มันเป็นความฝัน [สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด]

9.0

เขียนโดย มุเมะโนไทสะ

วันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.13 น.

  1 ตอน
  4 วิจารณ์
  4,706 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 19.58 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) ''มันเป็นความฝัน'' [ตอนสั้นๆสายสัมพันธ์ที่มิอาจตัด]

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

'' .......ความฝันสําหรับฉัน ......''

''มันคือฝันร้ายที่ฉันกอดร่างของน้องชายเอาไว้ไม่ยอมปล่อยเขาออกมา''

''และร้องไห้อย่างหนักออกมาต่อหน้าทหารนับพันหมื่นที่จ่อกระบอกปืนเข้าใส่ ..... '' 

------------------------------------------------------------------------------------

    ''อึก....'' เสียบหอบหายใจดังๆของเด็กหนุ่มดวงตาสีเหลืองที่ส่องประกายด้วยความเจ็บปวดของเขานอนหมดสภาพอยู่บนพื้นถนนดินที่เปอระคราบตามเสื้อผ้าของเขาที่ถูกฉีกออกมานิดหน่อยแต่ปืนที่ติดอยู่ตรงมือของเขาถูกปล่อยออกมา

 

.. เขาไม่ยิง .. เขาไม่ฆ่า ... เพราะคนที่ทับเขาไว้อยู่คือหญิงสาวตาสีแดงทั้งสองข้างถือดาบเสียบเข้าไปในท้องจงติดพื้นมันทําให้เด็กหนุ่มไม่มีแรงที่จะขยับไปไหนรอยยิ้มของเขาพยายามผุดขึ้นมาให้กําลังใจครั้งสุดท้ายของเขา ... 

 

   ''พอใจยังครับ ...พี่น่ะ อั๊ก !... แฮ่กๆ'' เสียงของ''วิราว''ดังออกมาเบาๆก่อนเลือดจะสําลักออกมาใส่หน้าพี่ของเขาเผยรอยยิ้มที่มีเลือดไหลออกมาจากปากดาบที่ติดอยู่ตรงท้องเพิ่มความแรงใส่หนักดวงตาเริ่มพร่ามัวมองไม่เห็นอะไร 

 

   ''ฉ...ฉ...ฉัน!.....ฉัน ...''

 

    ''อชิระ'' ที่พยายามจะพูดด้วยเสียงสั่นดวงตาสีแดงกลมโตกัดฟันของเธอนํ้าตาที่ไหลนองทั้งสองข้างของเธอที่เริ่มเก็บมันไม่ไหวดาบที่เธอกําแน่นอยู่เธอพยายามจะถอดมันออกจากท้องแต่ทว่า ..เธอเพิ่มแรงใส่จงน้องชายของเธอขยับไปไหนไม่ได้ 

 

 

    ''พี่น่ะ ... ชอบหาเรื่องผมตลอดเลยน... นะ ...  ยิ้มหน่อยสิ''วิราวที่พูดติดตลกพยายามให้พี่ยิ้มออกมาเขาเผยรอยยิ้มที่พยายามจะให้พี่ของเขายิ้มให้เขาพยายามขยับมือลูบแก้มพี่ของเขาด้วยความอ่อนโยนของเขาที่เวลาตอนเด็กๆพี่มักจะร้องไห้อยู่เสมอ

 

...อชิระที่ไม่ได้พูดอะไรเธอพยายามหาคําพูดที่อยากจะพูดออกมาเสียงฝนตกที่ดังออกมาเป็นจังหวะเหมือนเสียงเยาะเย้ยและสมเพชในตัวของอชิระ ......ก่อนจะมีเสียงคําพูดสุดท้ายออกมา 

 

''..........''ดูแลตัวเองดีๆนะครับ''........'

 

  เสียงฟ้าผ่าดังออกมาออกมาก่อนค่อยๆเริ่มสงบลงมือของน้องชายที่เธอรักไหลลงมาก่อนจะตกลงพื้นดินอชิระที่ตาเบิกค้างและนํ้าตาของเธอไหลออกมามาแบบไม่มีที่สิ้นสุดของเธอมันคือคําพูดของวิราวที่ชอบพูดออกมาเป็นประจําเขาอยากให้พี่สาวของเขาดูแลตัวเองตลอดแต่ตอนนั้นเธอ

 

ไม่ได้สนใจคําๆนี้ผุดออกมาจากน้องชาย .... อชิระดึงดาบออกจากท้องก่อนจะส่งเสียงคํารามของซาตานที่ปลุกเธออกมา

 

... ตอนนี้... หัวใจของเธอแตกสลายไม่มีวันที่จะต่อกลับมาได้อีก.. เหมือนเดิม ... เสียงรถยนต์นับร้อยคันออกมาทหารนับพันล้อมเป็นวงกลมใสชุดสีขาวคุมตัวเอาไว้พร้อมปืนนับพันจ่อเข้ามาทางเธอยืนค้างก้มมองดาบคาตานะสีดําที่ติดคาบเลือดไว้แถมยังนํ้าตาไหลนองถือดาบสีดํากระโดดเข้าไปฆ่าฟันพวกทหารนับพันที่ยิงสนั่นกันโดยมีร่างของน้องชายของเขาที่ตอนนี้ได้ตายไปแล้ว ........

------------------------------------------------------------------------------------

 

 

   ''พี่ครับ ! พี่ร้องไห้ทําไมกัน !! ''ผมกําลังดูข่าวเคี้ยวขนมที่กําลังกินอยู่มองพี่สาวที่นอนกอดตัวเองห่มผ้านํ้าตาที่ไหลสองข้างเข้าไปปลุกพี่ด้วยความเป็นห่วงของผม 

 

   '' ว...ว....วิราว!?''เสียงสั่นอันหวาดกลัวของพี่ทําให้ผมพูดไม่ออกก่อนเธอจะดึงตัวผมกอดแน่นเอาไว้นํ้าตาของเธอไหลออกมาสองข้างไม่ยอมหยุด

 

     ''ฝันร้ายอีกแล้วเหรอครับ ... พี่ ...''ผมพยายามจะหาคําพูดแต่อยู่ๆคําพูดพวกนั้นกลืนลงคอปล่อยให้พี่สาวกอดผมไปสักพักพร้อมให้ร้องให้ไปจงกว่าจะเสร็จผมก็กอดพี่เขาตอบลูบหัวอย่างอ่อนโยนหาคําพูดที่อยากจะปลอบพี่เอาไว้ 

 

  ''มันเหมือนฝัน ... ฝันที่เหมือนจริงมาก .. ''พี่พูดออกมาก่อนที่จะกอดผมแน่นจงผมหายใจไม่ออกก่อนจะพูดออกมาเบาๆ 

.

.

.

.

.

.

''มันแค่ความฝันครับ ไม่เป็นไรหรอก''

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา