แก้วตา ดวงใจ

           ตอนที่ 1 แก้วตา ดวงใจ

“หนูแตงโม คุณพ่อมารับแล้วค่ะ” คุณครูเรียกเด็กหญิงที่กำลังวิ่งเล่นกับเพื่อนๆกลางสนามเด็กเล่น เด็กน้อยได้ยินแทนที่จะดีใจ ร่างน้อยที่วิ่งเล่นสนุกสนานใบหน้าที่แต้มด้วยเลือดฝาดชมพูระเรื่อนั้น ซีดเผือดลงทันที เธอก้มหน้ามุ่ยแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าอย่างหงุดหงิด

“อ้าวแตงโม กลับบ้านแล้วหรอ” เพื่อนตัวน้อยคนหนึ่งทักขึ้น

“ใช่สิแนน คุณพ่อตาโบ๋ของแตงโมมารับแล้ว นั่นไงๆ” เพื่อนอีกคนออกรับและชี้มือไปทางชายคนหนึ่ง ซึ่งกำลังชะเง้อมองลูกสาวตัวน้อยอยู่หน้าประตูโรงเรียนแล้วพากันหัวเราะอย่างตลกขบขับ

“แตงโมมีพ่อเป็นสัตว์ประหลาด !!” เด็กผู้ชายคนหนึ่งตะโกนตามหลังแตงโมตามด้วยเสียงเพื่อนๆอีกหลายคนที่ตะโกนล้อเลียนเธอ

“พ่อแตงโมทำไมมีตาข้างเดียว น่ากลัว รีบกลับบ้านไปเลยนะ ไปๆๆๆ” เสียงเด็กอีกหลายคนที่ตะโกนเจื้อยแจ้วและตามด้วยเสียงคุณครูที่บอกให้หยุดพลางสั่นสอนเสียยกใหญ่

แต่นั่น.. ก็ไม่ได้ทำให้แตงโมรู้สึกดีขึ้นเลย กลับตรงกันข้าม .. เธอเห็นด้วยกับเพื่อนทุกประการ

แตงโมสาวเท้าเล็กๆเข้ามาในบ้านอย่างไม่ชอบใจ ขว้างกระเป๋าทิ้งแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างแรง น้ำตาอุ่นๆไหลรินอาบแก้มใสอย่างสุดกลั้น

“ตะ.. แตงโม เป็นอะไรไปลูก หืม? เพื่อนแกล้งหรอ” พ่อถามด้วยความเป็นห่วงลูกอย่างสุดหัวใจ แตงโมส่ายหน้าแล้วกลับปล่อยโฮมากขึ้นไปอีก

“โถ.. บอกพ่อซีลูก ใครแกล้ง พ่อจะไปจัดการให้ เงียบก่อนซีลูก โอ๋ๆ ไม่เอานะ” พ่อดึงเด็กน้อยมากอดแนบอกเพื่อปลอบขวัญ แต่มือน้อยกลับผลักออกอย่างแรง

“พ่อไม่ต้องมากอดแตงโมเลยนะ เพราะพ่อนั่นแหละ พ่อทำให้แตงโมไม่มีเพื่อน พรุ่งนี้แตงโมจะเล่นกับใครล่ะ ฮือ..ๆๆ” แตงโมตะโกนใส่พ่ออย่างเหลืออด น้ำตาก็ไหลไม่ยอมหยุด ทำไม ... ทำไมพ่อต้องไม่เหมือนพ่อคนอื่นๆด้วย

“พ่อ.. พ่อทำอะไรหรอลูก ?” พ่อถามแตงโมอย่างตกใจ

“ทำไมพ่อต้องมีตาข้างเดียว ทำไมพ่อไม่เหมือนพ่อคนอื่นๆ พ่อคนอื่นนะ มีสองตา มีรถยนต์คันโตด้วย ที่บ้านเพื่อนแตงโมนะ มีตุ๊กตา.. ทำไมแตงโมไม่มี แตงโมอายเขา..” เด็กน้อยพูดพลางสะอึกสะอื้นแล้วเช็ดน้ำตาป้อยๆ

พ่อมองลูกสาวอย่างสงสารลูกจับใจ แล้วค่อยๆเอาน้ำเย็นลูบ “แตงโม.. ลูกอยากได้ตุ๊กตาหรอลูก ไว้พ่อจะเก็บเงินซื้อให้นะ”

“จริงหรอ.. ” แตงโมเงยหน้ามาถามพ่ออย่างมีความหวัง

“จริงซีลูก” พ่อยิ้มรับ กดความรู้สึกลึกๆนั้นไว้ไม่แสดงออกมาให้ดวงใจของเขาได้เห็นเป็นอันขาด

“แล้ว.. ตาของพ่อล่ะ เมื่อไหร่จะมีสองตา” เด็กน้อยถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก ว่าเมื่อไหร่พ่อจะมีตาเหมือนคนอื่นๆ เท่าที่เห็น พ่อก็ตาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เธอจำความได้

“เดี๋ยว.. เดี๋ยวพ่อบอกนางฟ้าเสกให้ไงลูก แต่ก่อนที่นางฟ้าจะเสกเนี้ย ลูกต้องอาบน้ำ ทานข้าวก่อนนะ แล้วคืนนี้พ่อจะเล่านิทานให้ฟัง” พ่อยิ้มอย่างอบอุ่น มองลึกข้าไปในดวงตาสุกใสแวววาวนั้นด้วยความรักปะปนกับความสงสาร

เด็กน้อยพยักหน้าแล้ววิ่งขึ้นห้องไปอาบน้ำโดยไม่ทันสังเกตเห็นแววตาที่เศร้าหมองของผู้เป็นบิดา

ครอบครัวของเขาเคยอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างมีความสุข เมื่อสี่ปีก่อนเขาได้ขับรถพาครอบครัวไปพักผ่อนในวันหยุด พวกเขามีความสุขกันมาก ในตอนนั้นแตงโมเพิ่งอายุได้สองขวบ แต่ในตอนขากลับ รถของเขาเกิดอุบัติเหตุอย่างรุนแรง เป็นเหตุให้เขา.. สูญเสียภรรยาผู้เป็นที่รัก พร้อมกับดวงตาไปหนึ่งข้าง

เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนไป จากครอบครัวที่เคยมั่นคงกลับต้องพลิกผลัน จากฐานะที่เขาเคยมั่นคงมาโดยตลอดกลับมีค่าใช้จ่ายที่เพิ่มสูงขึ้น บริษัทที่เขาก่อร่างสร้างมันมากับมือนั้น ถูกเพื่อนร่วมงานร่วมกันทรยศจนหมดเนื้อหมดตัว

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เขาตั้งใจแล้วว่าจะต้องเลี้ยงลูกสาวคนเดียวของเขาให้ดีที่สุด และเขาจะไม่ยอมแพ้ในโชคชะตาอันเลาร้ายนี้เป็นอันขาด เพราะเธอ.. แตงโม ลูกสาวผู้เป็นกำลังใจทั้งหมดทั้งมวลของเขาผลักดันให้เขาสู้ต่อ ทุกวันนี้เขายังต้องเปิดอู่รถเล็กๆเพื่อหารายได้จุนเจือปากท้องและค่าเล่าเรียนของแตงโมต่อไป