หัวใจ...เต้นผิดจังหวะ

-

เขียนโดย NoNGmOo

วันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.10 น.

  2 ตอน
  0 วิจารณ์
  5,441 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 มกราคม พ.ศ. 2557 23.08 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

2) ..คำแรก..

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องเคมี ซึ่งพวกเรากำลังเรียนอย่างสนุกสนานกับการทดลองนู้นทดลองนี่ วิชาเคมีเป็นวิชาที่ถือว่าเรียนยากมาก ๆ วิชาหนึ่งเลยทีเดียว แต่ฉันชอบนะ ชอนที่จะทดลองกับสารเคมีถถึงแม้มันจะอันตรายก็ตาม แต่ก็ได้ทดลองสิ่งใหม่ ๆ ได้เห็นปฏิกิริยาที่มันน่าจะเกิดขึ้นได้ในชีวิตประจำวัน...แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นมันช่างเดินเร็วเหลือเกินคาบนี้จึงหมดไปอย่างน่าเสียดาย      

          ฉันและเพื่อนวุ่นกับการเก็บอุปกรณ์การทดลอง ( พอดีว่าเป็นเด็กดีก็เลยช่วยคุณครูน่ะ ) เพื่อนร่วมห้องคนอื่น ๆ ก็ทยอยกันกลับบ้านเพราะนี่เป็นคาบสุดท้ายของวันนี้แล้ว ฉันกับเพื่อนช่วยกันเก็บอุปกรณืจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็สะพายกระเป๋าเพื่อที่จะกลับบ้านแต่พอดีวันนี้เรียนเยอะ หนังสือสมุดก็เยอะฉันเลยเอากระเป๋าหิ้วมาอีกใบนึงจึงทำให้ฉันตอนนี้พะลุงพลังเป็นอย่างมากฉันกำลังจะก้มลงหยิบรองเท้าไอ้กระเป๋าที่สะพายอยู่ก็หล่นมาข้างหน้า เป็นแบบนี้ครั้งสองครั้งได้แต่พอดีว่า...

          "ให้ช่วยถือไหม" เสียงทุ้มดังขึ้นซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นเสียงผู้ชายพูดขึ้นฉันไม่รู้หรอกว่าใครแต่พอเงยหน้าขึ้นมาดูเหมือนกับว่าหัวหยุดเต้นไปชั่วขณะ รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองไม่ได้หายแล้ว สักพักจากที่หัวใจหยุดเต้นมันก็ดันปะทุอยู่ข้างในอย่างกับจะระเบิดออกมาให้ได้นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ยโรคหัวใจหรอคงไม่ใช่หรอกมั๊ง อากาก่อนหน้านี้ฉันว่าก็กำลังพอดีนะแต่ทำไมตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนผ่าวแบบนี้ล่ะ โอ๊ย! นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย

          "เอ่อ...ขอบคุณนะ" ฉันก็ได้แต่ตอบไปแค่นี้ก็ไม่รู้จะพูดยังไงดีนี่หน่าแถมตอนพูดออกไปเมื่อกี๊ปากฉันก็สั่นจนจะพูดไม่ได้อยู่แล้ว โฮ่ย เป็นเอามากนะฉันเนี่ย

          แล้วหลังจากที่ฉันพูดขอบคุณเขาก็ยื่นมือมาเพื่อที่จะช่วยฉันถือพอฉันหยิบรองเท้าขึ้นมาได้ฉันก็ขอกระเป๋าเป้คืน แล้วเขาก็เดินออกไปจากห้อง จากที่ฉันเห็นแผ่นหลังของเขาแล้วก็กลายเป็นไม่เห็นแม้แต่ที่ห้อยกระเป๋าเขาเลย...ทำไมฉันถึงรู้สึกใจหายแบบนี้ล่ะ เฮ้อ อะไรของฉันเนี่ยเพ้อเจ้อจริงจริง

          แล้วสิ่งที่ฉันรู้สึกล่ะ เหตุการณ์ในวันนี้มันจะช่วยตัดสินได้ไหมว่าคนที่คอยแอบมองฉันตลอดเวลาน่าจะเป็นเขา...มันจะเป็นไปได้ไหม? แล้วถ้าเป็นไปได้นั่นหมายความว่าเขารู้สึกเดียวกับที่ฉันรู้สึกกับเขาใช่ไหม? แล้วถ้าใช่ความรู้สึกเดียวกัน ทำไม?เขาถึงไม่บอกกับฉัน เขาเป็นผู้ชายมันไม่น่าเกียจไม่ใช่หรอที่เขาจะบอกความรู้สึกนั้นกับฉันก่อน ( ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเจอกันไม่กี่วันเนี่ยนะ ) โอ๊ย!!!!!! หัวฉันจะระเบิด นี่มันคืออะไรทำไมมันมีแต่คำถามเต็มไปหมด ทำไมถึงไม่มีคำตอบให้กับฉันบ้างเลย ทำไม? ทำไม? ทำม๊ายยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

          มือใหม่หัดแต่น่ะค่ะ ถ้ามีคำติชมยังก็ขอให้ช่วยเม้นท์กันด้วยนะค่ะ....ขอบคุณค่ะ

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านเรื่องสั้นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา