Three Loves : หัวใจสามดวง

          ฉันไปซื้อที่ตรวจครรภ์มา เพื่อให้รู้ได้ชัดไปเลยว่า 'ฉันท้องหรือไม่' ซึ่งการซื้อที่ตรวจครรภ์มานี้ เป็นเรื่องยากสำหรับฉัน แต่ฉันก็พยายามทำตัวให้ด้านเข้าไว้ และโกหกพนักงานขายว่า ซื้อไปให้พี่สาว ถึงอย่างนั้นพนักงานขายเขาคงรู้ว่าฉันโกหก แต่แค่ทำเป็นไม่รู้เท่านั้น แต่ ณ ตอนนี้ฉันจะไปสนใจสายตาคนนอกไม่ได้แล้ว ฉันจะต้องสนใจตัวเอง หลังจากได้ที่ตรวจครรภ์มาฉันก็อ่านข้างกล่อง และค้นหาใน google เกี่ยวกับวิธีตรวจครรภ์ เขาบอกว่า ถ้าจะให้แน่ควรตรวจในตอนเช้า เพราะเป็นช่วงที่มีปริมาณฮอร์โมน HCG * อยู่มาก เนื่องจากในเวลานี้เป็นช่วงเย็น ใกล้ค่ำแล้ว ฉันตัดสินใจจะรอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า เพื่อที่จะได้ผลที่ถูกต้องแน่นอน ฉันเลยซ่อนที่ตรวจครรภ์นั้นไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงาน พร้อมกับล็อคลิ้นชักไว้ด้วย และเก็บกุญแจลิ้นชักไว้ที่กระเป่านักเรียน

          เมื่อเช้าวันใหม่มาถึง ฉันตื่นมาตั้งแต่ 7 โมงเช้า ไม่อาบน้ำ และรีบเดินเข้าห้องน้ำพร้อมกับที่ตรวจครรภ์ที่หยิบมาจากลิ้นชักโต๊ะทำงาน ฉันจัดแจงทำตามวิธีข้างกล่อง และฉันคิดว่าฉันทำถูกทุกขั้นตอน เหลือแต่รอเวลา... ผ่านไป 5 นาที ฉันหยิบที่ตรวจครรภ์มาดู ปรากฏว่าสิ่งที่ฉันเห็น มันทำให้ฉันยิ้มขึ้นมา ฉันบอกตัวเองว่า 'เราไม่ได้ตั้งครรภ์' สิ่งที่ฉันเห็นอยู่ในตอนนี้ คือที่ตรวจครรภ์ที่ขึ้นแถบสีม่วงแถบเดียวที่ตรงกับ C นั้นแปลว่า ฉันไม่ได้ท้อง

ภาพจาก : http://governmentz.blogspot.com/2011/05/blog-post.html

          หลังจากนี้ฉันคิดได้เลยว่า ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่หลงผิดอีกต่อไป ฉันจะคิดก่อนทำ ฉันลุกขึ้นยืนมาได้เพราะตัวของฉันเอง ฉันยอมรับและนับถือตัวเองมากยิ่งขึ้น และจะไม่ทำให้ตัวฉันเจ็บและตกต่ำไปมากกว่านี้ ฉันจะค้นหาปีกที่มันจะพาฉันบินไปบนสวรรค์ ฉันจะไม่ยอมแพ้กับอุปสรรค์ทุกสิ่ง ตอนนี้ฉันมีประสบการณ์ที่ล้ำค่า เหตุการณ์แบบนี้มันอาจเกิดขึ้นได้อีกครั้ง แต่ฉันจะไม่ยอมตกเป็นทาสมันอีกเป็นครั้งที่สองแน่

          ทุกสิ่งทุกอย่างเราสามารถเลือกและตัดสินใจทำมันได้ ขึ้นอยู่ที่ว่าสิ่งที่เราเลือกเดินนั้นมันดีหรือไม่ หากคิดว่าสิ่งที่เราจะทำนั้นเป็นสิ่งที่ดี ก็ควรทำ แต่ถ้าสิ่งที่เราจะทำนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ดีแก่ตัวเองหรือผู้อื่น ก็ไม่ควรทำ หรือควรเลิกซะ ถ้าอยากจะลองมันก็เชิญลอง แต่ถ้าลองแล้วคิดว่ามันไม่ดีก็ควรเลิก

เพราะเรายังมีอนาคตอยู่ในมือ

จงเลือกเดินในทางที่ถูกต้อง

ต่อให้ชีวิตจะเลวร้ายแค่ไหน

โลกยังให้อภัยกับคนที่ทำดีเสมอ

ถ้าคิดว่าตอนนี้เราทำผิด

ก็ควรเลิกและอย่าทำมันซ้ำอีก

...ทุกอย่างมีทางเลือกเสมอ...

