ความลับ

               ความรู้สึกของผมตอนนี้รับรู้ถึงความกดดันที่เเพร่กระจายอยู่ทั่วบริเวณบ้านของผม หากจะกล่าวคำว่าบ้านของผมคงไม่ถูกนัก เพราะบ้านหลังนี้เป็นน้ำพักน้ำเเรงของผมเเละคู่ชีวิตของผมที่เก็บหอมรอมริบมานานหลายปี เเละช่วยกันกัดฟันผ่อนส่งกันมา อีกไม่นานภาระนี้ก็จะหมดลงเสียที ผมยอมทำงานเกือบ12ชั่วโมงทุกวันเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง หญิงสาวผอมบาง ร่างสูงโปร่ง หน้าตาสรสวย พูดน้อย ขี้อาย เเต่มีรอยยิ้มที่เเฝงไปด้วยความอบอุ่นเหมือนดวงตะวันที่สาดส่องมากลางสายหมอกอันเหน็บหนาว ผมประทับใจเธอตั้งเเต่ครั้งเเรกที่พบเจอ เราเจอกันโดยบังเอิญ ตรงหน้าห้างสรรพสินค้าเเห่งหนึ่ง เธอมากับกลุ่มเพื่อนของเธอ การพูดคุยหยอกล้อของเธอช่างเป็นธรรมชาติน่ามอง เเต่สิ่งที่ทำให้ผมประทับใจในตัวเธอคือ มีหญิงชราเดินเข้ามายังกลุ่มของเธอเพื่อนของเธอกลับเเสดงท่าทีรังเกียจ เเต่กลับเธอ เธอกลับถามหญิงชราคนนั้นว่า"มีอะไรให้หนูช่วยรึเปล่าค่ะคุณยาย" น้ำเสียงดั่งระฆังทองก้องกังวานอยู่ในใจผมทันที หากเป็นผม ผมคงจะไม่ช่วยเหลือหญิงชราคนนั้นเป็นเเน่ เพราะมองเพียงปราดเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นมิชฉาชีพมาหลอกลวง เเต่เมื่อภายหลังผมได้มีโอกาสถามเธอว่า เธอไม่รู้รึว่าหญิงชราคนนั้นเป็นมิชฉาชีพ เธอตอบประโยคที่สร้างความประทับใจให้กับผมเพิ่มขึ้น "ฉันรู้ค่ะว่าคุณยายมาหรอกฉัน เเต่ฉันยินดีช่วยเหลือเธอ เพราะฉันรู้ว่าใจจริงๆเเล้วคุณยายไม่ได้อยากหลอกฉัน เเต่อาจเป็นเพราะเหตุผลที่เราไม่อาจรู้ที่ได้บังคับให้คุณยายต้องมาทำเเบบนี้" ด้วยคำตอบนี้ทำให้ผมยิ่งมั่นใจว่าผมเลือกคนไม่ผิด คนที่จะมาเคียงข้างผมตลอดไป คนที่ผมจะรักไปจนวันตาย ผมได้เพียรถามเธอว่า เธอต้องการอะไรจากผมบ้างไหม หากเธอต้องการสิ่งใดผมพร้อมจะบุกน้ำลุยไฟไปหาให้เธอ เเต่เธอกลับบอกว่าสิ่งที่เธอต้องการจากผมคือ ผมต้องไม่มี"ความลับเเละไม่โกหก"เธอ ด้วยข้อเรียกร้องเพียงเท่านี้ผมให้สัญญาเธอด้วยชีวิตว่า ผมจะไม่มี"ความลับเเละจะไม่โกหก"เธอ  เเต่เเล้ววันหนึ่งผมกลับต้องมี"ความลับ" เเละโกหกเธอจนได้ เป็นผมเองที่ผิดสัญญา ผมพร้อมให้ทุกคนในโลกนี้ประนามผม เเต่มันเป็น"ความลับ"ที่ผมไม่สามารถให้เธอรับรู้ได้ ทุกวันผมต้องทนทุกข์กับ"ความลับเเละคำโกหก"นี้ ผมไม่อาจมองตาเธอได้เหมือนเดิม ผมต้องคอยหลบตาทุกครั้งที่เธอถาม เป็นความทุกข์ที่ผมไม่สามารถระบายให้ใครเข้าใจได้ ผมต้องทนมานานหลายปี เเละไม่มีทีท่าว่ามันจะจบลงเมื่อไหร่ ผมไม่อาจบอก"ความลับ"นี้กับคนที่ผมรักหมดหัวใจได้ ผมไม่อาจทำร้ายความรู้สึกเธอ เธอคงเสียใจเเละผิดหวังมากเพียงใดหากผมได้พรั่งปากบอกเธอไป ผมไม่อาจทนได้หากได้เห็นเธอต้องเสียน้ำตากับเรื่องเหล่านี้ เพราะทั้งหมดเป็นความผิดของผมเพียงผู้เดียว ผมจะไม่ยอมให้เธอต้องมารับรู้อย่างเเน่นอน เเต่ระยะหลังมาผมกลับต้องโกหกเธอบ่อยขึ้น ถี่ขึ้น ยิ่งเพิ่มความอึดอัดให้ผมมากขึ้น เหมือนกับตอนนี้ ความรู้สึกกดดันได้เเพร่มาข้างหลังผมอีกครั้ง พร้อมกับคำถามเดิมๆ"ฉันดูเป็นยังไงบ้างค่ะ" อีกเเล้วผมต้องโกหกเธออีกเเล้ว"ดูดีมากเลยจ๊ะที่รัก หุ่นคุณยังสวยเหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิด" เธอถามซ้ำเพื่อความเเน่ใจ"จริงเหรอค่ะ" ผมต้องโกหกเพิ่ม"จริงจ๊ะ คุณยังสวยเหมือนเดิม" เธอยิ่มใบหน้าที่อวบอูนไปด้วยไขมันตึงขึ้นตามมุมปาก "ความลับของผมผมไม่อาจบอกคุณได้ว่าตอนนี้คุณไม่ต่างจากช้างน้ำเเล้วนะที่รัก ผมไม่อาจบอกความลับนี่ได้ เเละผมจำต้องโกหกคุณทุกวัน ทุกครั้งหลังอาหารที่คุณสวาปามเข้าไป โถ่ที่รักของผมหญิงสาว ผอมบาง ร่างสูงโปร่งจากไปเกือบยี่สิบปีเเล้วเหลือเพียงความทรงจำเดิมๆที่หลงเหลือไว้ เเม้มันจะเลือนลางเเต่ผมก็ยังรักคุณไม่เปลี่ยนเเปลง"