การผจญภัยสุดคาดคิดของหนูน้อยหมวกแดง

     วันหนึ่งคุณแม่ของหนูน้อยหมวกแดงให้หนูน้อยหมวกแดงเอาแอปเปิ้ลไปให้คุณยายที่บ้านพักแถบเชิงเขาหิมพาน

ระหว่างทางมีหมาป่าตัวหนึ่งที่เจ้าเล่ห์มาก หมาป่าตัวนั้นกระเหี้ยนกระหือรืออยากจะรับประทานหนูน้อยหมวกแดงมากจึงได้ออกอุบายหลอกหนูน้อยหมวกแดง หมาป่าตัวนั้นแปลงกายเป็นท่อนไม้ไปขวางทางเดินของหนูน้อยหมวกแดงไว้ หนูน้อยหมวกแดงเดินไม่ทันระวังจึงสะดุดล้มจนทำให้แอปเปิ้ลตกลงไปในบ่อน้ำ

หนูน้อยหมวกแดงจึงร้องให้ด้วยความเสียใจ ในขณะเดียวกันเทพารักษ์ที่ประจำอยู่ในต้นไม้แถวนั้น ได้เห็นเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นด้วยความสงสารเทพารักษ์จึงได้ลงไปงมแอปเปิ้ลให้หนูน้อยหมวกแดง ไม่นานเทพารักษ์ขึ้นมาจากน้ำพร้อมกับแอปเปิ้ลทองคำลูกหนึ่ง

"นี้คือแอปเปิ้ลของเจ้าใช่ไหม" เทพารักษ์ถามหนูน้อยหมวกแดง

ด้วยความซื่อสัตย์หนูน้องหมวกแดงจึงตอบว่าไม่ใช้ เทพารักษ์จึงฝากแอปเปิ้ลทองคำไว้ที่หนูน้อยหมวกแดงแล้วไปงมแอปเปิ้ลให้อีกลูกหนึ่งไม่นานก็ขึ้นมากจากบ่อน้ำพร้อมกับแอปเปิ้ลสีแดงสดลูกหนึ่ง

"นี้คือแอปเปิ้ลของเจ้าให้ไหม" เทพารักษ์กล่าว

"นั้นคือแอปเปิ้ลของหนู ขอบคุณมากค่ะ" หนูน้อยหมวกแดงกล่าวขอบคุณเทพารักษ์ด้วยความดีใจ

ทันใดนั้นเองมีเสียงๆหนึ่งตะโกนขึ้นมา

"มันโกหก"

เทพารักษ์และหนูน้อยหมวกแดงหันไปมองที่เจ้าของเสียงนั้นด้วยความตกใจ ทั้งคู่เห็นหญิงชราคนหนึ่งผมสีขาว จมูกแหลม ผิวหนังเหี่ยวย่น ใส่ชุดและหมวกสีดำปลายแหลม

"ข้าคือแม่มด นั้นคือแอปเปิ้ลที่ข้าเตรียมไว้ให้นางสโนไวท์ ข้าทำตกตอนนั่งบนไม้กวาด" นางแม่มดพูดด้วยความไม่พอใจ

"นี้คือแอปเปิ้ลของหนูจริงๆนะ" หนูน้อยหมวกแดงยืนยันคำเดิม

ทั้งคู่ทะเลาะกันอยู่สักครู่เทพารักษ์เองก็ไม่มั่นใจว่าแอปเปิ้ลนี้เป็นของใคร

"งั้นเจ้าทั้งสองก็แข่งกันสิใครชนะก็ได้แอปเปิ้ลไป" เจ้าเต่าตัวหนึ่งที่อาศัยในบึงกล่าวขึ้นมา

"ถ้าใครเป็นเจ้าของและมีความตั้งใจจริงต้องชนะอย่างแน่นอน ข้าก็เคยวิ่งแข่งชนะเจ้ากระต่ายที่ป่าท้ายตลาดมาแล้ว"

ทั้งคู่ตกลงรับคำท้าโดยให้เทพารักษ์กำหนดกติกา เทพารักษ์ได้หยิบถั่วขึ้นมาหนึ่งเมล็ดแล้วฝังลงดิน ทันใดนั้นเองถั่วได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นต้นถั่วขนาดยักษ์

"เจ้าทั้งสองจงขึ้นไปยังยอดของต้นถั่วไปที่ปราสาทแล้วนำไข่ทองคำมาให้ข้า ใครนำมาให้ข้าได้ก่อนก็จะได้แอปเปิ้ลลูกนี้ไป เริ่มได้!"

สิ้นสุดเสียงของเทพารักษ์หนูน้อยหมวกแดงวิ่งกระโดดเกาะต้นถั่วแล้วปีนขึ้นไปอยากรวดเร็ว นางแม่มดก็เช่นกันนางกระโดดขึ้นไม้กวาดของนางแล้วเหาะขึ้นแซงหนูน้อยหมวกแดงไปพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่าชั่วร้าย

ด้วยความโกรธหนูน้อยหมวกแดงจึงได้ปาแอปเปิ้ลทองคำที่เทพารักษ์ฝากไว้ใส่นางแม่มดด้วยเหตุผลบางอย่างนางแม่มดกระโดดอยากจากไม้กวาดแล้วคว้าลูปแอปเปิ้ลทองคำไว้

"ช่า! ลูกโกลเด้นสนิชเป็นของข้าข้าได้ 150 แต้มข้าชนะ" นางตะโกนด้วยความดีใจแล้วก็ตกไปพร้อมกับแอปเปิ้ลทองคำ

หนูน้อยหมวกแดงจึงรีบปีนขึ้นไปเพื่อเอาไข่ทองคำให้เทพารักษ์ หลังจากผ่านเหนือเมฆขึ้นมาหนูน้อยหมวกแดงได้เห็นปราสาทหลังใหญ่ทั้งปราสาทสร้างจากขนม

........................

โปรดติดตามตอนต่อไป