ลุ้นหัวใจ นายเพลย์บอย

     วันแรกของการดูผลสอบของฉัน ที่ฉันจะสอบเขาที่นี้ ช่างเป็นอะไรที่ดีอย่างงี้ -_- ฉัน ฮานะ อายุ 15 ปี พึ่งย้ายมาว่าจะมาเรียนที่ ร.ร.ซานาอิกิ (ชื่อ ร.ร.แต่งเอาเองนะค่ะ ไม่รู้ว่ามีจริงรึปล่าว) พ่อแม่ของฉันพาย้ายมาเรียนที่นี้ เพราะอยู่ใกล้ที่ทำงานของท่าน ถึงฉันจะรักโรงเรียนเก่าและเพื่อนมากก็เหอะ แต่ยังไงก็ต้อง ย้าย เพราะมันเป็นความประสงค์ของท่านที่เพื่อฉัน เพราะอยู่โรงเรียนเก่าฉันต้องตื่นแต่เช้าตรู่ มาขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนทุกวัน บางวันก็ไปสายเพราะรถติด ยังไงก็ถือว่าเริ่มต้นใหม่ก็แล้วกัน

          "แม่ ค่ะ ฮานะไปดูผลสอบก่อนนะค่ะ แล้วจะเอาข่าวดีมาบอก" ฉันพูดด้วยอาการตื่นเต้นนิดหน่อยที่จะได้เห็นคะแนนผลสอบ ของตัวเอง *_*

          "จ้า ของให้เป็นข่าวดีนะจ้าลูก" แม่ฉันพูดแบบแอบยิ้มที่มุมปาก

          "แน่นอนค่ะ ฮานะล่ะ นะค่ะ" ฉันโบกมือลาแม่ แล้วรีบวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านฉัน O_O นั่นรถเมล์สายที่ฉันจะไปนี้ กำลังจะออกแล้วด้วย

          "อีกนิดเดียวจะถึงแล้ว ฮานะ" ฉันพูดด้วยอาการดีใจ

          "อ๊ายๆๆๆ...." กรี๊ดๆๆๆอยู่ๆก็มีคนวิ่งมาจากข้างหลังฉัน ชนฉันอย่างแรงจนฉันล้มหน้าแหก 

          "ขอโทษนะ....." เสียงผู้ชายที่ชนฉันล้มหน้าแหก ร้องขอโทษแต่กลับไม่ช่วยฉัน กลับวิ่งขึ้นรถเมล์สายนั่นไปซะแล้ว ( ToT หนูเจ็บ ) สุดท้ายก็ขึ้นรถไม่ทัน ฉันเลยนั่งรอรถ ตั้งครึ่งชั่วโมง         โครตนานเลย รถก็ยังไม่มา เฮ้อ!!!

          "อย่าให้เจอนะ นายคนนั้นอ่ะ" แต่ฉันไม่เห็นหน้าเขานี้ จะรู้ได้ไงล่ะ? จู่ๆฉันก็เห็นผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งที่ตกอยู่ ทั้งที่นั่งตั้งนานก็ไม่เห็น 

          "เอะ!!! นี้มันผ้าเช็ดหน้าของนายคนที่ชนฉันนี้ ใช่เลย" ฉันหยิบผ้าผืนนั่นขึ้นมา และก็ใส่กระเป๋า

          "นายเสร็จฉันแน่ ครั้งนี้" ไม่รู้ทำไมต้องยังแค้นเขาด้วย ทั้งที่แค่ชนและขอโทษแต่ไม่ช่วยเอง เรื่องแค่นี้ทำไมต้องแค้นด้วย นั่นดิ อย่าให้เจอนะ นายบ้า!!!