ชีวิตฉัน

     แง่ แง่ แง่ !.... เสียงของฉันที่ร่ำร้องแม่ฉันได้ออกมาลืมตาดูโลกวัยใสของฉัน ตอนนั้นฉันยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย  ก็แน่นอนอ่ะนะ ฉันยังทารกอยู่เลย ในตอนนั้นพ่อและแม่ของฉันของจะอุ้มและหอมฉันเกือบทั้งวันแน่ๆเลย ฉันเป็นลูกคนแรกนี่หน่านะ 

     ฉันเกิดมาเป็นลูกผู้หญิงโดยที่ฐานะทางบ้านอยู่แบบพอมีพอเก็บ ตอนนั้นฉันอาศัยอยู่ที่บ้านของย่าฉัน ภายในบ้านมี ปู่ ย่า พ่อ แม่ พี่ชายที่เป็นลูกของลุกฉัน  และตัวฉันเอง แม่ของฉันเล่าให้ฉันฟังว่า ในตอนนั้นแม่ต้องลำบากมากด้วยความที่ย่าของฉันก็ไม่ค่อยชอบแม่ของฉันนัก ตอนที่แม่ของฉันท้องแม่ของฉันก็ได้แต่กินอาหารที่เหลืออยู่ในตู้เย็นเท่านั้น งานบ้านแม่ของฉันก็ต้องทำเพียงคนเดียว แม่ของฉันต่างก็ถูกครอบครัวทางพ่อของฉันรังเกียจ เพียงแค่เพราะว่าแม่ของฉันเป็นคนที่ไม่ร่ำรวยอะไรเพียงเท่านี้   ฉันเกิดมาฉันก็โดนพี่ชายของฉันที่อายุประมาห้าหกปีแกล้งทั้งๆที่ฉันยังเป็นทารก พอแม่ของฉันว่าพี่ชายที่มาแกล้งฉัน แม่ของฉันก็กลับโดนย่ากับปู่ว่าที่มาว่าหลายชายคนโปรดเค้า

     >>>  1 ปีต่อมา  <<<

      ฉันมีน้องแล่ว...! ฉันอายุได้ 1 ปีแล้ว แม่ของฉันได้ทั้งท้องขึ้นมาอีกครั้ง ทุกคนไม่ได้ดีใจอะไรกับแม่ของฉันเพราะทุกคนคิดแต่ว่าพ่อของฉันต้องลำบากแน่ๆที่มีลูกเพิ่มขึ้นมา จนกระทั่งแม่ได้คลอดน้องของฉันออกมา ฉันอยู่ที่นั่นอีกไม่นานหลังจากที่น้องของฉันคลอดแล้ว พ่อของฉันได้หาที่อยู่ใใหม่ เพราะพ่อแม่ของฉันไปทะเลาะกับหลานชายสุดที่รักของย่ากับปู่ฉัน พ่อและแม่จึงแยกมาอยู่ที่อยู่ใหม่

     >>>  หลายปีต่อมา  <<<

      ฉันได้เข้าเตรียมอนุบาลที่โรงเรียนเอกชนที่หนึ่งซึ่งเป็นโรงเรียนที่ดีที่หนึ่งซึ่งตอนนั้นฉันยังเป็นลูกคนเดียวที่เข้าเรียน พ่อของฉันทำงานบริษัทเงินเดือนดีพอสมควร ส่วนแม่ของฉันทำงานเป็นแม่ครัวอยู่ที่หนึ่งที่ทำตอนกลางคืน ทำให้ทางบ้านพอมีฐานะ แต่ พ่อของฉันจะชอบออกไปเที่ยวกับเพื่อนในตอนกลางคืน และพี่สาวของพ่อก็ชอบมายืมเงินเพื่อไปลงพนันพอถึงเวลาก็ไม่คืน ทำให้พ่อของฉันนั้นไม่มีเงินเก็บทั้งๆที่เงินเดือนของพ่อก็มีพอสมควร ปี่ต่อมา ฉันเข้าอนุบาล 1 แม่ของฉันได้ออกจากที่ทำงาน ทำให้ฐานะทางบ้านมีกินน้อยลง แต่ฉันยังคงเรียนอยู่ในโรงเรียนเดิม ตอนนั้นฉันเรียนดีมาก ฉันเรียนได้ที่ 1 เป็นคนร่าเริงเข้ากับคนง่าย

      มีอยู่วันหนึ่ง ฉันไม่สบายหนัก แม่โทรเรียกพ่อที่กำลังไปเที่ยวอยู่ข้างนอกให้กลับมาพาฉันไปหาหมอ แต่พ่อของฉันกลับไม่สนใจและยังไปเที่ยวต่อ แม่ของฉันจึงตัดสินใจพาฉันไปคลินิกแถวบ้าน หมอบอกฉันมีไข้จนสูงมาก แม่โทรเรียกพ่อของฉันอีกครั้งแต่ พ่อก็ยังไม่กลับมา ทันใดนั้น ฉันลงไปชัก แม่ของฉันตกใจมาก ในวันนั้นฉันชักถึง 3 ครั้ง

     >>  ตั้งแต่ตอนนั้น ทำให้สมองของฉันย่ำแย่ลง ฉันกลายเป็นคนที่ ไม่รู้เรื่องอะไร ความจำไม่ดี ไม่กล้าที่จะเข้าสังคม  <<