ณ.ร้านกาแฟ

ร้านกาแฟที่ตกแต่งภายใน เรียบง่าย ดูสบายตา กับเจ้าของร้านที่มีอัธยาศัยเป็นกันเอง ทำให้ฉันหลงใหล

และต้องแวะเวียนมาทุกวัน..จน...มันกลายเป็นความผูกพัน...

วันนี้...ฉันเดินผ่าน ร้าน..ร้านหนึ่ง สายตาของฉันไปสะดุด กับการจัดร้าน...

"สวยจัง"

มันเป็นร้านเรียบๆ ดูสบายๆ รอบๆ เป็นกระจกสีชา มองทะลุเข้าภายในร้าน โต๊ะไม้ สี่ห้าโต๊ะ เคาน์เตอร์ไม้

เรียบสีเก่าๆ สักหน่อย แต่มันพูดได้คำเดียว ว่าคลาสสิค หรือว่ามันสำหรับความคิดของฉันคนเดียวก็ไม่รู้

สินะ  ฉันตัดสินใจ เดินเข้าไปในร้าน....

"สวัสดีครับ เชิญด้านในครับ" เจ้าของร้านออกมาต้อนรับ

"หล่อจัง" ฉันอุทานเบาๆ การแต่งตัวของเขา  เสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนๆ กับกางเกงยีนส์สีเข้ม   มันดู

สะอาดตาบอกไม่ถูก ฉันเลือกที่นั่งที่มองเห็นถนนด้านนอก

"ทานอะไรดีครับ" เขายื่นเมนูให้ดู

"เอ่อ..ขอกาแฟคาบูสิโน่ก็ได้ค่ะ"

"ครับ สักครู่นะครับ อ๋อ ผมมีเมนูแนะนำด้วยนะครับ" เขายื่นเมนูอีกแผ่นให้ฉัน

"ขอดูก่อนนะคะ" ฉันขอดุเสียก่อน เพราะไม่รู้ว่าราคามันจะแพงหรือเปล่า (เดี๋ยวเงินไม่พอ)

สักครู่ กาแฟก็มาเสริฟ พร้อมกับน้ำ และบนมปังปิ้ง ฉันตกใจรีบบอก

"น้องพี่ไม่ได้สั่งไอ้นี่" ฉันชี้ไปที่ขนมปังปิ้ง

"มันเป็นรายการของทางร้านค่ะ คุณอ๋อมว่ากินกาแฟอย่างเดียวมันอาจจะไม่กลมกล่อมค่ะ"

"อ๋อเหรอค่ะ ขอบคุณค่ะ" 

ฉันเพิ่งรู้ว่า สั่งกาแฟแล้วได้ขนมปังด้วย (สงสัยคิดไปกับกาแฟแน่ๆ) ฉันนั่งกินกาแฟกับขนมปัง พร้อมทั้ง

อ่านหนังสือที่ทางร้านวางไว้บนโต๊ะ เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ มันเหมือนว่าเราอยู่ที่บ้าน ที่ไม่้ต้องรีบ

ร้อนกิน รีบจ่าย รีบไป  

ฉันยกนาฬิกาดู "ตายห่....เจ็ดโมงครึ่งแล้ว" ฉันกินเพลินขนาดนี้เลยเหรอ ฉันรีบเช็คบิลทันที

" สี่สิบบาทค่ะ"

"หา สี่สิบบาท" ฉันทวนราคาที่ ทางร้านบอก

"แพงเหรอค่ะ"

ฉันส่ายหน้า "ไม่ค่ะ เพียงแต่ตกใจว่ามันราคาเท่ากับคนอืน แต่กลัยได้ขนมปังมากินด้วยสิคะ"

"ขอบคุณค่ะ แล้วแวะมาอีกนะคะ"

"ค่ะ แน่นอนค่ะ พี่จะพาเพื่อนมากินด้วย" ฉันลุกจากโต๊ะกำลังจะเดินออก เจ้าของร้าน(คุณอ๋อม) ก็เดิน

เข้ามา

"อร่อยไหมครับ แวะมาอีกนะครับ ผมจะรอ"

"เอ่อ....ค่ะ อร่อยค่ะ แล้วจะพาเพื่อนๆ มาชิมนะคะ" (เฮ้อ..เขาคงปากหวานกับทุกคนนั่นแหละ) ฉันคิดใน

ใจ แล้วขอตัวกลับออกไป.....................