...มันอยู่ที่ตัวเราว่าจะเลือกทางไหน...

และเรื่องราวยังไม่จบ

(อ่านต่ออีกหน่อยนะคะ)

          ตอนนี้ชีวิตของฉัน ดีขึ้นเรื่อยๆ ฉันสอบได้คะแนนสูงสุดของสายชั้น ฉันมีเพื่อน ฉันมีพี่น้อง ฉันมีพ่อกับแม่ และฉันมีปีกหนึ่งข้างแล้ว นับได้ว่า ชีวิตของฉันมันใกล้จะถึงครึ่งทางแล้ว  ฉันเข้าใจและรู้จักความสำเร็จมากขึ้น ฉันรู้สึกดีที่มีพ่อกับแม่คอยอยู่เคียงข้างฉันเสมอ และฉันจะไม่มีวันทิ้งพวกท่านเด็ดขาด

          ฉันวาดฝันเอาไว้ว่า หากฉันโตขึ้นมีงานทำที่คงตัวแล้ว ฉันจะเก็บเงินซื้อบ้านให้พ่อกับแม่อยู่หลังหนึ่ง และจะซื้อรถให้เป็นของขวัญสำหรับความสำเร็จ และเป็นของขวัญสำหรับทุกๆเหตุการณ์ที่ฉันสามารถผ่านมันมาได้ ฉันต้องขอบคุณตัวฉันจริงๆ ที่สามารถเดินขึ้นมาถึงจุดๆนี้ได้ มันอาจยาก แต่หากเราฝันแล้ว ก็จงไปให้ถึง จงไขว่คว้าความฝันนั้นมาให้ได้ เพื่อตัวเราเอง และเพื่อคนที่เรารัก

          และตอนนี้ ฉันเชื่อว่าสิ่งดีๆ กำลังเข้ามาหาฉัน

          วันนี้ฉันตื่นแต่เช้า เพราะฉันกับยัยแจนและก็ยัยพิม นัดกันไปซื้อเสื้อผ้า >w< ฉันอยากออกไปซื้อเสื้อผ้า และเครื่องประดับ เพื่อเก็บไว้ใส่ในวันพิเศษ ฮิฮิ ^w^ แค่คิด ก็ตื่นเต้นไปหมด ฉันเชื่อว่าวันนี้ฉันจะมีความสุขที่ได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อน และได้เสื้อผ้าติดไม้ติดมือกลับบ้านมา

          เมื่อถึงเวลานัดหมาย ฉันออกจากบ้านมา จนถึงสวนสาธารณะซึ่งเป็นจุดที่เรานัดกับเพื่อนไว้ ฉันพยายามสอดส่องมองหน้าผู้คนที่น้อยนิด ว่าในนั้นจะมีหน้าเพื่อนฉันยืนหรือนั่งอยู่รึเปล่า ปรากฏว่า ไม่มีเพื่อนของฉันอยู่เลยสักคน สงสัยเพื่อนๆของฉันยังไม่มาถึงกัน =_= ฉันเริ่มบ่นในใจว่า 'ทำไมช้าอย่างนี้นะ! ยัยพวกนี้นิ!' ทั้งที่ฉันก็เพิ่งจะมาถึง คริคริ >w< ก็คนมันใจร้อนอยากช้อปนิย่ะ! เฮ้อออ... แต่ทำไงได้ ยัยพวกนั้นก็ยังไม่มาสักที หาที่นั่งรอดีกว่า

          ฉันมองไปรอบๆ เพื่อหาเกาอี้สาธารณะที่ยังวางอยู่ แต่เกาอี้ทุกตัวก็มีแต่คนนั่งเป็นคู่กันหมดแล้ว เหลือแต่เกาอี้ตัวเดียว ที่มีเพียงผู้ชายผมสีดำสนิท ใส่เสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำที่กำลังก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์อยู่ ฉันเลยเดินไปนั่งข้างผู้ชายคนนั้น ใจก็แอบกลัวนะคะ เพราะผู้ชายคนนั้นตัวสูงใหญ่ แต่หน้าตาเขาก็จัดว่าได้รูป แบบว่า หน้าตาดีอะคะ ^.,^ หล่อเข้มๆ ดูขรึมๆ คิ้วดกขมเข้ม โอ๊ยย! เขาก็ดูหล่อ ตรงสเปดฉันนะเนี้ย (แต่กดโทรศัพท์เนี้ยะนะ เป็นเกย์ป่ะวะ) ฉันมองเขาจนรู้สึกว่า 'นี้ฉันกำลังมองผู้ชายอยู่ ดูไม่งามเลยแฮะเรา' ฉันเลยเลิกมองเขา และบอกให้ลูกตาของฉัน มองไปทางอื่น ฉันมองไปรอบๆ ก็เห็นเพื่อนของฉันสองคนกำลังเดินมาหาฉัน ฉันลุกขึ้นและเดินไปหาเพื่อนทั้งสอง

               "ว่าไงยัยแก้ว เจอพี่เลย์แล้วเหรอ!" ยัยพิมพูดอะไร งงแฮะ -_-?

               "อะไร... พี่เลย์คือใคร - -?" ยัยแจนและยัยพิม มองไปข้างหลังฉัน ฉันเลยหันไปมอง ก็เห็นผู้ชายที่นั่งข้างฉันเมื่อสักครู่นี้ เขาส่งยิ้มมาทางเรา และฉันก็หันมาหายัยแจนกับยัยพิม

               "นั้น... พี่เลย์ที่แกว่าเหรอ ^.^"

               "ใช่! หล่อป่ะละ! พี่ชายฉันเอง เขาไปเรียนที่ต่างประเทศ เพิ่งกลับมานี้ละ เขาบอกอยากไปเที่ยวฉันเลยนัดเขามาเที่ยวด้วยกันอะ แกคงไม่ว่าใช่ป่ะ" ยัยพิมถามฉัน -_- เอิ่ม... ฉันได้แต่บอกตัวเองว่า ไม่จริงใช่ไหม!? นิ! มีหนุ่มหล่อจะมาเดินเที่ยวกับเรางั้นรึ! ว๊าววววว!! >w< คริคริ ใครจะปฏิเสธละ เหอะๆๆ ^[]^

               "ไม่มีปัญหาแก! ไปซิไปซิ ^w^"

          หลังจากที่เราทักทายกันได้ไม่นาน เราก็มุ่งตรงไปที่ซีคอนทันที ในช่วงเวลาที่เราไปเที่ยวกัน เดินช้อปนู่นนี้ ซื้ออะไรๆกิน ฉันก็คิดว่านี้คงเป็นช่วงทำคะแนนสินะ! >w< ฉันจะเอาอกเอาใจพี่เลย์เป็นอย่างดีเลยละ ^w^ เพราะฉันรู้สึกว่า ฉันชอบเขาแน่ๆ... เขาดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่น และพึ่งพาได้เสมอ >[]< ฉันชอบเขาจัง คริคริคริ... ฉันหวังว่า เขาและฉันจะได้รักกันนะ ถึงอายุเขาจะเยอะกว่าฉันได้ 5-6 ปีก็เถอะ แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ขอไม่สนใจแล้วกัน เรื่องอายุนั้นเป็นเพียงตัวเลข ฉันคิดว่าเขาคงเป็นผู้ชายที่ดี เพราะจากที่พิมเล่าให้ฟัง ก็บอกว่า พี่เขาเป็นคนดี ไม่เจ้าชู้ ไม่เคยพาผู้หญิงมาบ้าน หรือมาแนะนำให้คนที่บ้านได้รู้จัก และที่สำคัญ ยังโสดดด! >3< ฮิฮิฮิ! ^w^ ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็คงง่ายหน่อย ต่อจากนี้ ฉันจะแอบมองเขาไปเรื่อยๆแล้วกัน ^[]^ ...

! THE END !