ปลายฝัน

หลังจากตอนนั้นที่ทั้งสองคนตื่นสายมาก ชะตากรรมของพวกเขาก็คือ....ยืนหน้าประตูโีรงเรียนโดยมีคุณครูเเสนโหดยื่นเฝ้า

"ทำไมมาสายยย !"

คุณครูตะคอกเสียงดังทำเอาทั้งสองคนสะดุ้งเฮือกทันที

"ตะ ตื่นสายค่า/ครับ"

"งั้นถ้าตื่นสายวิ่งรอบสนาม 3 รอบเเล้วมากวาดขยะตรงสนามนี้ให้หมด!!"

"ค่าาา / ค้าบบบ"

เเละเเล้วทั้งสองคนก็ต้องใช้เวลาคาบเเรกไปกับการกวาดสนามเเละวิ่งรอบสนาม

....เวลาผ่านไป....

"เสร็จเเล้วโว๊ยย!"

"นี่ภัทรอย่าเสียงดังดิ เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ด่าหรอก"

"นี่เอไม่เป็นไรหรอกน่า นี่เราไม่ได้เรียนคาบเเรกนะสบายจะตาย"

"งั้นเราทำทุกอย่างเสร็จเเล้วก็ขึ้นห้องกันเถอะ"

"ไม่เอาๆ อยู่ข้างล่างก่อนดีกว่าน่า อยากไปเรียนหรือไง"

"ก็ต้องอยากสิ ไปเร็วๆ"

"ไม่เอาๆๆ"

ครืดด! (เสียงเปิดประตู)

"อ้าว ! นี่พวกเธอมาสายโดนทำโทษวิ่งรอบสนามใช่ไหมเนี่ย"

"ช่าย ค่ะ"

ทั้งสอบคนหอบหนัก เหงื่อตก เเล้วก็เหนี่อยมากเพราะ้ต้องวิ่งขึ้นบรรไดสามสี่ชั้น

"พวกเธอไปดื่มน้ำล้างหน้าล้างตาก่อนดีกว่าครูว่า"

"ขอบคุณครับ"

ทั้งสองคนเดินไปดื่มน้ำที่หลังห้องหลังจากความเหนื่อยเเล้วก็มานั่งเรียนต่อ ทั้งสองคนหันซ้ายหันขวาเพราะที่นั่งไม่เหลือเเล้ว

"นี่ทั้งสองคนข้างหลังห้องเลยค่ะ สองที่สุดท้ายเเล้ว"

ฮิ้ววว!! คนในห้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันใหญ่ ต่างพากันเเซวว่าพวกเราเป็นเเฟนกนหรือปล่าว

"นี่!อะไรกันอ่าฮิ้วอะไรกันน"

"เเหม ก็ภัทรกับเออ่ะ อยู่ใกล้กันบ่อยๆเเล้วดูเหมือนคู่รักเลยอ่า"

เอื้อย เพื่อนสนิทของภัทรเป็นสาวนักจิ้นปากไวเห็นใครๆก็จิ้นๆๆไปหมด

"ไรๆ เอื้อยอย่าพูดมากน่า"

"นี่ๆ นั่งที่ได้เเล้วค่ะ นักเรียน"

....หลังเลิกเรียน....

"ภัทรไปกลับบ้านกัน"

"นี่ๆ! กลับบ้านด้วยกันด้วยยย"

เอาอีกเเล้วสาวนักจิ้น เอื้อยเเซวภัทรได้ทุกวี่ทุกวัน

"นี่ๆๆ หยุดเลยนะบอกเเล้วไงว่าไม่ได้เป็นเเฟนกัน"

"อะจริงหรา เเล้วทำไมต้องกลับบ้านด้วยกันอ่ะ"

"ก็บ้านเราอยู่ใกล้กันอ่ะ ก็เลยกลับทางเดียวกัน"

"จริงหรา ก็คิดว่าอยากกลับบ้านด้วยกันจะได้ไป Love Love อร๊ายย พูดเเล้วไม่อยากจะคิด"

"อะไรขของเเกเอื้อย ฉันกลับบ้านเเละเบื่อเเกพูดอะไรก็ไม่รู้"

"เเหมๆๆ เขินจนรีบกลับบ้านเลยหรอจ๊ะ"

"จะบ้าหรือไง ฉันกลับบ้านดีกว่า"

ทั้งสองคนเดินทางมาจนถึงบ้านเอ

"อ้าว! ทั้งสองคนว่าไงวันนี้สายไหม"

"มากค่ะ ทั้งวิ่งรอบสนาม ทั้งเก็บขยะ ทั้งต้องขึ้นบรรไดสามสี่ชั้น วันนี้เเทบตายอ่ะค่ะ"

"หรอ เหนือยไหม งั้นทั้งสองคนมาอาบน้ำอาบท่าเเล้วก็ไปกินข้าวนะ"

ทั้งสองคนมองหน้ากันเเล้วยิ้ม เพราะว่าห้องน้ำมีห้องเดียว

"เราอาบก่อน"

"เราก่อนสิ"

"ภัทร อ่ะอาบช้าเราก่อน"

"เเบร่ ! ไปล่ะนะ"

ตึ้กๆๆ ภัทรรีบวิ่งไปคว้าผ้าเช็ดตัวทันที เเต่ดันสะดุดราวผ้าเช็ดตัวเเล้วตอนนั้นเอเลยคว้าตัวภัทรเอาไว้ได้ทันทั้งสองคนสบตากันไม่ถึงสองวินาทีภัทรก็ผลักตัวเอออกทันทีเพราะความหวั่นไหว

"เห็นไหมวิ่งเเบบนี้เกือบล้มเเล้วไหมล่ะ ดีนะที่เราคว้าไว้ทัน"

ภัทรหน้าเเดงเเล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที เธอเอาตัวพิงที่ผนังห้องน้ำเธอกุมมือไว้ที่หน้าอกหัวใจของเธอเต้นรัว

"นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย ใจเต้นเเรง เเก้มก็เเดงด้วยอ่ะ"

ภัทรของเราเริ่มจะมีความรักหรือปล่าว หรือเเค่หวั่นไหว หรือว่ามันคืออะไรกันต้องติดตามในตอนหน้าน้าา

><