คำยินดี

                         และแล้วพิมพ์ก็วิ่งเข้าไปหาตังค์แล้วค่อยๆพูดคำว่า ชอบ เธอ อย่างเขินๆ อายๆ

"ตังค์" พิมพ์พูดขึ้นอย่างเสียงอ่อนนุ่ม "ว่าไง" ตังค์บอกทันทีทันใด "เรา เออ เรา ชอบ เธอ อะ"

พิมพ์พูดเสียงสั่นๆ ด้วยความเขิน ทันใดนั้นเพื่อนในชั้นกลับได้ยินสะงั้น พิมพ์สารภาพชอบตังค์

พิมพ์ทำอะไรไม่ถูกจึงวิ่งออกไปจากเรียน "โชคดีจริงๆเลยเป็นคาบว่างพอดี งั้นตายแน่เลยเรา"

พิมพ์บ่นขึ้นอย่างโล่งอกโล่งใจมาก

                       ตอนพิมพ์กลับมาบ้าน พิมพ์ก็นั่งบนเก้าอี้และเปิดคอมและเล่นเฟสบุ๊ก

พิมพ์ดูคำขอเป็นเพื่อน พิมพ์สงสัย พิมพ์เลื่อนไปคลิ๊ก ปรากฎ ว่า "เฮ้ย!!! ตังค์มขอเราเป็นด้วย"

พิมพ์ร้องด้วยดีใจ ยิ่งกว่าได้รับทองเป็นล้านจากโออีชิ สะอีก

                      เช้าต่อมา วิชาวิทยาศาสตร์ เป็นคาบแรกที่พิมพ์และตังค์จะต้องเรียน

ครูก็ให้พวกเราจับหมายเลขโต๊ะเรียน นั่งเป็นกลุ่ม อืม..เราได้เลข 3 มีใครบางน่าที่ได้เลข 3

พิมพ์พูดขึ้นอย่างน่าสงสัย ทันใดนั้นพิมพ์ถึงกับช๊อค ที่เห็นตังค์นั่งอยู่โต๊ะ 3 เหมือนกัน ขณะนั้น

พิมพ์เหมือนลอยอยู่บนอากาศ "พิมพ์ พิมพ์ เป็นไรมากป่ะเนี้ย" ตังค์เรียกเพื่อสติพิมพ์คืนมา

อ๋อ...มีอะไรหรอ พิมพ์พูดขึ้นอย่างเพ้อๆ "ได้เลขอะไรเนี้ย อ๋อเลข 3 โต๊ะเดียวกับเรานิ ไปนั่งกัน"

พิมพ์รู้สึกอั้มอึ้งมาก ที่ตังค์ทำดีกับพิมพ์ขนาดนี้ ตังค์แกชอบใครหรอ พิมพ์ถามอย่างสงสัย

และแล้วตังค์ก็หันมามองหน้าพิมพ์อย่างยิ้มๆ และหน้าแดง เดี๋ยวเราค่อยใน เฟสบุ๊ก ละกันนะ

ตังค์พูดพร้อมกับหันหลังให้พิมพ์ คราวนี้พิมพ์เริ่มสงสัยแล้วสิ คนที่ตังค์นั้นคือใคร

                    ตอนที่พิมพ์กลับบ้านพิมพ์ก็ไม่ลังเลอะไรรีบเปิดคอม และเปิดเฟสบุ๊ก ปรากฎว่า

ตังค์ได้ส่งข้อความมาถึงพิมพ์จริงๆด้วย พิมพ์รีบคลิ๊ก ปรากฎว่า ตังค์ชอบพิมพ์สะงั้น พิมพ์ร้องไห้

ด้วยความดีใจ  หลังจากพิมพ์กับตังค์ได้คบกันในเวลา 3 เดือน ที่อย่างก็เปลี่ยนไป