รักปาฏิหารย์

ครั้งหนึ่งที่โหยหาสิ่งมาเติมเต็มส่วนที่ขาด ความอบอุ่นที่โหยหาภายในจิตใจ

จนแล้วจนเล่าสิ่งที่ผ่านมา ก็เป็นได้แค่ภาพลวงตา

และแล้วสิ่งที่หวยหาก็ได้สนองกลับมาทำร้ายตน 

แต่แล้วแสงสว่างที่ไม่เคยพบเจอ สาดส่องเข้ามาภายในจิตใจ

จนก่อเกิดเป็นความรัก แม้จะไม่เคยสัมผัส แต่รับรู้จากภายใน

แม้จะไม่เคยพูดกล่าวออกมาเป็นเสียง แต่ยังรอด้วยความรักเสมอมา.......

  วันหนึ่งในตอนเย็นกลางร้านอาหารริมแม่น้ำ แสงไฟสลัวๆ สายน้ำกระทบเรือนแแพที่ถูกสร้างออกมาริมน้ำเพื่อให้ผู้คนได้ดื่มด่ำกับบรรยากาศติดริมน้ำ สายลมกระทบหน้าชายวัยกลางคนที่กำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศหลังการทำงานจนร่างกายเหนื่อยล้า  น้ำสีเหลืองเป่งประกายเมื่อต้องแสงไฟสลัวๆในมือของชายวัยกลางคนถูกยกดื่มอย่างช้าๆ ด้วยใบหน้าแสนสุข แต่แล้วการดื่มด่ำกับบรรยากาศของชายวัยกลางคนก็ต้องชะงัก  เมื่อเสียงใสๆมากระทบโสตประมาทของเขา

  "ลุงๆๆๆ  มาแล้วคร่า รอนานไหม......" เด็กสาวรูปร่างเล็กน่ารัก เสียงใส ตะโกน มาก่อนเสียง แล้วก้าวเดินมายังโต๊ะที่ลุงนั่ง พร้อมเพื่อนสาวอีกสามคน

  "นานแค่ไหนก็รอได้ครับ"  ชายหนุ่มวัยกลางคนพูดด้วยรอยหน้าเปื้อนยิ้ม

  "ค่ะๆๆ" เจ้าของเสียงใส ที่ชื่อแอน ตอบรับอย่างทันควัน  พร้อมกับแนะนำสองเพื่อนสาว กับหนึงสาวหล่อ

  "ลุงคะ นี่เกรฟค่ะ"

  ชายวัยกลางคนกล่าวทักเกรฟด้วยความคุ้นเคย  เนื่องจากลุงและเกรฟได้เคยพบเจอกันมาแล้ว  "เป็นไงบ้างเกรฟสบายดีไหม สวยขึ้นนะเรา"

เกรฟบิดตัวพร้อมกับยิ้ม เกรฟเป็นเดกสาวผิวขาว หุ่นดี  หน้าตาจิ้มลิ้ม

  "ส่วนนี่สายรุ้ง" แอนกล่าวสั้นๆ  เนื่องจากสายรุ้งเป็นเดกสาวหน้าตาธรรมดา แสนซุ่มซ่ามที่ไม่มีอะไรน่าจะพรีเซ็นต์นัก

  "และนี่ แหวว สาวหล่อของเรา  อิอิ" 

หลังจากที่แนะนำเพื่อนๆเสร็จสิ้น  แอนและเกรฟก็ตั้งหน้าตั้งตาจดจ่อกับเมนูในมือ จากนั้นจึงทำการสั่งและสั่งๆๆๆๆๆ รายการอาหารจนเต็มโต๊ะ แล้วสามสาวกับหนึ่งสาวหล่อก็จัดการกับอาหารตรงหน้าในทันควันโดยไม่ไม่ได้สนใจ ลุง ที่สายตากำลังจดจ่อไปที่เด็กสาวหน้าตาธรรมดาๆ กำลังทานอาหารเบื้องหน้าด้วยใบหน้าสดใสและมีความสุข