เพื่อนรักรักเพื่อน

                   เช้าเริ่มต้นม.2ในห้องใหม่และเพื่อนใหม่ๆฉันเงยหน้ามองป้ายห้องแล้วคิดในใจว่าเอ้ะใครน้ะในห้องนี้ที่ฉันจะได้มาเป็นเพื่อนฉันไม่รู้จักใครเลยเห้ออ..เอาหน่าอิ้ง!เราต้องเริ่มใหม่ได้สิ้..หึฉันพร่ำพูดบอกตัวเองในใจแล้วถอนหายใจเบาๆเข้าไปจองที่นั่งแถว2ตรงกลางจากนั้นฉันก็ลงมาเข้าแถในแถวในสายตาที่ฉันมองไปไม่มีใครที่ฉันรู้จักเลยแต่ในทีนั้นฉันมองไปเห็นเพื่อนเก่าใจของฉันมันก็ลอยไปยืนข้างๆแล้วอยากจะบอกกับพวกมันว่าเรากลับไปม.1ได้มั้ยฉันไม่อยากแยกกับพวกแกเลยแต่มันก็ได้แค่คิดไปงั้นแหล่ะฉันก็บอกกับใจตัวเองอีกรอบว่าเอาหน่าาา....เห้อเราต้องเริ่มใหม่เพื่อนใหม่ตั้งใจเรียนให้ดีนะ้ กริ้งงงงงงงงงงงง........เข้ามาในห้องที่ปรึกษาฉันก็ให้แนะนำตัวจากแถวหน้าสุดมาถึงฉันฉันยืนขึ้นพร้อมยิ้มอายๆแล้วพูดเบาๆว่า"ชื้ออิ้งค่ะ"ที่ปรึกฉันเค้าก็บอกว่า ห้ะชื้ออะไรน้ะฉันก็พูดซ้ำอีก2รอบหลังจากนั้นเมื่อไปถึงหลังห้องฉันหันไปมองหน้าเค้าพอดีผู้ชายคนนั้นกำลังยืนขึ้นแล้วพูดออกว่าว่า"โชนครับ"แล้วนั่งลงมันเหมือนรักแรกพบของฉันแต่ฉันก็ไม่อยากรู้จักสักเท่าไรเพราะเราไม่เคยคุยกันแล้ะเห็นหน้ากันฉันได้แต่แอบมองทุกครั้งที่ฉันจะมีโอกาศหันไปในใจฉันมันก็คิดว่าผู้ชายคนนี้ฉันอยากรู้จักน้ะอยากให้มาเป็นเพื่อนสนิทเค้าทำให้ฉันรู้สึกสบายอบอุ่นเวลาฉันได้มองเค้า........................จากนั้นเวลาก็ผ่านไปครึ่งเทอม1ฉันก็ได้คุยกับเค้ามากขึ้นแต่ก็ไม่ได้สนิทกันจนวันนึงได้รู้ว่าเค้าเป็นนักฟุตบอลโรงเรียนลงทั้งกีฬาสีทั้งของโรงเรียนไปแข็งนอกโรงเรียนพอเรารูจักกันได้สักพักเราก็.......................................................