มาตา Name of the Dead

          มากกว่าทุกลมหายใจของสิ่งมีชีวิต! มากกว่าหยดน้ำในมหาสมุทร! หากนำมาเปรียบกับ “  บาป ” ที่ฉันได้กระทำลงไปนั้น ช่างดูไร้สาระคงไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจฉันหรอก

 ตราบที่ที่เป็นเพียงสามัญชนก็ไม่เข้าใจถึงความทรมานของคำสาปนี้หรอก

          สายลมร้อนของเดือนเมษายนที่พัดโบกเข้ามาภายในโรงเรียนZerim high school แห่งนี้ ยินดีได้รู้จักค่ะฉันมาตา นักเรียน ม.ปลายปี1ของ สายวิทย์ ในขณะที่ฉันนั้งอยู่ในโรงอาหารของโรงเรียนั้นเอง ว่าใงรอนานป่ะ !? มัทรี่ เพื่อนสาวท่าทางใสๆผมบ๊อบในชุดนักเรียนซึ่งซื้อข้าวมาที่ตะนั่งๆข้างฉัน เห้ย คาบ5ต่อไปมีสอบย่อยวิชาสังคมนี่น่า เราไปให้มอทรูติวให้ดีกว่าไม้ !? มัทรี่เสนอขึ้น อืม! ถึงบางทีรู้สึกอีดอัดกับมอทรู หริอ บางทีฉันอาจคิดกับมทรูมากกว่าแค่เพื่อน แต่ว่าน่ะ คงไม่ได้บอกไปหรอก นี่ๆพวกเธอน่ะ คืนนี้ว่างป่ะเนี่ยไปเกะกันป่าว ผู้ช้ายที่ดูท่าท่างซกมกดูเหมือนเด็กเกเรก็ผ่านมาและมาทักพวกเราที่โรงอาหาร นี่เมอรีโต้ อย่าคิดว่าตัวเองใหญ่แล้วจะทำอะไรก็ได้น่ะ คนอย่างนาย น่ะหน้าเกลียดสิ้นดี พูดจาไม่เคารพผู้หญิง ฉัน ลุกขึ้นยืนทุบโต๊ะ! พูดอย่างโมโห ไปกันเหอะ มัทรี่ฉันเรียกมัทรี่พร้อมกับจูงมือเดินออกจากโรงอาหารตรงขึ้นไปอาคาร เดี๋ยวสิ่ๆ ฉันยังกนไม่หมดเลย มันทรี่บ่นขึ้น

    ระบบเศรษฐกิจแบ่งเป็น3ประเภทน่ะ เสียงติวหนังสือดังออกมาจากห้องของฉันโดยมีฉันมัทรี่กำลังนั่งฟังมอทรูติวหนังสือให้อยู่ นี่ทำหน้าไม่จอยเลยน่ะมาตา มอทรูที่จู่ๆก็หยุดผูดล้วหันมามาจ้องมองที่ฉัน ที่กำลังทำหน้าบึ้งเพราะเจอไอ่เมอรีโต้เมื่อกี้ นี่ๆ ฉันว่าพักก่อนดีกว่า แล้วเมื่อคืนดูหนังนั้นหรือเปล่า มาทรูเปลี่ยนเรื่องคุยให้ฉีนสบายใจ อ้อดูสิ่สนุกมากๆเลย ยัยมัทรี่แย่งซีนฉันตอบ แต่ในตอนนั้นฉันก็ยิ้มขึ้นมาแล้วก็คุบกับมอทรูหัวเราะอย่างสนุกสนานตอนนั้นเอง แฮ่มๆ เสียงกระเอมในลำคอดังมาจากทางขวามือของเรา ซึ่งเป็นเสียงของคุณหนูสุดหรูอย่างอีลันต้านี่เอง หมดเวลสติวแล้วค่ะเชินนั่งที่ได้ ทุกคนจึงแยกย้ายไปโดยที่ยัยอีลันต้าที่นั่งเดินไปทางเดียวกับฉันเลยเดินใกล้กัน นี่ ! เธอน่ะคุยกับมอทรูได้ไม่อายปากเลยน่ะคงไม่รู้จิงๆมอทรูเขาคิดยังใงน่ะ อีลันต้าพูดด้วยเสียงชวนขนลุกแล้สเหล่หางตามาทางฉัน หลังจากการสอบผ่านไปฉันก็ติดใจและไม่ได้คุยกับมอทรูอีกเลย ฉันลงไปเปิดล๊อกเกอ์ดูก็เจอจดหมายเรียกตัวไปพบของอีลันต้าวางใว้อยู่ เนื้อความบอกให้ฉันไปหา ฉันก็คาใจเรื่องมอทรูฉันจึวตัดสินใจไป ในจณกลับบ้านนั้นเองฉนเดินกลับกับมัทรี่ แต่ ! นี่ๆๆ เสียงเรียกหวานๆของคุลลุต เพื่อนข้างบ้านตั้งแต่เด็กของมัทรี่ที่ตอนนี้ก็อยู่โรงเรียเดียวกัน นี่มัทรี่แม่เธอให้ฉันมาบอกว่าเขาไปงานแต่งให้เธอรีบไปเฝ้าบ้านด่วนเลย คุลลุตที่ปั่นจักรยานตามยวถนนก็แวะมาส่งข่าว พร้อมส่งรอยยิ้มให้ เธอเองก้ควรกลับได้แล้วน่ะ มาตาเย็นแล้ว อื้มๆฉันยิ้มพร้อมหันหลังเดินไป ที่นัดเจอของ อีลันต้า