พ่อ คือ...?

‘พ่อ’ คือ...?

            ถ้ามีคนมาถามว่า ‘พ่อ’ คือ...? หลายๆ คนคงตอบออกมาได้อย่างง่ายดายและไม่ต้องลังเลว่าพ่อคือคนที่ให้กำลังใจ พ่อคือคนที่คอยเอาใส่ใจคอยเลี้ยงดูเรามา พ่อคือชีวิต พ่อคือทุกๆ อย่าง!...แต่ถ้าถามตัวฉันเมื่อ 3 ปีก่อนด้วยคำถามเดียวกันนี้...ฉันคงจะไม่สามารถตอบได้ในทันทีและไม่ลังเลอย่างนั้นได้เลย

            อย่างที่เราเห็นกันอยู่ทั่วไป บางครอบครัวลูกสาวจะสนิทกับพ่อหรือไม่ ลูกชายก็จะยึดพ่อเป็นแบบอย่างหรือเปรียบเสมือนฮีโร่ของตัวเอง แต่ฉันกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย...ฉันไม่สนิทกับพ่อ ไม่ได้มีพ่อเป็นฮีโร่ในดวงใจ และมีบางช่วงเวลาที่มีความรู้สึกไม่ได้ซาบซึ้งกับคำว่า ‘พ่อ’ เลย!!

            ถ้าเกิดพ่อของคุณเป็นคนขี้เมา ติดเหล้า ชอบทำร้ายตัวเอง ชอบทุบทำลายข้าวของ ชอบด่าทอพูดจากระแทกแดกดันคุณและแม่ ชอบพูดจาดูถูกคนอื่น ใจร้อน หุนหันพลันแล่น นอกใจแม่ ก่อหนี้ก่อสินมากมายและติดการพนัน...คุณจะยังให้คำนิยามของคำว่า ‘พ่อ’ ได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจอยู่ไหม?

            สำหรับฉันแล้ว...ฉันไม่สามารถลืมภาพที่เลวร้ายต่างๆ นั้นได้เลย บางคืนฉันต้องผวาตื่นขึ้นมากลางดึกเพียงแค่ได้ยินเสียงของตกลงพื้นเพราะฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอีก เวลาที่ฉันมองเห็นคนเมาร่างกายของฉันจะสั่นและหัวใจเต้นเร็วอย่างควบคุมไม่ได้...ฉันโทษพ่อเสมอที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้!

            วันหนึ่ง...เมื่อการทะเลาะวิวาทในบ้านครั้งใหญ่จบลงและเกือบจะต้องหามทั้งฉันและพ่อเข้าโรงพยาบาล พ่อได้เข้ามาพูดกับฉันว่า “พ่อจะเลิกเหล้า” เพียงคำพูดแค่ 4 คำ มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตายแล้วเกิดใหม่...

            เรื่องราวเลวร้ายต่างๆ มันกำลังจะผ่านไปแล้วใช่ไหม?

            ครอบครัวของเรากำลังจะกลับมาอบอุ่นอีกครั้งหนึ่งใช่ไหม?...คำถามเหล่านี้มันผุดขึ้นมาในความคิดของฉันและฉันก็หวังอยู่ลึกๆ ว่ามันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ

            เวลาล่วงเลยมา 3 ปี นับจากวันที่พ่อพูดประโยคนั้นกับฉัน...พ่อสามารถเลิกเหล้าได้อย่างที่พูดไว้ พ่อไม่ทำร้ายตัวเอง ไม่ทำลายข้าวของ ไม่ติดการพนัน ไม่ทำร้ายจิตใจฉันกับแม่อีก...พอได้กลับมาคิดย้อนถึงเหตุการณ์ต่างๆ เหล่านั้นแล้ว ฉันก็ได้ตั้งคำถามกับตัวเองว่า...ฉันทนมาได้ยังไงกับสภาพที่เลวร้ายแบบนั้น คำตอบเดียวที่ดังกลับมาคือ เพราะท่านคือ ‘พ่อ’ ของฉัน

            พ่อ...คนที่ฉันเคยโกรธอย่างสุดชีวิต

            พ่อ...คนที่ทำให้ฉันเคยเกลียดและกลัวในคราวเดียวกัน

            พ่อ...คนที่ฉันเคยพูดจาไม่ดีใส่ทั้งต่อหน้าและลับหลัง

            ความรู้สึกที่มีต่อพ่อเหล่านี้มันรุนแรงมาก จนทำให้ฉันลืมสิ่งสำคัญที่ฉันควรจะมองเห็นไปซะสนิท!

            ...ในตอนที่ฉันยังเป็นเด็กทารก แม่เล่าให้ฟังว่าตอนนั้นบ้านของเราจนมาก วันที่ฉันเกิดมีเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนบางๆ ผืนเดียวที่ห่อหุ้มร่างกายฉันไว้ เวลาที่ฉันไม่สบายพ่อกับแม่ต้องรีบพาฉันไปรักษาที่คลินิกใกล้บ้านทั้งที่ไม่มีเงินติดตัวสักบาท แต่พ่อก็ยังพาไปเพราะห่วงว่าฉันจะเป็นอะไรมากรึเปล่า พ่อต้องวิ่งออกไปหากู้เงินดอกร้อยละ 20 เพียงเพื่อเอาเงินมาจ่ายค่ารักษาให้ฉัน

            ...พ่อต้องขับมอเตอร์ไซค์มือสองพังๆ ไปทำงานในเมืองตั้งแต่ตี 3 ทุกๆ วัน

            ...พ่อยอมทะเลาะกับเด็กปั๊มเพราะอยากเติมน้ำมัน 5 บาททั้งที่เกณฑ์ต่ำสุดสมัยนั้นเขาให้เติม 10 บาท เพียงเพราะอยากเก็บเงินอีก 5 บาทนั้นกลับมาซื้ออาหารให้ฉันกิน

            ...ตอนที่ฉันต้องซื้ออุปกรณ์การเรียน ฉันยืนรอพ่ออยู่หน้าโรงเรียนนานมากจนฉันรู้สึกโกรธว่าทำอะไรอยู่! ทำไมมาช้าจัง? แต่ฉันก็ต้องสะอึกเมื่อได้ฟังสิ่งที่พ่อพูด พ่อถามฉันว่า  “รอนานไหม พอดีตอนโทรไปบอกแม่ไม่อยู่บ้าน พ่อไม่มีเงินเลยเก็บพวกเศษเหล็กในบ้านไปขายได้เงินมาเท่านี้...พอไหม?”  แล้วพ่อก็ยื่นเงินทั้งหมดที่มีให้กับฉัน

            ...พ่อยอมกินข้าวคลุกน้ำปลา เพื่อให้ฉันได้อิ่มท้องกับข้าวไข่เจียวแสนอร่อย

            ...พ่อไม่เคยบ่นว่าอาหารมีแค่นี้หรอ? กินอย่างอื่นได้ไหม?

            ...เวลาที่ฉันลืมของ พ่อไม่เคยบ่นว่าทำไมขี้ลืมแบบนี้! แต่ท่านจะรีบหาและเอามาให้ฉันทันที

            ...พ่อไม่เคยบ่นว่าทำไมถึงให้รอนานนัก? มัวทำอะไรอยู่?

            ...พ่อไม่ใช่คนปากหวาน แต่ทุกวันวาเลนไทน์ จะเห็นดอกกุหลาบปักอยู่ในแก้วใส่น้ำสำหรับแม่กับฉันคนละดอก  

            ...ทุกวันปีใหม่ จะพบลูกโป่งและเครื่องสูบลมเตรียมพร้อมให้อยู่ในบ้าน

            ...ถึงบ้านจะไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ฉันไม่เคยรู้สึกขาดหรือด้อยกว่าคนอื่นเลยสักครั้ง อยากได้อะไรไม่เคยเลยที่ฉันจะไม่ได้

          สิ่งสำคัญเหล่านี้...ฉันลืมมันไปได้ยังไงนะ เพราะเรื่องเลวร้ายเหล่านั้นมันทำให้ฉันกลายเป็นลูกอกตัญญูที่มีความคิดไม่ดี พูดจาไม่ดีกับพ่อตัวเองได้ขนาดนั้นเลยหรือ...เมื่อเอามาเทียบกันแล้วประสบการณ์ที่ฉันโทษพ่อมาตลอดมันเทียบไม่ติดเลยกับสิ่งสำคัญที่พ่อได้ให้ไว้

            ในวันนี้...หากถามคำถามเดิมกับฉันอีกครั้ง...ฉันคงตอบได้อย่างรวดเร็วว่า พ่อคือ...คนที่รักฉันมากที่สุดอีกคนหนึ่ง เพราะทุกๆ อย่างที่พ่อทำให้ฉันตั้งแต่เกิดจนกระทั่งตอนนี้ มันไม่มีเหตุผลอื่นเลยนอกจากความรักของพ่อที่มีต่อฉัน และฉันสามารถพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่า “ฉันรักพ่อ” และภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกของท่าน...ฉันสัญญากับตัวเองเอาไว้ว่าจะดูแลพ่อให้ดีที่สุดเท่าที่ลูกคนหนึ่งจะทำได้ ถึงแม้จะเทียบได้แค่เสี้ยวหนึ่งของสิ่งที่พ่อให้แต่ฉันก็จะทำมันให้ดีที่สุด ฉันสัญญา…

****************************

การที่เราพยายามมองคนอื่นด้านเดียว คือ มองแค่ด้านร้ายๆ ของเขา

มันอาจจะทำให้เรามองไม่เห็นความดีของเขาก็ได้

เพราะฉะนั้นลองมองมุมกลับดูบ้าง

มองคนในด้านดีๆ มากขึ้นและปล่อยให้ข้อเสียของเขาเป็นเครื่องเตือนใจให้เขาไม่ทำผิดอีกจะดีกว่าการไปซ้ำเติมและประณามเขาตลอดเวลาว่าเขาไม่ดีนะคะ ^_^

อ่านแล้วจะงงกันไหมนะ -_-?

ยังไงก็ฝากคอมเม้นด้วยนะคะ

ไม่เหมาะสมยังไงก็ติชมได้ค่ะ ^^

*****************************