รักสุดท้ายในป่าใหญ่

กริ๊งงงงงงงง !! เสียงนาฬิกาปลุกบอกเตือนว่าหมดเวลานอน 

หาววว=..= "เช้าแล้วสิน่ะ เสียงปลุกดังจริงๆเลยหูจะแตก นี้ถ้าอยู่บ้านในป่าน่ะ ไม่ต้องไม่หรอกนาฬิกาปลุกให้แสบแก้วหู แสงอาทิตย์กับนกสองตัวเพื่อนรักฉันมันจะปลุกฉันเอง เฮ้อออออ ไม่อยากาอยู่ที่นี้เลยจริงๆนะเนี้ย" ยอดหญ้าลุกขึ้นพูดด้วยสีหน้าเซ็งสุดๆ

ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าฉันพูดกับใคร ฉันพูดกับตัวฉันเองนี้แหละ ก็ฉันอยู่ในหอพักคนเดียวนิจะให้พูดกับใครได้ =..= 

วันนี้วันจันทร์เปิดเรียนวันแรกสิน่ะและฉันก็เป็นนักเรียนใหม่ด้วย ฉันต้องรีบไปเรียนแล้วละ ขอเวลาอาบน้ำแต่งตัว 10นาทีนะ เดียวจะสายไปมากกว่านี้ บายยย ^^

"สวัสดีนักเรียนทุกคน นักเรียนวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก เอ้าละอาจารย์จะเช็คชื่อแล้วนะ ใครมาสายจะเช็คขาดนะจ๊ะ นักเรียน"

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง 

ระหว่างที่อาจารย์กำลังเช็ครายชื่อนักเรียนในห้อง ตอนนี้มันก็สายมากแล้ว"เถาวัลย์"ยังเพิ่งแต่งตัวอยู่ที่บ้านอยู่เลย สายอีกตามเคยสิน่ะเถาวัลย์สุดหล่อประจำห้อง<<

"ศรีทันยา" "มาค่ะ"... "ชัยแมงวัน" "มาครับ"...."เถาวัลย์" ....."เถาวัลย์" 

"ยังไม่มาอีกเหรอเนี้ย สายตลอดกาลจริงๆ งั้นเช็คขาด"

"อาจารย์ค่ะ พี่เถาวัลย์เขาคงมีเหตุผลของเขานะค่ะอาจารย์ อย่าเพิ่งเช็คขาดเลยค่ะ นะค่ะ"

ผู้หญิงคนหนึ่งในห้องรีบแก้ตัวให้กับเถาวัลย์ททันที เป็นเพราะเธอกำลังหลงรักเถาวัลย์อยู่นั้นเอง 

"นี้ๆๆเธอ ทำเป็นเรียกพี่อายุเท่ากันไม่ใช่เหรอนักเรียน แล้วเถาวัลย์เป็นอะไรกับเธอถึงไปแก้ตัวให้ อยากจะโดนเช็คขาดอีกคนหรือไงจ๊ะนักเรียน"

"ไม่อยากค่ะอาจารย์ค๊าาา" เพื่อนๆในห้องส่งเสียงหัวเราะกันยกใหญ่ ฮ่าๆๆ

"เอาละ เช็คชื่อต่อเลยนะ ...ยอดหญ้า......ยอดหญ้า นักเรียนใหม่ยังไม่มาอีกเหรอเนี้ย"

.

.

บ้าจริงอาบน้ำเพลินไปหน่อย สายแล้วสิน่ะเนี้ย เเย่แน่เลยฉัน ว๊ายยย ประตูโรงเรียนจะปิดแล้ว รีบวิ่งดีกว่า >>>> เกือบไปทันไปน่ะ รีบเข้าห้องดีกว่า เฮ้อ

"โอ้ย ใครโยนมาเนี้ย" ฉันร้องออกไปด้วยความตกใจ อยู่ๆก็มีกระเป๋าโยนลงมาบนหัวของฉัน เมื่อฉันหันไปก็รู้ว่าถูกโยนมาจากกำแพงโรงเรียน ฉันจึงรีบไปดูทันที ในมือก็ถือกระเป๋าไปนั้นไปด้วย

>>>และอยู่ๆก็มีหัวคนโผล่ขึ้นมาจากกำแพง ว้าวว หล่อสะด้วย แต่เขาแน่ๆเลยที่โยนกระเป๋าใส่หัวของฉัน ;( 

"เอ้าเธอ จะขโมยกระเป๋าฉันหรือยังไงห๊ะ" ทันทีที่ชายผู้นั้นเห็นฉันกำลังยืนถือกระเป๋าของเขา เขาก็กล่าวหาว่าฉันจะขโมยกระเป๋าเขาทันทีเลย แย่จริงๆ

"ฉันต้องถามนายต่างหาก นายโยนกระเป๋าใส่หัวฉันจะฆ่าฉันหรือไง ห๊ะ "

"นี้ๆเธอบ้าหรือเปล่า ฉันโยนของฉันดีๆเธอเอาหัวมารับทำไมละ"

"นี้นาย !!!! ฉันไม่เสียเวลากับนายแหละฉันต้องรับไปเรียน" ฉันโยนกระเป๋าของเขาใส่หัวเขาที่กำลังเกาะกำแพงอยู่ และก็วิ่งหนีไปทันที

"โอ้ยยย เธอแกล้งฉันเหรอ ให้ฉันขึ้นไปได้ก่อนนะฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ ผู้หญิงบ้าอะไรว๊ะ หน้าตาก็ดี ร้ายกาลชะมัดเลย " เถาวัลย์ปีนกำแพงขึ้นมาและก็กระโดดลงมาด้วยท่าอันสวยงามอย่างง่ายดาย ก็เพราะว่าเขาปีนกำแพงเข้าโรงเรียนบ่อยๆน่ะสิ ก็เขามาไม่ทันประตูโรงเรียนปิดสะก่อนจึงต้องปีนกำแพงเข้ามาอย่างนี้แหละ ฮ่าๆๆ อย่าได้แคร์ !!

.

.

"อาจารย์ค่ะ ยอดหญ้ามาแล้วค่ะ" ฉันตะโกนบอกอาจารย์ระหว่างที่กำลังสอนอยู่ ด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยจากการวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

"เธอใช่ไหมนักเรียนใหม่ แย่มากเลยนะ วันแรกก็มาสาย ฉันเช็คขาดไปแล้วละเธอไปเถอะ ค่อยเข้าเรียนวิชาต่อไป " อาจารย์พูดน้ำเสียงโกรธและโมโหมาก ฉันจึงต้องออกมานั่งรออยู่หน้าห้องคนเดียว แย่จังเลยนะ เฮ้ออ ซวยๆๆๆจริงๆ และทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งวิ่งมาอีกเช่นกัน คนนั้นก็คือคนที่โยนกระเป๋าใส่หัวของเธอนั้นเอง

"นายตามฉันมาเหรอ จะมาแก้แค้นฉันใช่ไหม เข้ามาเลยฉันเก่งมวยไทยนะจะบอกให้" ฉันลุกขึ้นยืนและตั้งท่ามวยไทย

"ฉันว่าแล้ว ว่าเธอต้องบ้าแน่ๆ ฉันจะมาเรียนต่างหากนี้ห้องเรียนฉัน"

"อ้าว เหรอ งั้นนายก็มาสาย อาจารย์ไม่ให้เข้าเรียนหรอก ฉันโดนมาแล้ว"

"เธอเรียนห้องนี้เหรอ งั้นเธอก็เป็นนักเรียนใหม่ละสิ"

"อืม ใช่"

"แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้นอนต่อสักตื่น นอนตรงนี้เลยละกัน" แล้วเถาวัลย์ก็นอนลงกับที่นั่งทันที อย่างไม่สนใจใคร อย่าได้แคร์ !!

ผู้ชายคนนี้แปลกๆแหะ ดูไม่ค่อยสนใจอะไร แถมหลับน่ารักอีกต่างหาก...เฮ้ย ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ย ฉันต้องโกรธเขาสิ เขาทำให้ฉันต้องเจ็บหัวแต่เช้า ใช่ๆต้องโกรธ ต้องโกรธ

"คิดอะไรอยู่เหรอ ฉันว่าเธอนอนดีกว่านะกว่าจะเลิกเรียนอีกนานเลย" เถาวัลย์พูดออกมาทั้งทียังนอนหลับตาอยู่เลย

"ไม่อ่ะ ฉันไม่ง่วง ฉันหิวมากกว่า"

"หิวก็ไปกินข้าวสิ โรงอาหารคงจะเปิดแล้วละ "

"ไม่อ่ะ ฉันพาข้าวห่อมากิน" ฉันควักเอาข้าวห่อของฉันออกมา มันคือข้าวผัดห่อด้วยใบตองอย่างดี

"ห๊ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ" เถาวัลย์ลุกขึ้นนั่งทันที และก็หัวเราะออกมาอย่างไม่แคร์สื่อ

"ตลกอะไร ฉันทำเองเลยนะเนี้ย"

"ก็สมัยนี้ใครมันพาข้าวห่อมากินละ แล้วดูสิ ห่อกับใบตองมาสะด้วย ตลกจะตาย ฮ่าๆๆๆ ไปอยู่เขาไหนมาเนี้ย"

"เขาหน้าบ้านนานมั้ง"

"ว่าบ้านผมอยู่หลังเขาเหรอ หล่อๆอย่างงี้คนในเมืองสิคร๊าฟฟฟฟฟ เชยจริงๆเลยนะเธอเนี้ย" แล้วก็ยังหัวเราะไม่หยุด

"ฉันกำลังตามกระแสต่างหากละ"

"ตามกระแสยังไงไม่ทราบ"

