สำคัญหรือจำเป็น

เคยได้ยินไหม ?

อย่าเลือกคนที่คุณคิดว่าจะอยู่กับเขาได้

แต่จงเลือกคนที่คุณขาดเขาไม่ได้

     หากพูดถึงเรื่องความรักแล้ว มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เกินกว่าจะบรรยายได้ เพราะว่าบางทฤษฏีอาจจะใช้ได้กับบางคู่เท่านั้น

     เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 5-6 ปี ที่แล้ว เป็นช่วงเวลา popular love เลยก็ว่าได้ โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนหญิงล้วน ส่วนมากก็จะตกหลุมรักเพศเดียวกัน แต่กลุ่มของฉันเป็นรักข้ามรุ่น ข้ามโรงเรียน ทุกเสาร์อาทิตย์ พวกเรามีเรียนพิเศษ และแน่นอนว่า เวลาที่เหลือหลังจากเรียนไม่กี่ชั่วโมง ก็เป็นการเดินผ่อนคลายในห้างสรรพสินค้า ก็ไม่รู้ทำไมถึงไม่รู้จักเบื่อที่จะต้องมาเดินหลังเลิกเรียนทุกครั้ง แล้ววันหนึ่ง พัด เพื่อนในกลุ่ม ก็เริ่มมีความรัก กับรุ่นพี่ต่างโรงเรียน เขาชื่อพี่เค ทั้งสองได้นัดเจอกันที่ตู้คาราโอเกะในห้าง พวกเรามีกันประมาณ 5 คน แต่พวกพี่เขานี่สิ 10 กว่าคนได้ ไม่รู้จะแห่กันมาทำไมขนาดนั้น แน่นอนว่าการเข้าตู้คาราโอะเกะมีการจำกัดคนเข้า แต่ก็ไม่เห็ฯมีพนักงานมาไล่พวกพี่เขาเลย อัดกันไปได้ ในช่วงชุลมุนของพวกพี่เขา ที่พยายามจัดระเบียบให้เพื่อนๆ เข้ามาได้ ซึ่งตู้ของพวกเรา ก็แยกย้ายกันนั่งตามความชอบของแต่ละคน ซึ่งเพื่อนๆ ก็เริ่มร้องเพลงกันไป มีฉันนี่แหละที่มองพวกเขา

ในใจก็คิดว่า "อะไรจะขนาดนั้น เหมือนคนไม่เคยมา" แล้วสายตาของฉันก็ไม่สะดุดกับสายตาอีกคู่หนึ่ง มันเหมือนในหนังเลย ตาจ้องตา เหมือนทุกอย่างหยุดลงชั่วขณะ เมื่อรู้ตัวอีกที ทั้งเราและพี่เขาก็ยิ้มให้กัน เพื่อนของพี่เขาและเพื่อนของเรา ต่างมองหน้าเราและพี่เขาว่า...

"รู้จักกันเหรอ ?" เราและพี่เขาส่ายหน้าพร้อมกัน

"แน่ล่ะถ้าหากฉันรู้จัก ฉันคงบอกพวกเธอไปนานละ" ฉันคิด

ฉันหันกลับมาดูเพื่อนร้องเพลง และแอบมองพี่เขาเป็นระยะ ><

"แค่เพียงสบตาทำฉันหวั่นไหวได้ขนาดนี้เชียวเหรอ?" ฉันคิด

หลังจากวันนั้น ทำให้ฉันอยากรู้จักพี่เขา กระแตจริงเชียวเรา ฮ่าๆ และเราก็ได้รู้จักกัน ได้พูดคุยกัน แน่นอนแหละ ใจฉันปลื้มพี่เขาไปแล้ว แต่พี่เขาสิ มีใครอีกหลายคนที่วนเวียนไม่ขาดสาย 

จากวันกลายเป็นเดือน จากเดือนกลายเป็นปี ความผูกพันเราเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เราสองคนจะได้เจอกันก็ตอนที่พัดเจอพี่เค แต่ทุกครั้งที่เจอ เวลาได้อยู่ใกล้ ใจก็เกิดอาการสั่นเทาทุกครั้ง เราทั้งสองมีความรู้สึกดีๆ ให้กัน คอยเป็นห่วงเป็นใยซึ่งกันและกันเสมอ 

และวันแห่งการจากลาก็มาถึง วันที่พี่เขาต้องเรียนต่อ คำสุดท้ายที่ทิ้งไว้ในวันที่เราคุยกัน 

" 20 เมื่อไร พี่มีอะไรจะบอก "

     วันเวลาล่วงเลยผ่านมา เมื่อฉัน 20ปี ฉันจึงทวงคำตอบ สิ่งที่ได้ยิน คือ "พี่ไม่มีใครแล้ว พี่อยากคบคนเดียว "  ฉันเองก็เคยบอกเขาไปว่า ....

" จะรอจนกว่าพี่ไม่มีใคร "

แต่ในวันนี้ ฉันไม่สามารถเชื่อใจพี่ได้เลย ไม่ใช่ว่าฉันมีใคร แต่ฉันไม่เชื่อว่าพี่จะหยุดได้ 

ฉันและเขายังคงติดต่อกัน เรายังคุยกันมาเรื่อยๆ แล้วเขาก็ทำให้ฉันเห็นว่า มีใครอีกคนอยู่เคียงข้างเขา ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ตัดสินใจถูกหรือไม่

"บางครั้งเขาก็เหมือนคนสำคัญ ที่ฉันขาดไม่ได้

บางครั้งเขาก็เหมือคนที่จำเป็น เมื่อยามฉันมีปัญหา"

และที่เขาเคยได้บอกฉันว่า .... ให้เลือกคนที่ฉันขาดไม่ได้ 

ฉันก็ยังคงหาคนนั้นต่อไป