รถไฟเส้นสุดทางกับการจากลาของสองเรา

       "นี่ เธอเห็นผีเสื้อตัวนั้นไหม?" ผมพูดในขณะที่กำลังนอนอยู่ข้างๆเธอในทุ่งดอกไม้อันกว้างใหญ่
       "เห็นสิ สวยเนอะ ฮิฮิฮิ ดูนั้นสิ มันกำลังดูดน้ำหวานด้วยหล่ะ" เธอพูด
       "แล้วไม่คิดอะไรบ้างหรอ?" ผมถามเธอ
       "อะไรหรอ?" เธอถามกลับ
       "พรุ่งนี้ ฉันกับเธอก็จะจากกันเเล้วนะ.." ผมพูดพร้อมฝืนยิ้มให้เธอ
       "ถึงพรุ่งนี้เราจะจากกัน ..ฉันกับนายจะบินไปด้วยกันตลอดไป เหมือนผีเสื้อตัวนั้นไง บินไปด้วยกัน และตลอดไปนะ.."
       ":)" ผมและเธอยิ้มด้วยกัน
       "เธอ..รู้ไหม? ว่าฉัน..รักเธอมากเลยนะ!" ผมพูดกับเธอ
       "รู้สิ...ฉันก็รักนายเหมือนกัน" เธอตอบผม
       "นาย..เอานี่ไปนะ! ตุ๊กตาหมีตัวนี้จะเป็นเหมือนตัวแทนของฉัน..มันจะทำให้นาย..ยิ้มทุกวันเลย :)" เธอยื่่นตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลขนปุยมีรอยยิ้มสีแดงตัวเล็กๆมาให้
       "ขอบใจนะ..ฉันก็มีของบางอย่างมาให้เธอเหมือนกัน นี่! สร้อยคอรูปหัวใจ ฉันทำมันเองกับมือเลยนะ" ผมพูดพร้อมยื่นสร้อยที่ผมทำให้เธอ
       "ขอบคุณ :)" เธอยิ้มให้ผม
       "สัญญากับฉัน..ได้ไหม?" เธอถาม
       "หือ..?" ผม
       "นายจะไม่มีวันลืมฉัน" เธอ
       "ฉัน..สัญญา เธอก็ต้องไม่ลืมฉันเหมือนกันนะ" ผม
       "ฉัน..สัญญา" เธอ
       "เอาตุ๊กตาของฉันที่ให้ยกขึ้นซิ" เธอบอกผม
       "อ่า....นี่ เเล้วยังไงต่อ" ผมยกตุ๊กตาที่เธอให้ขึ้นมาและเธอก็ถอดสร้อยที่ผมให้้ออกยกขึ้นมาด้วย
       "คุณต้นไม้ คุณผีเสื้อ คุณท้องฟ้า คุณดวงอาิทิตย์ คุณดวงจันทร์ คุณทุ่งหญ้า คุณหมี คุณสร้อยหัวใจ ฉันและนายคนนี้ ขอสัญญาว่า จะไม่ลืมและรักกันตลอดไป..สัญญาสิ :)" เธอพูดเหมือนเด็ก
       "อ่ะ..ผมจะไม่ลืมเธอและจะรักเธอคนนี้ตลอดไป :)" ผมพูด
       "ไปวิ่งเล่นกันเถอะ มา!ลุกขึ้นเร็ว!" เธอชักชวนพร้อมดึงแขนผม
       "อื๊ม" ผมพูดพร้อมกับลุงขึ้นไปกับเธอ
       
       "ฮู๊ว! จะรักกันตลอดไป" เธอตะโกนพร้อมวิ่งไปกับผมที่ทุ่งดอกไ้ม้อันกว้างใหญ่
       "จะรักกันตลอดไป!" ผมตะโกนเช่นเดียวกับเธอ
       "ฮ่าๆๆๆๆ" ผมกับเธอหัวเราะพร้อมกัน 


และแล้ววันที่ผมและเธอต้องจากลาก็มาถึง

      "ฉึก ฉัก ฉึก ฉัก" เสียงขบวนรถไฟใกล้เทียบท่า
      "โชคดีนะ.." ผมพูดพร้อมกับกอดเธอด้วยน้ำตาที่หลั่งออกมา
      "อย่าลืมสัญญานั้นนะ" เธอยิ้มพร้อมกับหลั่งน้ำตาไหลรินอาบแก้่ม
      "ไม่ลืมแน่ๆเลย ฮ่าๆๆ" ผมหัวเราะแต่ยังร้องไห้อยู่
      
เราทั้งสองคนกอดกัน และสุดท้ายเมื่อรถไฟมาเทียบท่าเรียบร้อย
     
      "เชิญทุกท่านขึ้นรถไฟครับ" พนักงาน
      "ลาก่อนนะ" เธอหันหน้าพูดพร้อมกับขึ้นไปบนขั้นบันไดรถไฟเล็กๆ

และเเล้วเธอก็นั่งบนที่นั่งเรียบร้อย ซึ่งพอมองเห็นอยู่ ไม่ไกลมากนัก
     
      "ลาก่อน" ผมโบกมือให้เธอ
      "อย่าลืมบินไปกับฉันน๊า.." เธอตะโกน
      "ฉันจะบินไปกับเธอ!" ผมตะโกนด้วยน้ำตา
      ":D" เธอนำมือของเธอมาดึงแก้มเธอให้รอยยิ้มกว้าง เป็นเครื่องหมายว่าให้ยิ้ม พร้อมกับร้องไห้ 
      ":D" ผมทำเช่นเดียวกับเธอ 
      "ฉึก ฉัก ฉึก ฉัก ฉึก ฉักๆๆ" รถไฟเริ่มออกขบวนเเละไกลมากขึ้นเรื่อยๆ
      "ลาก่อนน๊า!" เธอตะโกนและโบกมือพร้อมกับน้ำตาและภาพเบื้องหน้า
      "ลาก่อน!" ผมตะโกนและโบกมือพร้อมกับน้ำตาแห่งภาพความทรงจำนั้น
      "ลาก่อนน๊า!"
      "ลาก่อน!"
      "ลาก่อนน๊า!" เสียงของเธอค่อยๆเลือนรางพร้อมกับรถไฟที่ห่างไปเรื่อยๆ
      "(โบกมือ)" ผมและเธอโบกมือด้วยกัน จนสุดท้ายภาพของเธอและรถไฟก็เล็กลงไปจนไม่เห็นภาพของเธออีกเเล้ว
      "ฮืออๆๆๆ" ผมร้องไห้พร้อมกับยกตุ๊กตาหมีันั้นขึ้นมา
      "ฉัน..จะจดจำเธอตลอดไปนะ!" ผมพูดกับตุ๊กตาที่เป็นดั่งตัวแทนของเธอ


---------------------------------End-----------------------------------------------