รักเกิดจากใต้ถุ่น

     แพรวากับเอคบหากันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย....แต่เวลาหรืออะไรสักอย่างทำให้เขาทั้งคู่ได้เรียนรู้ว่า...ความรักที่เขาทั้งคู่คิดว่าใช่...กลับกลายเป็นไม่ใช่

     เหตุการณ์มันเริ่มต้นจากการที่....

     แพรวาตัดสินใจเรียนต่อคณะบัญชี ที่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ทั้งที่เธอสอบติดมหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งเดียวกันกับเอ  แต่แพรวาฝันอยากเป็นผู้ตรวจสอบบัญชี...เธอจึงเลือกเดินตามฝันของเธอ

     เอเรียนต่อคณะเกษตร ที่มหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่ง  เขาต้องแยกจากแพรวา เนื่องจากเด็กปีหนึ่งทุกคนต้องเข้าไปอยู่ที่หอพักของมหาวิทยาลัยเป็นเวลาหนึ่งปี  ซึ่งจากเหตุดังกล่าวทำให้เป็นจุดหักเหของความรักระหว่างแพรวากับเอ

     เอหลังจากต้องแยกจากแพรวา ช่วงแรก ๆ เอจะโทรหาแพรวาทุกวัน ๆ โดยเอเป็นคนค่อนข้างหวงแพรวา ซึ่งแรก ๆ ทั้งคู่ก็ไม่รู้สึกห่างเหินกันเท่าไหร่นัก  แต่พอผ่านไปหนึ่งเทอม....เอซึ่งจะพยายามขอให้แพรวาออกไปเที่ยวไหนต่อไหนกับเขา...แต่ว่าแพรวาปฏิเสธเนื่องจากพ่อแม่ของแพรวาค่อนข้างเป็นคนหัวโบราณ ไม่อนุญาตให้แพรวาออกไปข้างนอกในเวลากลางคืน...

     เมื่อความห่างของเอกับแพรวาเริ่มต้นไปพร้อม ๆ กับความใกล้ชิดของรุ่นพี่สาวกับเอ ซึ่งเรียนอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน...ทำให้เกิดช่องว่าง....จากที่เอเคยโทรหาแพรวาทุกคืน ทุกวัน  ตอนนี้เริ่มหายไป...หายไป...และหายไป

     และแล้วความลับก็ไม่มีในโลก...เมื่อมีเพื่อนสมัยเรียนมัธยมด้วยกันโทรมาหาแพรวา  ถามว่าช่วงนี้เอได้โทรหาบ้างเปล่า  แล้วยังคบกันอยู่หรือเปล่า...จากคำถามนั้น..แพรวารู้สึกถึงความสูญเสียที่กำลังจะเกิดขึ้น แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาพร้อมเสียงสั่นคลอ...สุดท้ายเพื่อนคนนั้นก็เฉลยความจริง ซึ่งเป็นไปตามคาดที่แพรวาคิดไว้...เอกำลังคบหากับรุ่นที่ของเขา...และตอนนี้เอขึ้นปีสองแล้ว เอสามารถออกมาอยู่หอพักนอกมหาวิทยาลัยได้แล้ว  ซึ่งตอนนี้เอและรุ่นพี่คนนั้นได้มาพักอยู่หอข้างนอกมหาวิทยาลัยด้วยกัน...แพรวาถึงกับเข่าอ่อน...ความเชื่อใจ...ความไว้ใจ...ถูกทำลายไปเกินครึ่ง ผู้ชายที่เธอรัก และเขาก็รักเธอ กำลังทำอะไรอยู่  เขาเปลี่ยนใจจากเธอได้จริงหรือ  แล้วถ้าเป็นจริงแพรวาจะทำอย่างไรต่อไป  

     แพรวาตัดสินใจชวนเพื่อนรักของเธอ กุ๊กกิ๊ก ไปที่มหาวิทยาลัยของเอ โดยที่ไม่บอกให้เอรู้ล่วงหน้าว่าเธอจะไปหา  พอไปที่มหาวิทยาลัย สิ่งที่เธอได้รับฟังก็คือ  เอกลับไปที่หอพักเนื่องจากพ่อแม่ของรุ่นพี่จับได้ว่าทั้งคู่อยู่ด้วยกัน....แพรวาเกือบล้มทั้งยืน...กุ๊กกิ๊กยืนยันว่าต้องไปหาเอที่หอพักตอนนี้เลย...ถ้ามันจะจบก็ให้จบวันนี้...แพรวาบ่ายเบี่ยง...แต่สุดท้ายก็ต้องไป...

     เมื่อมาถึงหอพักที่เอมาเช่าอยู่  แพรวาลงจากรถพร้อมกับใจที่แตกสลาย...กุ๊กกิ๊กกอดเพื่อนและให้กำลังใจ..."ชีวิตคนเรามันก็เท่านี้ล่ะ...ในเมื่อคนดี ๆ มันไม่เอา...เราก็อย่าไปสนใจมันเลย  จบได้ก็เริ่มต้นใหม่ได้  ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวบนโลกนะแพรวา...จำไว้"  คำพูดของกุ๊กกิ๊กทำให้แพรวาคิดได้ว่า เอไม่ได้เป็นสิ่งของที่แพรวาเป็นเจ้าของ  เพราะฉะนั้น ถ้าเอจะเลือกผู้หญิงคนนั้นมันก็เป็นสิทธิ์ของเอ  เธอจึงเดินไปยังห้องพักของเอ...

     สิ่งที่แพรวาเห็นข้างหน้าคือคำตอบที่เธอได้รู้อย่างชัดเจน  เอกำลังก้มลงกราบเท้าพ่อของรุ่นพี่ที่แอบคบกันอยู่ และข้าง ๆ เอ ก็มีรุ่นพี่ที่ร้องไห้แทบเป็นแทบตาย...ซึ่งพ่อแม่ของรุ่นพี่ยื่นคำขาดให้เอเลิกกับลูกสาวของพวกเขา...ถ้าไม่เช่นนั้น..พวกเขาจะไปแจ้งความที่โรงพัก....แพรวาก้าวไปข้างหน้าเพื่อจะให้กำลังใจแก่เอ...แต่สิ่งที่เธอได้ยินเหมือนกันฟ้าผ่าลงมากลางใจ   เพราะหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ เอ บอกแก่พ่อแม่ของเธอว่า เธอกำลังท้อง พ่อกับแม่ของเธอกำลังจะมีหลาน  แพรวาทรุดตัวลงเหมือนกับหมดแรงที่จะก้าวเดินต่อไป... เอหันไปเจอแพรวา  เอตกใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ณ เวลานั้น....แพรวายืนขึ้นพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด...เธอบอกกับเอว่า...ขอให้เอโชคดี..แล้วแพรวาก็พาร่างกายและหัวใจที่บอบช้ำกลับไปที่รถโดยมีกุ๊กกิ๊กเดินเคียงข้าง....น้ำตาของแพรวาไหลออกมาไม่ขาดสาย...กุ๊กกิ๊กปล่อยให้แพรวาร้องไห้เสียให้พอ ก่อนที่จะบอกให้แพรวาได้คิดว่า "แกร้องไห้ให้กับผู้ชายเฮงซวยอย่างไอ้เอเนี๊ยะนะ...มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย...ร้องไห้ไปมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก...เวลาเท่านั้นที่จะทำให้เราแข็งแกร่งเพื่อนเอ๊ย...เราเคยเจอมาแล้ว เจ็บมาแล้ว...อดทนนะเพื่อน...แกเท่านั้นล่ะที่จะเป็นคนช่วยให้แกแข็งแกร่ง...แพรวา..."