ความรักที่เป็นไปไม่ได้..

               ตอนนี้ในใจเธอเจ็บปวดมากๆเธอต้องการหาใครสักคนมารับฟังและช่วยให้กำลังใจเธอ เธอจึงได้ตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนคนหนึ่งฟังกำลังใจและคำเตือนสติทำให้เธอเริ่มคิดและพยายามห่างกับพี่คนนั้น ยิ่งเธอพยายามห่างๆพี่เค้าก็พยายามเข้าใกล้ พี่เค้าทำตัวปกติกับเธอทุกอย่างไม่ว่าจะพยายามโทรหา หรือหาเรื่องชวนไปไหนมาไหนตลอด แต่เธอก็ปฏิเสธมาตลอดเช่นกัน เหมือนน้ำหยดบนก่อนหินทุกวันๆถึงแม้หินจะแข็งเกร็งแค่ไหนเมื่อเจอหยดน้ำที่ตกบนก้อนหินทุกวันๆมันก็สึกกร่อนได้เป็นธรรมดา จนในที่สุดเธอก็ทำตัวเหมือนเดิมกับพี่เค้าพูดคุยกันปกติ

                จนวันหนึ่งเป็นวันที่เธอต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานไปตลอด เธอมีประชุมสัมมนาแถวๆใจกลางเมืองเธอจึงมานอนค้างกับห้องเพื่อนหนึ่งคืนพรุ่งนี้เช้าเธอถึงจะกลับที่พัก เมื่อพี่เค้ารู้ก็อาสาจะไปส่งเธอก็ตกปากรับคำ เมือรุ่งขึ้นพี่เค้าก็มารับและพี่เค้าก็ถามเธอว่ารีบกลับหรือเปล่าเธอก็บอกว่าเปล่า แล้วพี่เค้าก็ขอแวะตรวจงานเธอก็ไม่ว่าอะไรจนเกือบเที่ยงก็แวะกันทานข้าว พี่เค้าก็สั่งเบียร์มาทานในใจเธอเริ่มตะหงิดๆว่าดื่มตั้งแต่เที่ยงเลยหรอแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร พี่เค้าขับรถมาได้สักพักก็แวะจอดข้างทางเธอคิดว่าสงสัยพี่เค้าคงจะปวดหัวแน่เพราะดื่มเบียร์ไปเลยถามพี่เค้าไป แต่พี่เค้าบอกว่าไม่ได้ปวดหัวหรอกแค่อยากจะคุยกันเฉยๆ และพี่เค้าก็พยายามพูดโน้มน้าวต่างๆให้เธอยอมเค้า ถึงแม้เธอจะพยายามปฏิเสธยังไงก็ไม่สำเร็จความคิดชั่วร้ายในหัวเธอเอาชนะความคิดดีๆจนหมด และแล้ววันที่เลวร้ายที่เธอเลือกทางเดินผิดก็มาถึงสัจจะธรรม ความผิดชอบชั่วดี ทั้งหมดมลายหายไปจากหัวสมองเธอซะแล้ว

                เธอรู้ตัวมาตลอดว่าสิ่งที่เธอตัดสินใจทำในวันนี้มันเป็นเรื่องผิดมหันต์ แต่ทำไงได้เมื่อก้อนหินที่แข็งเกร็งตอนนี้โดนน้ำเซาะจนไปรูพรุนหมดแล้ว เธอได้แต่ร้องไห้กับสิ่งที่เธอทำผิดพลาดลงไปเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำมันไปได้ยังไง ตอนนี้เธอได้แต่ย้ำเตือนตัวเองว่าสักวันเวรกรรมคงจะตามทันเธอแน่นอน ถึงแม้ว่าเพื่อนที่เธอไว้ใจที่สุดเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องค่อยบอกให้เธอถอยมาแต่เธอไม่สามารถทำได้ เธอบอกว่าเธอรักพี่เค้าซะแล้วรักมากด้วย นี้แหละมั้งที่เค้าว่าความรักทำให้คนตาบอดไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี