อภินิหารหนังสืออัศจรรย์

   ติ้งงงง!เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น ฉันรีบวิ่งลงบันใดเพื่อไปขึ้นรถสองแถวหน้าโรงเรียนเพื่อกลับบ้าน

"กลับมาแล้วค่าาา" ฉันตะโกนเมื่อรถมาถึงบ้าน แล้วถอดรองเท้าเพื่อย่างเข้าบ้าน

"กลับมาแล้วเหรอ" แม่ยิ้มแป้นออกมาจากครัว "แม่มีเรื่องจะบอกให้รู้"

"อู้ยยย!อยากรู้จริ๊ง" ฉันพูดเสียงสูง เวลาแม่มีเรื่องเซอร์ไพรส์มักจะเป็นเรื่องที่ฉันไม่อยากรู้

"แม่จะ...แม่จะ" แม่พูดเพื่อทำให้ตื่นเต้น

"โธ่!แม่คะ หนูไม่ได้มีเวลาตลอดเย็นหรอกนะคะ การบ้านเท่าภูเขาฟูจิแน่ะ" ฉันทำขนาดมือให้แม่ดูว่าการบ้านเยอะขนาดไหน

"แม่จะส่งลูกไปโรมาเนีย จบม๊ะ" แม่พูดอย่างรวดเร็ว

"โรมาเนีย!" ฉันช็อค

"ช่ายย!ไปเรียน" แม่พูดอย่างร่าเริง

"โธ่!แม่คะ ลำบากเปล่าๆ" ฉันสายหัว "ค่าใช้จ่ายไม่ใช่ไอติมแท่งนึงนะคะ!!"ลูกได้ทุน" แม่พูด

"ห๊ะ!ทุน หนูไม่เคยสอบชิงทุนนะคะ" ฉันร้องอย่างสงสัย

"เอ..จริงเหรอ" แม่หัวเราะ

  ห๊ะ!หรือว่จะเป็นตอนนั้น...

ย้อนไปเมื่อ 2 เดือนก่อน

  "แม่คะสอบเล่นๆ หนูไม่ได้ขึ้นมาจริงๆหรอก" ฉันหัวเราะ 

"ถ้าได้ขึ้นมาจริงๆล่ะ" แม่ถาม

"ก็...คงต้องไปมั้งคะ" ฉันพูดเล่นๆ เพราะไม่คิดว่าจะได้จริงๆ

"ลูกแม่พูดแล้วไม่คืนคำนะ" แม่เย้า

"แน่นอนค่าาา" ฉันรับปาก...

กลับมาปัจจุบัน

  ฉันกลืนน้ำลายแล้วพูดว่า

"ขอยกเลิกสัญญา ณ บัด นาว" 

"เอ๊ะ!อะไรกัน หมดศักศรีหมด" แม่ค้าน

"ยอมเสียทั้งศักดิ์ศรีและชื่อเสียงเลยค่ะ" ฉันพูดอย่างรวดเร็ว

"ม่ายๆ แม่ไม่ยอมนะ" แม่พูด

"แต่.." ฉันจะพูดแต่โดนตัดบทว่า...

"ลูกเก่งอังกฤษ ไม่มีอะไรต้องกลัว คืนนี้เก็บของให้เรียบร้อย เดินทางตี 3" แม่พูดแล้วเดินหายเข้าไปในครัว

  ม่ายยย นะ ม่ายยย ต้องไปเป็นคนแปลกหน้าต่างถิ่นซะแล้วเรา จะเอาไงดี หนีก็ไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลยเก็บของดีกว่า ไม่มีทางเลือกแล้ว ฮือ ลาก่อน ทายแลนด์

เจอกันบทหน้า รับลองอีกไม่นานเข้าเรื่อง  from Snow Owl