"ก็ตามกระแสโลก โลกคือธรรมชาติ ธรรมชาติให้มายังไงก็ควรที่จะตามธรรมชาติ เหมือนน้ำไหลเราก็ต้องปล่อยไปตามกระแสน้ำ ถ้าไปถ่วนกระแสก็มีแต่จะเหนื่อยเปล่าๆ มะม่วงมะละกอ ก็ต้องให้มันออกลูกตามฤดูของมัน ไม่ใช่ไปใส่ปุ๋ยใส่สารให้มันออกผลเร็ว นั้นคือถ่วนกระแส เราต้องอยู่กับธรรมชาตินะจริงๆแล้ว" 

"ยิ่งฟังยิ่งมึน แต่ก็น่าสนใจดีนะที่เธอพูดมา มีอะไรอีกละ" เถาวัลย์เริ่มที่จะสนใจยอดหญ้าขึ้นมาแล้ว ด้วยความคิดที่ไม่เหมือนใคร มันทำให้เถาวัลย์อยากจะรู้เรื่องราวของยอดหญ้ามากขึ้นเลยละ

"ฉันน่ะ ไม่ทานเนื้อสัตว์ด้วยนะ สงสารมันก็รักชีวิตของมันฉันอ่ะรักสัตว์มากเลยละ เวลาอยู่ในป่าฉันไม่เคยใส่รองเท้าเลยละเพราะเวลาเดินไปไหนจะได้รู้ว่าฉันไปเหยียบสัตว์ตัวไหนหรือเปล่า ถ้าไปเหยียบใส่เดือนจะได้รีบเอาเท้าออก แต่ถ้าใส่รองเท้าเราไม่รู้สึกหรอกว่ากำลังเหยียบมันอยู๋มันก็ตายในที่สุด บ้านในป่าฉันน่ะเลี้ยงนกอยู่สองตัว ด้วยละมันเหมือนเพื่อนฉันเลย ฉันรกมันมากๆๆเลยละ"

"บ้านในป่าเหรอ น่าสนใจจัง พาฉันไปเที่ยวบางสิ" เถาวัลย์ทำหน้าตาตื่นเต้นดูเหมือนเขาจะอยากไปจริงๆ 

หลังจากนั้นฉันก็เล่าเรื่องราวของฉันอีกมากมายให้เขาฟัง เเละเราก็สนิทกันมากขึ้นทุกวันจนเพื่อนๆหาว่าฉันกับเขาเป็นแฟนกัน พอวันเสาร์ อาทิตย์ ฉันก็พาเขาไปเที่ยวบ้านในป่าของฉัน ฉันอยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่เล็กๆเถาวัลย์ก็เช่นกัน เราจึงพูดคุยกันถูกคอ เขาเองก็อยู่ในเมืองมานานก็เลยทำให้เขาชอบบ้านในป่าของฉันมากเลย เขารักยังรักนกสองตัวเพื่อนรักของฉันด้วยละ ตลกดีนะทั้งที่ครั้งแรกที่เราเจอกันเราทะเลาะกัน แต่ตอนนี้กลับสนิทกันมาก จนฉันเองก็เริ่มไม่แน่ใจว่าที่เป็นอยู่มันคือ ความรัก แบบเพื่อนหรือแบบแฟน กันแน่ !!! จนกระทั่งเราสองคนเรียนจบ ^^

"ยอดหญ้า"

"ว่าไง เถาวัลย์"

"ฉันชอบที่นี้มากเลย ฉันมาอยู่กับเธอไปตลอดชีวิตเลยได้ไหม"

"พูดเป็นเล่น จะอยู่ได้ยังไงกัน ไม่ใช่แฟนกันสักหน่อย"

"นั้นสิน่ะ งั้นฉันขอซื้อบ้านในป่าของเธอได้ไหม เท่าไรฉันก็ยอม"

"จริงเหรอ ฉันขายแพงมากๆๆๆๆๆๆเลยนะ"

"ว่ามาเลย ฉันมีเงิน"

"ฉันไม่ขายด้วยเงินหรอกนะ"

"อ้าว แล้วขายด้วยอะไรละ" 

"ฉันขายด้วยใจ ถ้าเธอมีใจให้ฉัน ฉันจะยกบ้านให้และมีของแถมให้ด้วย"

"ฉันเข้าใจแล้วละ แต่ฉันไม่มีใจน่ะสิ "

"อืม ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ" 

"ก็ฉันให้เธอไปตั้งนานแล้ว ให้ไปหมดแล้วทั้งใจ ^^"

"บ้าาาาา เขินนะ งั้นฉันยกบ้านให้ก็ได้ ><"

"แล้วไหนละของแถม"

"ก็ฉันนี้ไง พอใจไหมละ"

"พอใจมากๆๆๆๆ ฉันรักเธอนะยอดหญ้า"

"ฉันก็รักคุณ เถาวัลย์" 

และทั้งสองก็ครองรักกันในป่าใหญ่ไปตลอดกาล จบ.....^^