พ่อผมเป็นสาวประเภทสอง

       หลายๆคนอาจคิดว่าการที่มีพ่อเป็นสาวประเภทสองนั้นไม่สามารถเลี้ยงดูลูกให้ดีเหมือนชายเเท้ทั่วไปได้เเต่ผมเด็กชายวัยสิบขวบไม่เคยคิดเลยสักครั้งว่าพ่อที่เป็นสาวประเภทสองเลี้ยงลูกไม่ได้ พ่อผมเลี้ยงผมอาจดีกว่าพ่อหลายๆคนด้วย พ่อบ้างคนชอบดืมเหล้าสูบบุหรีย์เเต่พ่อผมไม่ทำเรื่องเเบบนั้น เเละมีเวลาให้ผมเสมอ

''พ่อครับวันนี้เพื่อนมาล้อผมว่ามีพ่อเป็นกระเทยด้วยครับ''

     ''....เเล้วหนูไม่ชอบที่พ่อเป็นกระเทยหรอจ๊ะ''

''เปล่าครับ ผมไม่เคยรังเกลียดว่าพ่อจะเป็นใครหรือประเภทไหนเเค่ผมมีพ่ออยู่ด้วยผมก็มีความสุข เเล้วครับ''

     ''....''ผมอึ่งไม่สักพักกับความคิดของเด็กวัยสิบขวบที่คิดได้ถึงขนานนี้ ตัวผมเองก็เข้าใจว่าที่ผมเป็นสาวประเภทสองจะสร้างป๋มด้อยให้ลูกในบ้างเรื่องเเละอาจจะถูกลูกเกลียดด้วย เเต่ตอนนี้ผมภูมิใจมากที่ลูกของผมไม่เคยรังเกลียดผมเลย

''พรุ้งนี้วันอาทิตย์เดี่ยวพ่อพาไปสวนสัตว์นะจ๊ะ''

     ''ครับ''เด็กหน่อเด็กพอได้ยินว่าจะไปเที่ยวก็วิ่งดีใจใหญ่เลย

''ก๊อฟไปนอนได้เเล้วจ๊ะเดี่ยวพ่อจะพาไปนอนนะ''

     ''ครับ''ผมเดินจูงมือพ่อขึ้นไปที่ห้องเเล้วขอให้พ่อเล่านิทานให้ฟัง

''อืม...เอาเรื่องอะไรดีละจ๊ะ''

     ''กบเลือกนายครับ''

''จ๊ะเดี่ยวพ่อผู้น่ารักคนนี้จะเล่าให้ฟังนะ''ผมเริ่มเล่านิทานเรื่องกบเลือกนายไปได้ประมาณสองหน้าลูกชายตัวน้อยของผมก็หลับไปเเล้ว ผมก้มลงหอมเเก้มเจ้าตัวน้อยหนึ่งครั้งก่อนที่ผมจะเดินขึ้นไปนอนที่ห้องของผม

     ''ษาเดี่ยวก่อนสิคุณจะทิ้งผมกับลูกไม่ได้นะ!!''

''ฉันไม่อย่ากอยู่เห็นน่าคุณ คนอะไรก็ไม่รู้จนก็จน''

     ''ษาผมสัญญาผมจะหาเงินให้ได้มากกว่านี้อย่าทิ้งผมกับลูกเลยนะถ้าไม่เห็นเเกผมก็เห็นเเกลูกบ้าง''

''ชั้งหัวมันสิเกิดมาทำมั้ยก็ไม่รู้!!''

     ''ษา...''

''ไม่ต้องมาเรียกฉันลาก่อน!!''

      ตึกๆเสียงหัวใจผมเต้นดั้งขึ้น นี้ผมฝันถึงเรื่องในวันนั้นอีกเเล้วงั้นหรอนั้นคือจุดเริ่มต้นที่ผมกลายเป็นสาวประเภทสองเพราะผมไม่อย่ากเจ็บกับความรักอีกเเล้ว

''พ่อครับพ่อเป็นอะไรหรอครับ''ผมหันไปหาต้นเสียงเเล้วก็พบว่าลูกมาอยู่ที่ข้างตัวผมตั้งเเต่ไหนก็ไม่รู้

       ''เปล่าจ๊ะพอดีพ่อฝันร้าย''

''ครับผมได้ยินเสียงของตกก็เลยรีบวิ่งมาดูพ่อ''

      ''ไม่เป็นไรเเล้วจ๊ะ เอ๋นี้เเต่งตัวรอพ่อเเล้วหรอเนี้ย''

''ครับ''

      ''งั้นเดี่ยวพ่อไปเเต่งตัวก่อนนะจ๊ะลงไปรอข้างล้างได้เลย''

''ครับ''ผมพูดพร้อมวิ่งลงไปข้างล้างเพื่อนที่จะทำเเซนวิสให้พ่อ วันนี้เอานมรสอะไรให้ปาป๊าดีน้าผมยืนคิดอยู่นานพอที่พ่อผมจะเเต่งตัวเสร็จ

     ''ยังเลือกนมไม่ได้อักหรอจ๊ะ''ผมมองดูเด็กชายตัวน้อยที่ยืนเลือกนมไม่ได้สักที

''ครับวันนี้พ่อจะกินนมรสกาเเฟหรือรส สตอรเบอร์รี่ดีครับ''

     ''อืม...วันนี้พ่อต้องขับรถนานขอกาเเฟนละกัน''

''ครับ''

       หลังจากที่อาหารเป็นที่เรียบร้อยเเล้วผมเเละลูกก็ออกเดินทางเพื่อจะไปสวนสัตว์

ขับรถประมาณชั่วโมงครึ่งก็มาถึง ผมเเต่งหน้าเพิ่มอีกนิดเพื่อที่จะได้ไม่เเก่เกินไป วันนี้ผมเเต่งตัวด้วยชุดเดรสสีส้มบาดตาสนสูงครึ่งนิ้วสีเเดงพร้อมผมทรงเมอรีรีนมอนโร  ผมเดินชมสัตว์ต่างๆมากมายพร้อมลูกเเละเเล้วก็มีเสียงกระซิปมากมายที่ผมได้ยิน

''นี้ๆพวกเเกดูนั้นดิเเก่จนมีลูกเเล้วยังมาเป็นกระเทยอีก''ผมชินเเล้วละกับคำเเบบนี้

   เดินต่อไปได้สักพักก็มีอีกเสียงหนึ่งขึ้นมา

''ดูสิกระเทยกินเด็กตัวเเค่นั้นเองน่าเกลียดเนอะ''

       เเละก็มีอีกเสียงมากมายที่ผมได้ยินเเต่มีเสียงหนึ่งที่ทำให้หันไปมองต้นเสียงทันที

''นี้ดูสิถ้าฉันมีพ่อยังงั้นนะคงน่าเกลียดตายเลยดูสิเด็กคนนั้นคงอายเเละเกลียดพ่อตัวเองมากๆเเน่''ผมเตรียมจะเถียงกลับเเต่ก็มีเสียงเล็กๆตะโกนขึ้นมาว่า

     ''ถึงเเม้พ่อผมจะเป็นกระเทยเเต่ผมไม่เคยรังเกลียดพ่อ อย่างน้อยพ่อก็ยังรักเเละเลี้ยงดูผม!!''ผมตะโกนด้วยความโมโหคนพวกนี้อะไรกันดูคนเเค่ภายนอกสินะ

''พ่อครับกลับกันเถอะ''ผมเดินพร้อมดึงมือพ่อมาที่รถเเละขึ้นเพื่อที่จะกลับบ้าน

     ''พ่อขอโทษ''

''พ่อไม่ต้องขอโทษครับผมไม่เคยคิดจะเกลียดพ่อที่เป็นสาวประเภทสองสักครั้งเเละที่สำคัญ ผมรักพ่อที่สุด''ผมพูดพร้อมกอดพ่อ

   ''จ๊ะพ่อก็รักลูก''ผมกอดลูกทั้งที่น้ำตาเเห่งความตืนตันไหลออกมา

เรารองเเต่งดูเรื่องที่สองเเต่ยังไม่กล้าประกวด เพรากลัวเหมือนเรื่องเเรกอีกช่วยติชมกันบ้างนะคะ^^