงคนละคน

ลิน:  “ค่ะ เช่นกัน”

 ลินตอบกลับอย่างเขินๆ