แม่ชีทรยศสวรรค์

“อรุณสวัสดิ์ ทาสรับใช้จอมมาร”

       ยมทูหญิงตนหนึ่งในชุดไทยโบราณสีแก่ เอ่ยกับหญิงสาวในชุดแม่ชีผู้มีหน้าตาเหมือนเธอ หญิงสาวคนนั้นนั่งอย่างสงบในคุกของของนรก ไม่เอ่ยทักยมทุตหญิงกลับไป แต่กลับเบือนหน้าหนี

         “ข้าไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกับท่าน”

               “ปากดีไปเถอะ วันพรุ่งนี้ ศาลจะพิพากษาเจ้าอย่างไรก็ยังไม่รู้”

       ยมทูตหญิงเอ่ยอย่างเยาะเย้ยแม่ชี นัยน์ตาสีโลหิตฉายแววสมเพช เวทนา จะทนไปได้สักกี่น้ำกัน

       “เจ้า …ทาสรับใช้จอมมาร ข้าได้ข่าวดีมาว่า… ข้านี่แหละที่จะประหารเจ้า”

  “ท่านจะทำเช่นไรไม่เห็นต้องบอกข้า”

   “บาดใจล่ะสิ” ยมทูตหญิง เอ่ยอย่างขบขัน พร้อมกับปิดบานประตูลูกกรงก่อนจะล็อก เดินจากไปจากห้องคุมขัง เสียงค่อยๆ หายไปตามระยะทางของห้องใต้ดิน

     ...สถานที่ไว้กักขังผู้ต้องหาและนักโทษ

 "ข้าอยากตาย" ... วันพิพากษา ยมทูตทุกตนต่างยืนดูการตายของผู้ทรยศสวรรค์ แม่ชีคนนั้น... เธอได้ยินเสียงโหยหวนมาจากความมืดมิด แต่ไม่รู้ว่ามาจากที่ใด

ตึกๆ

ยมทูตหญิงตนนั้นเดินออกมาจากมุมมืด พร้อมกับเคียวที่ประกายแสงวิบวับอย่างน่าหวั่นใจให้ได้กลัว แม่ชีหลับตาลง

...เธอยอมรับความตาย...

"หัวใจของเจ้า ...ข้าขอละกัน"

"เชิญตามแต่ที่ใจท่านต้องการ"

"งั้นก็ดี" ยมทูตสาวคนนั้นเงื้อเคียวยกสูง ก่อนจะฟาดลงตัวเธอ

 "หึๆ รสโอชาดีนี่ ข้าชอบมนุษย์ผู้ที่มีบาปที่สุด ...หัวใจของผู้มีบาป โอชายิ่งกว่าหัวใจใดๆ เสียอีก"

ตุบ

ร่างแม่ชีกระแทกนอนกับพื้น ช่วงกลางอกถูกย้อมเสื้อแม่ชีให้กลายเป็นสีโลหิต

...หัวใจของเธอได้ถูกยมทูตหญิงตนนั้นฉกชิงไปกินแล้ว...

นี่แหละ บทลงทัณฑ์ของแม่ชี ผู้ที่ทรยศ หักหลังสวรรค์ เปิดประตูให้กองทัพภูตผีปีศาจบุกทำลายสวรรค์

"กรรม... บาปของข้า..."