^^"Giffriend นี่ฉันเกลียดนายไม่ใช่เหรอ

ยัยเก้าน๊ายัยเก้าจะเรียกทำไม

"เก้านี่เก้าใช่ไหม" 

"อ่าว วินนี่ไม่ได้เจอกันนานเลนเน้อ " เฮ้ย!ยัยเก้าไปทักเขาทำไมฉันก็ซวยหมดซิ 

"ใช่เก้าจริงด้วยงั้นนี่ก็ต้องเป็นไวท์ใช่ไวท์แน่ๆ"

"อืมใ..."

"ป่าวไม่ฉันชื่อเเพตตี้" ยังไม่ที่ยัยเก้าจะตอบฉันต้องรีบขัดก่อน

"ไม่ เธอคือไวท์ฉันจำได้"

"ใช่ยัยนี่ไวท์ แต่มันเป็นแค่อดีต"

"ใช่ตอนนี้ฉันชื่อ แพตตี้กรุณาเรียกให้ถูกด้วย ลาก่อน!"  ฉันพูดเสียงเเข็งและกลั้นน้ำตาเอาไว้กลัวว่ามันจะไหลออกมา ฉันไม่ค่อยชอบให้ใครเห็นน้ำตาน่ะ และฉันก็รีบวิ่งออกจากตรงนั้นโดยเร็ว

วินTalk 

ผมอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินมากจนตอนนี้เเทบทำอะไรไม่ถูก เธอคนนั้นคือไวท์จริงด้วยไวท์ที่ไม่ได้เจอกันมานานกว่าปี เธอเปลี่ยนไปจริงๆเป็นคนล่ะคนเลยเเต่นิสัยยังเหมือนเดิมไม่มีผิด ชอบร้องเพลงไม่จบเพลง ชอบกลั้นน้ำตา ผมอยากจะอธิบายเรื่องต่างๆให้เธอได้ยินจริงๆ 

"คิดถึงไวท์เหลอ" เก้าหันมาถามผม 

"อือ คิดถึงมากเลยเเละคือเรามีเรื่องที่จะอธิบายให้..." 

"สาเหตุที่ทำให้นายเลิกกับไวท์น่ะเหรอ" 

"อืมใช่ คือเราจะ..." ผมยังไม่ทันพูดจบเก้าสวนต่อขึ้นมาอีกรอบ

"วินไม่ต้องมาบอกเราหรอกไปบอกไวท์เถอะ เรารู้หมดเเล้วว่าวินไม่ได้ผิด" 

"เก้า...เก้ารู้หมดเเล้วเหรอ" ผมถามเก้าเพราะความสงสัยว่าเก้ารู้ได้ยังไง

"คนอยากวินน่ะเหรอจะทำให้ผู้หญิงสุดที่รักของตนเสียใจ" เก้าพูดออกมาด้วยสีหน้าไม่ดีนัก

"เเต่ว่าวันนั้น..." 

"ทั้งหมดเป็นฝีมือยัยลิเดีย" เธอรู้อีกเเล้วทำไม่ถ้าเก้ารู้เเล้วเก้าก็ต้องบอกไวท์สิเเต่ทำไมไวท์ยังโกรธเราอยู่

"เธอรู้เเล้วนี่ เเค่ทำไมไวท์ยัง..." 

"คือเราไม่ได้บอกไวท์น่ะ ตั้งเเต่วันนั้นเราเห็นสีหน้าของวินก็แน่ใจเเล้วว่าต้องมีสักวันที่วินต้องมาอธิบายให้ยัยไวท์เข้าใจด้วยตนเองอย่างแน่ๆ" 

"เราขอคุณเก้าจริงๆน่ะที่ยังเชื่อใจเรา" 

"ไม่เป็นไรหรอกเราวินไปปรับความเข้าใจกับไวท์จะดีกว่าน่ะ" 

"จริงสิ งั้นเราขอตัวน่ะ" 

"อือ โชคดีล่ะ" 

ผมเดินตามหาไวท์ไม่ใช่สิแพตตี้จนทั่วเเล้วขนาดรีสอร์ทที่เก้าบอกว่าเเพตตี้พักอยู่ยังไม่เจอตัว ไปอยู่ไหนของเขากันน่ะนี่ก็เริ่มเย็นแล้วด้วย

18.00 เเพตตี้talk 

ฉันวิ่งเเละเดินมาเริ่ยๆริมชายหาดอันกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา มองทะเลตอนพระอาทิตย์ตกสวยมากเลยน่ะเนี่ย ฉันนอนลงบนพื้นทรายจริงสิวันนี้ยังไม่ได้เล่นน้ำเลยเล่นหน่อยล่ะกัน ฉันเดินลงไปในน้ำเริ่ยๆจากน้ำตื้นๆตอนนี้เริ่มลึกเเล้ว เย็นดีจังเลยแต่ทำไมฉันยังเห็นหน้าวินอยู่อีกน่ะ สัยจะเครียดเกินไปและตอนนี้น้ำตาของฉันมันเริ่มไหลลงมาและนึกถึงเรื่องราวในอดีต ตอนนี้ฉันอยากจะกรี๊ดออกมามันอึดอัดจังเลย 

ฉันจึงตะโกนไปสุดเสียงเลยว่า"ฉันเกลียดนาย!"และกริ๊ดออกมาได้ในที่สุดมันช่วยระบายอารมณ์ได้มากเลยฉันจึงเดืนต่อไปจนน้ำจะถึงหน้าอก

"ไวท์ จะทำไรน่ะ" เสียงของวินดังขึ้นจนฉันอยากจะร้องระบายความรู้สึกออกมาดังๆแต่มันมีเพียงเเค่น้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุด