วัยรุ่นวุ่นรัก

 ฌ ริมหน้าต่างห้อง ม.1/2

     ' เนโกะ' เด็กผู้หญิงเงียบๆที่มีหน้าตาน่ารักราวตุ๊กตาที่สั่งทำพิเศษให้มีชีวิตละจิตใจ เธอนั่งพิงกับขอบหน้าต่าง สายตาเหม่อลอยราวกับคิดไปเรื่อยๆคิดไปแบบไม่สิ้นสุด ในขณะที่ในห้องเรียนนี้เต็มไปด้วยเด็กแสบ ที่ส่งเสียงเจี้ยวจ้าวจนอาจารย์ห้องข้างๆเข้ามาต่อว่าหลายครั้ง แต่เนโกะก็ยังนั่งพิงกับขอบหน้าต่างอยู่แบบนั้น  น้อยครั้งนักที่จะมีคนเห็นว่าเธอยิ้มหรือหัวเราะ เธอไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะต่างคนก็ต่างคิดว่าเธอหยิ่งกันหมดไม่มีใครกล้าเล่นกับเธอซักคน จะมีก็แต่ 'ทาริ'หัวโจกของห้องที่คอยแกล้ง เนโกะอยู่ตลอด

"เฮ้!!! ยัยตุ๊กตายาง"

เนโกะสะดุ้งเล็กน้อยและหันไปตามต้นเสียงที่น่าจะเรียกเธอ  ต้นเสียงก็คือ ทาริ เด็กชายจอมแก่นทำหน้าตากวนๆใส่เนโกะแล้วชู กระเป๋าดินสอรูปกระต่ายของเธอขึ้น เนโกะได้แต่คิดในใจว่า....

             'แกล้งฉันอีกแล้ว'

แต่เธอต้องไปเอาคืนมาอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะครอบครัวของเธอก็ไม่ได้รวยมากมายที่จะให้ทาริหยิบของของเธอไปทุกวัน เธอเดินตรงไปที่ทาริหมายจะแย่งกระเป๋าคืน แต่ด้วยคนตรงหน้าตัวใหญ่กว่าและรวดเร็วกว่าคนตัวเล็กจึงคว้าได้แค่อากาศ ทาริเรื่อมทำหน้ายียวนใส่อีกครั้งในใจของเนโกะเธอแทบจะร้องไห้แต่ก็ต้องเก็บซ้อนความอ่อนแอนั้นไวและต่อสู้กับมันทั้งๆที่รู้ว่าพยายามยังไงก็ทำไม่ได้

"ฉันขอคืนเถอะ....ได้โปรด"

เธอพูดด้วยเสียงเว้าวอนและสีหน้าที่หน้าสงสารจับใจจนคนที่แกล้งเผลอสงสารเธอแวบหนึ่งแต่ทำไงได้ทาริเป็นคนวางฟอมร์ในเมื่อตัดสินใจแกล้งแล้วถอยกลับไม่ได้ เขายังคงตีหน้ากวนต่อไปจนมือใหญ่ของใครบางคนคว้ากระเป๋าดินสอนั่นมาโดยที่คนถือไม่ทันตั้งตัว

"เฮ้ย!!!!"

"แกล้งผู้หญิงไม่แมนเลยว่ะ"

ชิโร่ เจ้าของใบหน้าหล่อเหล่าเอ่ยขึ้นและส่งกระเป๋าดินสอคืนให้ เนโกะและยิ้มอย่างเป็นมิตรให้เธอ เขาได้แต่แอบมองเนโกะอยู่ห่างๆ ทุกครั้งที่มองเธอสายตาแหลมคมเต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงใย  เด็กหญิงได้แต่พยักหน้าแทนคำขอบคุณและเดินจากไป เหลือแต่ ทาริที่กำหมัดแน่นด้วยความโกรธและชิโร่ที่มองตามร่างบางด้วยความห่วงใย

จบไปตอนแล้วเป็นยังไงบ้างค่ะ....ยังไงก็ช่วยติชมกันหน่อยนะค่ะ