ความรักจากใจพ่อ

                                        -1-

      ความรักจากใจพ่อ

     'คุณคือ แก้วตาดวงใจของพ่อที่พ่อห่วงชีวิตของลูกมากกว่าตัวเองแต่คุณเคยห่วงใยพ่อเหมือนกับที่พ่อห่วงใยคุณหรือป่าว'

7.30 น.                     

           "นินตื่นลูกไปโรงเรียนได้แล้ว"เสียงพ่อของลินินส่งเสียงเรียกขณะทำอาหารเช้าให้ลูกอยู่ ลินินเธอเป็นเด็กที่มีพ่อเพียงคนเดียวแม่ของเธอทิ้งพ่อของเธอไปตั้งแต่ยังเด้กจึงทำให้เธอมักจะมีการทะเลาะกับพ่ออยู่บ่อยๆเรื่องปกตเช่นเดียวกับเธอ 'ปัญหาครอบครัว'

           "เดี๋ยวพ่ออีกอีกครึ่งชั่วโมง"ลินินส่งเสียงงัวเงียตอบกลับ

           "เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันนะลูก"พ่อลินินก็คงยังส่งเสียงเรียกต่อไปแม้ลิลินลูกสาวคนเดียวของเขาจะเป็นแบบนี้บ่อยก็ตาม

           "ไปทำงานได้เลยคร้า"ลินินสาวน้อยวัยสาวก็คงยังนอนต่อไป

20.30 น.

            "นินทำไมไม่ไปร.ร.!!!"เสียงพ่อของนินตวาดจนนินที่กำลังจะเดินเข้าห้องหยุดชะงัก

            "นินไปแล้ว...แค่กลับก่อนเวลานิดเดียวเอง พ่อก็เข้าใจนินบ้างสิ"ลินินหันมามองจ้องตาักับพ่อด้วยสายตารำคาญ   

            "นินมานี่!!!"พ่อของนินลากนินมาหน้าทีวี

            "โอ้ย!!พ่อจะทำอะไรน่ะ"นินเธอกำลังโดนตีก้นด้วยไม้ก้านมะยม

            "ก็ตีลูกที่ไม่รักดียังไงล่ะ"พ่อของนินตีก้นนินโดยไม่ยั้งมือและตีอย่างหนัก

            "เพราะพ่อเป็นอย่างนี้ไงล่ะแม่ก็เลยต้องทิ้งพ่อไปมีคนใหม่น่ะ!!!"เสียงของนินทำให้พ่อนินหยุดชะงักมือที่ตีลงไปบนก้นลูกสาว

            "สมควรแล้วที่พ่อจะต้องอยู่อย่างนี้น่ะ"ลินินเอานิ้วชี้เล็กชี้หน้าของเขาอย่างไม่เกรงกลัว

            "โอ้ย ปังงงงง!!!"เสียงพ่อขอนินล้มลงไปอย่างกระทันหัน 

21.30 น.

            'นี่คงเป็นเพราะสาเหตุ จากโรคความดันและหัวใจครับ"เสียงของคุณหมอที่ออกมาบอกอาการ สาเหตุที่คุณไม่รู้เพราะคุณเดชาไม่อยากให้นินวุ่นวายใจและไม่ต้องวิตกกังวล'เสียงของคุณหมอยังดังก้องอยู่ในหูของลินินที่กำลังมีน้ำตาอาบไหลบนแก้มน้อยทั้งๆที่มือน้อยๆกำลังประสานกับมือผู้เป็นบิดาอยู่

            "ลินิน"เสียงของเดชาเล็ดลอดไรฟันออกมาเพียงเล็กน้อย

            "พ่อ!! ทำไมพ่อไม่บอกนิน"นินปัดน้ำตาที่กำลังออกจากแก้ม

            "พ่อไม่อยากให้หนูไม่สบายใจ"เสียงแหบพร่าเอ่ยออกมาพร้อมกับน้ำตาเจ้ากรรมที่ไหลลงมาเขาบีบมือน้อยๆของนินขึ้นมากขึ้นก่ิอนที่เขาจะสลบไป

            "พ่ออออ"เสียงของลินินตะโกนลั่นก่อนที่จะกดเรียกหมอ

 22.50น

            "ขอโทษครับเราช่วยไม่ทันจริงๆ"หมอหนุ่มส่ายหน้าพร้อมเดินจากไป

            "พ่อ ฮือๆๆๆๆๆๆ"เสียงของลินินที่กำลังร้องไห้ล้มลงไปบนพื้น

 คติสอนเตือนการกระทำของชีวิต

         'พ่อ คือ บุคคล ๑ ใน ๒ ที่ให้กำเนิดเรามา เราควรหมั่นที่จะดูแลท่าน ปฏิบัติตนเป็นลูกที่ดีเหมือนที่พ่อดูแลเรามาแต่เล็ก กระนั้นเราจึงต้องดูแลพ่อให้สุดความสามารถไม่ให้พ่อหรือบิดาผิดหวังก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสที่จะดูแลท่าน'

 

 

 

 

 

จบบริบูรณ์

 

 

 

แต่งโดย 'dammy'

     ขอบคุณที่ให้โอกาสค่ะ

แต่งเมื่อ 10-11 ต.ค.56

 

      ขอมอบเรื่องสั้นนี้แก่ วันพ่อ ค่ะ

่ีี้