ไวท์เทพแห่งความสุข

ร้านดอกไม้สดใส

ฉันเปิดประตูเข้าไปในร้านและสั่งดอกกุหลาบสีขาวช่อเล็กหนึ่งช่อสีชมพูหนึ่งมัดเหมือนทุกๆ วันที่ฉันสั่งเพราะฉันต้องไปหาน้องทุกวันหลังเลิกเรียน

“ดอกไม้ได้แล้วครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

ฉันรับดอกไม้ก่อนจะจ่ายเงินค่าดอกไม้

“จากวันนี้ไปคุณก็ไม่ต้องไปหาน้องคนเดียวอีกแล้ว”

“ทำไมหรอคะ”

“ไม่ต้องห่วงวันนี้กลับไปบ้านเดี๋ยวคุณก็จะรู้เองครับ”

“อ่า..ค่ะ”

 ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะเดินกลับออกมาจากร้าน พูดอะไรของเขาฉันไม่เห็นเข้าใจเลย ชั้งเถอะฉันเดินไปเลื่อยๆ จนมาถึงที่ฝังศพของน้องฉัน

“พายพี่มาแล้วนะ จากวันนั้นมาถึงวันนี้ก็สองปีแล้วสินะตอนนี้พายก็คงอายุสิบขวบ แล้ว วันนี้พี่ไปเรียนมาเหนื่อยมากเลยแต่แค่ได้คุยกับพายก็หายเหนื่อยแล้ว พี่คิดถึงพายนะแล้วพี่จะมาหายพายอีกนะ”

 ฉันวางดอกไม้ลงก่อนจะเดินออกมาจากหลุมศพพาย

“พี่ไปแล้วนะ”

ฉันยิ้มให้กับพายก่อนจะเดินออกมาและกลับบ้าน

 

บ้านฉันเอง

“กลับมาแล้วคะแม่”

“กลับมาแล้วหรอ ซื้อดอกไม้มาหรือป่าวเค้ก”

“ซื้อมาคะ”

ฉันเดินเข้าไปในครัวก่อนจะวางลงที่โต๊ะ

“นี่คะแม่ วันนี้ดอกไม้สวยนะคะสงสัยพึ่งลงใหม่”

แม่หันมามองก่อนที่ยิ้ม

“จริงด้วยสิ วันนี้ดอกไม้สวยจังสวยเหมือนลูกแม่เลย”

“ไม่เอาน่าแม่ เดี๋ยวหนูเอาของขึ้นไปเก็บก่อนะคะ”

“จ๊ะ”

ฉันหันหลังเดินออกมาจากห้องครัวก่อนจะเดินขึ้นบันไดมาที่ห้องนอนของฉันเอง  พรุ่งนี่วันเสาร์ฉันจะได้นอนตื่นสายๆ สักที ฉันวางกระเป๋าลงบนโต๊ะการบ้านก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนและหลับตาเพื่อพักสายตาสักพักก่อนจะลืมตาขึ้นมองไปบนเพดาน แล้วก็ต้องรีบหลับตาลงอีกครั้ง

ช๊อก!! ฉันเห็นผู้ชายอยู่บนเพดาน ฉันต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ หรือฉันฝันอยู่ต้องฝันอยู่แน่ๆ ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นไม่มีแล้วเมื่อกี้ฉันคงฝันจริงๆ ฉันลุงขึ้นนั่งบนเตียงพลางขยีตาไปมาสงสัยพักนี้ฉันคงอ่านการ์ตูนเยอะไปหน่อย ฉันลุกขึ้นยืนจะเดินลงไปข้างล่าง แต่ก็ต้องล้มลงเหมือนกระแทกอะไรบางอย่าง ฉันเงยหน้าขึ้นมามองก็ต้องตกใจอีกเป็นรอบที่สอง ก็ผู้ชายที่ฉันเห็นอยู่บนเพดานตอนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน นี่ฉันฝันหรือว่าเป็นเรื่องจริงกันแน่

“เลิกทำหน้าเหมือนเห็นผีได้แล้วเพราะฉันไม่ใช่ผี”

“ถ้านายไม่ใช่ผีแล้วนายเป็นใครเข้ามาในห้องฉันได้ยังไงกัน”

“งั้นฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการแล้วกัน ฉันชื่อไวท์และเธอคือคนที่ฉันเลือกให้เป็นคนรักของฉันและเราต้องแต่งงานกัน จากนี้ไปฉันจะไปกับเธอทุกทีที่เธอไปและมีหน้าที่ทำให้เธอมีความสุข”

 “แล้วนายมาได้ไงแล้วทำไมถึงบอกว่าเลือกฉัน แล้วฉันเป็นคนรักของนายตอนไหน ใครบอกนายว่าเราจะต้องแต่งงานกันและที่สำคัญนายกำลังทำให้ฉันกลัวมาก”

“อย่าพึ่งกลัวฉันสิ ฉันออกจะใจดีจะตาย แล้วที่ถามว่าฉันมาจากไหน ฉันมาจากร้านดอกไม้สดใส”

“ก็กลับไปสิ”

“กลับไปได้ไงก็บอกแล้วไงฉันเลือกเธอแล้ว”

“งั้นฉันสละสิทธิ์”

“เธอจะบ้าหรอมันทำแบบนั้นได้ที่ไหหนกันล่ะ”

“ถ้านายมาจากร้านนั้นทำไมฉันไม่เห็นตอนนายเดินตามมาล่ะ แล้วทำไมนายเดินขึ้นมาแล้วแม่ฉันไม่เห็น”

“งั้นฟังดีๆ ฉันมาจากดอกไม้ที่เธอไปซื้อมาส่วนที่ฉันมายังไงทำไมถึงไม่เห็น ฉันจะทำให้ดูแล้วอย่าเสียงดัง”

“ตกลง”

ไวท์หายตัวจากตรงหน้าฉันไปนั่งอยู่ตรงหน้าต่างห้องฉัน นี่เขากำลังทำให้ฉันกลัวมากกว่าเก่าอีก แต่ฉันก็ไม่ได้ร้องออกมาแม้แต่นิดเพราะฉันกำลังซ๊อกสุดๆ และเหมือนจะเป็นลม ทุกอย่างมันดูมืดๆ แล้วฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย

ฉันรู้สึกเหมือนมีคนกำลังเขย่าตัวฉันอยู่ ถ้าจะเขย่าแรงขนาดนี้ก็ฆ่าฉันเลยเถอะ

“เธอ..เธอ...ตื่นๆ”

“เธอ”

“เธอ”

“โอ๊ย!! ฉันจะตายเพราะนายเนี่ยแหละ”

เดี๋ยวนะเมื่อกี้ฉันเรียกนายหรอ ฉันลืมตาขึ้นเห็นไวท์กำลังพยายามปลุกฉันอยู่

“นายจะทำอะไรฉันอย่านะ ฉันยอมแล้ว”

“ฉันไม่ได้จะทำอะไรเธอ ตั้งสติแล้วก็ตั้งสติเราคงต้องคุยกันยาวๆ แล้วแหละ”

“ได้ๆ แต่นายไปห่างๆ ฉันก่อนได้ไหม”

“โอเค”

ไวท์ปล่อยฉันก่อนจะเดินกลับไปที่หน้าต่าง ฉันค่อยๆลุกจากพื้นขึ้นมานั่งที่เตียง

“เธอโอเคแล้วนะ”

“คิดว่าไงล่ะ”

“ก็ไม่น่าจะโอเคเท่าไหร่ เรามาทำความรู้จักกันใหม่ ฉันชื่อไวท์และฉันเป็นเทพแล้วเธอ”

“ฉันคัพเค้กและเป็นมนุษย์”

ฉันไม่ได้กวนประสาทไวท์นะ

“โอเคตอนนี้เรารู้จักกันแล้วนะแล้วเรื่องที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้ก็เป็นเรื่องจริงถ้าเธอยังไม่ชินก็ค่อยๆ ปรับตัวไปแล้วกันนะ”

“ก็คงงั้นแหละ แล้วเรื่องที่แม่ฉันไม่เห็นนายล่ะ”

“ก็อย่างที่บอกฉันเป็นเทพ ถ้าฉันไม่ต้องการให้ใครเห็นคนนั้นก็จะไม่เห็นส่วนคนที่ฉันอยากให้เห็นก็จะเห็น”

“แล้วนายจะอยู่ที่นี่หรอ หรือว่ายังไง”

“ใช่แล้วฉันจะอยู่กับเธอที่นี่”

“ดูท่าฉันจะเลือกไม่ได้ด้วยสิ ถ้านายจะอยู่ที่นี่นายต้องทำตามที่ฉันบอกโอเคไหม”

“ได้อยู่แล้วที่รัก”

“งั้นข้อแรกเลย อย่าเรียกฉันแบบนี้อีกเพราะฉันไม่ได้เป็นแฟนนาย”

“งั้นจะให้เรียกว่าอะไรดีล่ะที่รัก”

“คัพเค้ก ฉันชื่อคัพเค้ก”

“ได้คัพเค้กที่รัก”

ฉันจะบ้าตาย

“เมื่อกี้ฉันบอกว่าให้เรียกคัพเค้ก ไม่ใช่คัพเค้กที่รัก”

“ถ้างั้นก็เรียกไวท์ที่รักสิจะได้เหมือนกัน”

“ไม่มีทาง”

ฉันโวยวายลั่นบ้าน

“เค้กเป็นอะไรหรือป่าวลูก”

“ป่าวค่ะ พอดีหนูทำของหล่น”

“งั้นลงมากินข้าวได้แล้ว คุณพ่อกลับมาแล้ว”

“ค่ะ จะลงไปแล้วคะ”

ฉันหันกลับมาทำตาดุใส่ไวท์

“นายรอฉันอยู่บนนี้แหละ แล้วอย่าวุ่นวายอยู่เฉยๆ เข้าใจไหม”

“ครับที่รัก”

สงสัยฉันคงห้ามไวท์ไม่ได้ที่จะไม่ให้เรียกที่รัก คงต้องทำใจให้ชินแล้วแหละ ถ้าฉันเล่าให้วิปครีมฟังวิปครีมจะเชื่อฉันไหมเนี่ย วิปครีมต้องหาว่าฉันเป็นคนบ้าแน่นอน

 

“เค้กวันนี้ไปเรียนเป็นไงบ้างลูก”

“ก็เหมือนเดิมแหละค่ะพ่อ”

“แล้ววันนี้ลูกไปหาพายมาหรือป่าว”

“ไปค่ะ”

“คัพเค้กลูก..”

“พ่อคะ หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูก็แค่ไปเยี่ยมพายเท่านั้นเอง”

“แม่ว่าเราพักเรื่องพายแล้วกินข้าวก่อนดีกว่านะ วันนี้มีไก่ทอดของโปรดเค้กด้วยนะลูก”

“ของโปรดพายเหมือนกัน  ถ้าพายอยู่ตอนนี้คงแยกกันเสียงดังลั่นบ้านไปแล้ว....กินกันดีกว่าหนูหิวแล้ว”

ฉันลืมไปเลย ไวท์เขาจะหิวไหมเนี่ยเอาไว้เดี่ยวค่อยหาอะไรไปให้กินแล้วกัน กินได้ก็กินกินไม่ได้ก็อดไปแล้วกัน

“แม่ในตู้เย็นยังมีโยเกิร์ตเหลืออยู่บ้างไหมคะ”

“มีลูก”

“แล้วนมแม่ซื้อมาหรือยังคะ”

“ซื้อแล้วจ๊ะ ทำไมหรอ”

“ป่าวคะ คืนนี้หนูว่าจะทำการบ้านดึกหน่อยเผื่อหิวนะคะ”

“เดี๋ยวแม่ทำข้าวต้มไว้ให้ไหม”

“ไม่เป็นไรหรอกคะแม่”

“งั้นก็ตามใจลูกแล้วกัน ถ้าหิวก็เรียกแม่นะเดี๋ยวแม่ลุกมาทำให้”

“ขอบคุณคะแม่ หนูอิ่มแล้วเดี๋ยวขึ้นห้องก่อนนะคะ”

“จ้า”

 

ฉันรีบเดินขึ้นมาบ่นห้องเพราะคิดว่าไวท์คงจะหิวมากแน่ๆ แต่พอเปิดประตูเข้ามากลับไม่เจอ หายไปไหนเนี่ย

“นาย”

“...”

“นาย”

“...”

“ไวท์”

“ว่าไงที่รัก”

“บอกว่าอย่าเรียก” ฉันทำหน้าตาจริงจังมาก

“โอเคเลิกเรียกแล้วก็ได้ ว่าไงเรียกฉันมีอะไร”

“เรียกตั้งนาน หิวหรือป่าว”

ฉันพูดยังไม่ทันขาดคำเสียงท้องร้องไวท์ก็ดังขึ้นทันที

“รอสักพักได้ไหมล่ะเดี๋ยวหาอะไรให้กิน ถามไรหน่อยดิ”

“อะไรหรอ”

“นายกินเหมือนที่มนุษย์กินหรอ”

“ใช่”

“แล้วทำไมนายไม่อิ่มทิพย์เหมือนในหนังล่ะ”

“ดูการ์ตูนมากไปหรือป่าว”

ฉันก็อยากให้ตอนนี้เป็นการ์ตูนเหมือนกัน ฉันอาจจะกำลังฝันอยู่จริงๆก็ได้ ฉันเดินลงไปเอาของกินในตู้เย็นมาให้ไวท์กินก่อนที่เขาจะหิวตายคาบ้านฉัน ในตู้เย็นมีแค่โยเกิร์ต นม แล้วในตู้ขนมก็มีแค่ขนมปัง กินๆ ไปก่อนแล้วกัน ฉันเดินออกมาจากครัวก่อนจะค่อยๆย่องขึ้นบ้านเพราะกลัวว่าแม่กับพี่ฉันจะได้ยิน

“ไวท์มีแค่นี้กินไปก่อนแล้วกัน”

“ก็ยังดี”

“ฉันไปอาบน้ำนอนก่อนแล้วกันเหนื่อยเจอแต่เรื่องแปลกๆ”

“เดี๋ยวแล้วฉันนอนตรงไหนข้างเธอหรอ”

“เดี๋ยวเอาที่นอนมาให้”

“นอนข้างเธอก็ได้ฉันไม่ว่า”

“แต่ฉันว่า”

ฉันเดินไปเปิดตูก่อนจะยกที่นอน ผ้าห่ม หมอน และชุดนอนมาให้ไวท์

“กินเสร็จแล้วก็ไปอาบนน้ำแล้วก็นอนเงียบๆ”

ฉันบอกก่อนจะเดินไปอาบน้ำแล้วมาเข้านอน

“จะนอนแล้วหรอคัพเค้ก”

หูฟาดไปหรือป่าวฉัน

“ว่าไงนะ”

“จะนอนแล้วหรอคัพเค้ก”

“ใช่ๆ นอนแล้วนะฝันดี”

“ฝันดี”

ผีเข้าผีออกชั้งเถอะ พรุ้งนี้คงไม่เจอนายนอนอยู่ตรงนี้นะไวท์