ชีวิตการทำงาน

เรื่องเล่า

ชีวิตการทำงานกับการล่าฝันในการทำงานกับวงการเกมส์ออนไลน์(ทุกประเภท)

          ผมเชื่อว่าคนแทบทุกคนนั้นคุณเคยเป็น คือ เวลาเรียนคณะใดคณะหนึ่งแล้วจบการคณะนั้นมาแต่การงานก็ไม่ได้ตรงใจเลย

          ผมก็คือหนุ่งในนั้นผมเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งย่านลาดพร้าวคณะบริหารคอมฯ

ตอนปี 1 ผมเข้าไปใฝ่ฝันอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ แต่เพราะความโง่เขลาหรือซื่อบื้ออะไรก็ไม่รุ้ทำให้ผมคิดว่าคณะนี้แหละใช่เลยเพราะมีคำว่าคอม 5 5 5 + แต่ที่ไหนได้ต้องไปเรียนวิทย์คอมฯ ถึงจะเรียนไปทางนั้นมากกว่า แต่ไงเข้ามาแล้วผมก็ชอบเรียนง่ายๆ สบายๆ เพื่อนเยอะ และเป็นคณะที่คนเยอะที่สุดในมหาวิทยาลัย

          หลังจากที่ผมได้ศึกษาจบปริญญาตรีเรียบร้อยแล้วนั้นผมก็ไปเป็นทหารมา 6 เดือน ซึ่งบั่นทอนชีวิต กำลัง และความคิดผมไปเยอะมาก ;<

          หลังจากเป็นทหารเสร็จแล้วก็ได้ตระเวนหางานทำสมัครงานไปเรื่อยคืออย่างแรกที่คิด คือ ต้องหาให้ตรงกับที่เราเรียนมาเพราะเรารู้เยอะกว่าเรื่องอื่อๆ แต่ผมก็ไม่ได้เก่งอะไรมากรู้บ้างนิด ๆ หน่อยๆ ตามที่เรียนมา และศึกษาค้นคว้าเอาเอง

ผมไปมาหลายที่ ผ่านบ้างไม่ผ่านบ้าง ติดหลายที่แต่ไม่สามารถไปได้เพราะไกลกับที่พัก ต้องตื่นเช้า6 โมงเลิก 2 ทุ่ม ไม่ไหว ๆ ก็เลยไม่เอาดีกว่าแต่ใจผมก็ยังอยากหางานที่เกี่ยวกับวงการเกมส์ออนไลน์(ส่วนตัวนั้นผมเชื่อว่าธุรกิจนี้จะโตได้อีกเยอะและเร็วมาก จากที่ผมคิดและสัมผัสกบัมันมาตั้งแต่เด็กถึงตอนเด็กๆ ผมจะเป็นแค่ gamer ไม่ใช่ผู้คิดผู้สร้างแต่ลึกๆ แล้วเราอยากทำงานแบบนี้มาก อยากเป็นส่วหนึ่งในการสร้างและคิดค้นอะไรใหม่ ๆให้กับเกมส์ออนไลน์ทุกประเภท ที่เราชอบ ให้ผู้คนที่ชอบเหมือนเราได้สัมผัส 

ส่วนตัวแล้วผมเป็นคนที่จินตนาการสูง ชอบEffect Animation ชอบคิดไรเรื่อยเปื่อยแต่ไม่ฟุ้งซ่าน หลงไหลในตัวการ์ตูน ในเกมออนไลน์ เป็นที่สุด )

จนมาถึงที่นี้ ผมเพิ่งได้มาไม่ถึง 1 เดือน หลังจากจบการศึกษามาแล้วคืองานแรกของชีวิต เป็นบริษัทเกี่ยวกับ software (ทางถนัดเลยแต่ผมทำหน้าที่ซัพโปรแกรมเมอร์อีกที) ทำไปในช่วงแรกๆก็รู้สึกดีเจอผู้คนใหม่ ๆ เพื่อนใหม่ ๆ ได้เปิดหูปิดตา แต่พอทำได้สักพักผม ผมรู้สึกไม่ชอบ และเบื่อเป็นอย่างมาก ไม่ใช่เพราะเนื้อหาการทำงาน หรือตำแหน่งงาน ไม่ใช่เพราะเพื่อนร่วมงาน แต่เป็นเพราะผมอยากไปทำอะไรให้ตรงความฝันมากกว่าผมรู้สึกถึงมันตลอดเลย ได้เจอตัวการ์ตูนที่เราชอบ ได้สิ่งที่เราต้องการ ได้เจอคนที่คิดแบบเราชอบแบบเรา มีจินตนาการเหมือนเรา คิดแล้วผมจึงหาแต่งาน สมัครๆๆ ในที่เขาประกาศไว้ จนมี บริษัทนึงเขาโทรมานัดไปสัมภาษณ์ผมดีใจมาก ตื่นเต้นที่สุด พอถึงวันสัมภาษณ์นั้น ผมไปถึงบริษัทเข้าไปก็รุ้สึกชอบมาก ทั้งความรู้สึกนึกคิด นี่แหละใช่เลย โปสเตอร์ เกมส์เต็มหน้าบริษัท  ผมดีใจและตื่นเต้นมาก อาจจะทำตัวออกหน้าออกตาไปนิดด้วยความกะปรี้กะเป่า เหมือนโดนฉีด Adenarine 

ผมก็ไปนั่งกรอกใบสมัคร ตอบแบบสอบถาม ทำข้อสอบของเขา มีคะแนนการประเมินด้วย ผมเห็นแล้วผมชอบมาก ตอบได้หมดเลย โดยที่เราไม่ได้เรียนในเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย เหมือนการศึกษาค้นคว้าเองและรุ้เองโดยปริยาย  กรอกเสร็จ มีคนลงมาประเมิน ผมเห็นเขาเขียน A

คิดเอาเองแล้วว่าเอาละว้า ผ่านแน่นอน ได้แน่ ชัว!!!

แต่ยังไม่เสร็จมีการเรียกสัมภาษณ์ 5 คน แต่เป็นพิธี มาแค่คนเดียว

คุยกันไปกันมาประมาณเกือบ 1 ชั่วโมง ก็เพลินดี แต่พี่เขาเครียด ๆ เราก็บอกถึงความฝันของเราให้เขาฟังแต่เขามักเบนไปในเนื้อเรื่องของเขาเสมอ(งานๆ) เราก็ไม่ซีเรียสไร เราก็ตอบไปปกติ ด้วยความที่เราเป็นคนร่าเริง ชอบยิ้ม มีจินตนาการสูงอยู่แล้ว ตอบได้บ้างไม่ได้บ้าง หลังเขาก็ถามๆ มาว่าเคยผ่านงานมาไหม เราก็บอกไม่เคย จบแล้วไปเป็นทหาร เปนทหารเสร็จก็ทำงาน และมาหางานตามฝันเนี่ยเลย

พี่เค้าก๊ได้แต่ อ่อๆ ;( งงเลย  แล้วก็เงียบไปสักพัก มองหน้าเรา 

เราก็เห็นเงียบเราก็บอก ไปว่า พี่ผมรักงานนี้มากชอบงานแบบนี้มาก ผมชอบเรียนรุ้ ค้นคว้าเพิ่มเติมเองได้ตลอด สิ่งไหนไม่รุ้หรือผิดก้ถาม ก้บอก ผมทำได้ตลอด เขาก็บอก ครับ ๆ  

แล้วก็จบการสัมภาษณ์ เขาบอกว่าเด่วมีพนักงานโทรไปบอก แต่ก่อนหน้านั้นที่ผมโทรไปถามว่าถ้าสัมภาษณ์จะรุ้ผลเลยไหม เขาบอกรุ้เลย ผมก็คิดแล้วว่าผมไม่ได้แน่ ไม่รุ้ว่าเพราะอะไรแต่ผมคิดว่าไม่เคยผ่านงาน หรือตอบคำถามไหนไม่ตรงใจเขานั่นแหละ ผมไปสัมภาษณ์วันศุกร์ และผมบอกเริ่มงานได้วันจันทร์เลย แต่วันศุกร์ก็ไม่โทร เสาร์-อาทิตย์ ปิดทำการ วันจัทร์รอลุ้นไม่มี เสียงโทรศัพท์ดังเลย รู้และทำใจละ ไม่ได้ชัว แต่ทำไมไม่มีเมล์หรือโทรกลับมาบอกเพราะเปนคนบอกเองว่าจะมีเมล์หรือพนักงานโทรกับมาบอก คนมันคิดมาก มันรอลุ้น เพราะอยากได้มาก ติดสินใจโทรไปวันอังคาร ถามปุ้บบอกไม่ผ่านการสัมภาษณ์ค่ะ และผมก็ถามทำไมไม่เห็นแจ้งเลยครับแล้วทำไมถึงไม่ผ่านเพราะขาดคุณสมบัติส่วนไหนหรือไม่มีประสบการณ์การทำงาน คนเราก่นอเริ่มไรมันก็ไม่มีกันทั้นั้นแหละ คุณสมบัติส่วนไหนรู้น้อยมากเพียงใดก็เสริมเติมแต่งกันไปได้ทั้งนั้น 

มันอยู่ที่การขวนขวายมากกว่า แต่ถามปุ้บวางสายเลยไม่ตอบไรสักคำ เรารักการทำงานเก่วกับวงการเกมนะแต่ฝ่ายบุคคลไม่เคยเคลียเลย

แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้หรอกน่ะ ผมเอาคำถามที่เขาถามผมใาหาและค้นคว้าจนรุ้อ่านๆๆเข้าไปลองทำเข้าไป เพื่อไปใช้ตอบในบริษัทต่อๆไป

นี่เพิ่งเริ่มต้นเอง ยังเหลืออีก มากมายที่ความฝันผมรออยู่ ขอเพียงโอกาสเท่านั้นและจะทำให้เต็มที่ 

ทุกคนๆ ก็อย่าลืมตั้งความฝันและอย่าและทิ้งความฝันนั้นไป นะครับ 

ถึงไม่ได้ไปทำในสิ่งนั้นแต่อย่างน้อยเราก็รู้แล้วว่าเราได้พยายามไปหามัน 

"ฝันให้ไกล ไปให้ถึง"

และผมจะมานำเสนอเรื่องราวการค้นหาความฝันของผมต่อไปนะครับ