กล้วยหอม ยอดไพร่ฮาเตลิดโลก

ยินดีต้อนรับสู่ กรุงศรีอโยธยาขั้นกลียุคขอรับกระผม กระผมรึขอรับ มีนามว่า กรมพระยาเผด็จศึก รึ พ่อกล้วยหอม (แต่ส่วนใหญ่จักเรียกว่า ไอ้กล้วยหอมกัน) กระผมรับราชการอยู่ที่กรมเวียง เป็นคนชาวละโว้มาตั้งแต่เกิด ฆ่าไม่ตาย เพราะไม่มีใครฆ่า ไม่ช่ายยยย ที่เห็นตึกรารูปเรือนไทยทรงต่างๆ ตลอดจนรถไฟจักรไอน้ำลอยฟ้า บีทีเอส เป็นเพราะ การมาของกลุ่มดาวสีรุ้งที่อยู่ไกลโพ้น มาเหยียบโลกของเรา ตั้งแต่การมาของชาวสีรุ้งครั้งนี้ สร้างความตระหนกตกใจนักต่อชาวอโยธยามาก เพราะด้วยเทคโนโลยีต่างๆ เชื่อมต่อกันได้ง่ายขึ้น 

<แฟ้บบบบบบบ> 

       พวกเกวียนแว้นเอ๊ย เซ็งจริงๆ 

       ถูกครับ บ้านของเรานั้น เป็นบ้านทรงไทยเรือนปั้นหยา มีระฆังอยู่หน้าบ้าน คล้ายกริ่งน่ะขอรับ อุตส่าห์ไปซื้อแว่นดำแถวตลาดโรงเกลือมานะเนี่ย กะเท่ห์นะวันนี้

        เฮ้อออ กว่าจะมาถึง รู้เยี่ยงนี้ นั่งเกวียนเมล์มันจะดีกว่า เหนื่อยเลยตู

        ทำเยี่ยงไรได้ เพิ่งออกจากร้านตัดผมนายเง็กมา ไม่อยากให้ผมเสียทรง เลยเดินมันลูกเดียว ถ้าไปนั่งเกวียนเมล์ ก็กลัวว่า คนขับเกวียนไปแว้นแข่งกับเด็กวัยรุ่นอีก ตูล่ะเซ็งโครตตต

         ตอกบัตรเข้างานแล้วขอรับ ก็ไปห้องทำงานทันที คล้ายๆตำรวจในยุค 2554 น่ะครับ เอ๊ะ 2028 อยู่นี่หว่า กระผมแหงนมองปฏิทินที่ติดข้างฝาที่ห้องทำงานเล็กน้อย ก่อนที่จะไปนั่งบนโต๊ะ และเปิด สมองกลพกพา ของกระผมใช้แอ๊ปเปิ้ลขอรับ  ถ้าใช้บางเบา เอ๊กพี หรือ วิสสะต้า กระผมเกรงว่า มันจะช้า เออ แต่เห็นเขาบอกว่า ลีนุกซ์อะไรนั้นน่ะ ใช้ดี ก็กะจักลองใช้ดู

'แจ้งความขอรับ' นั่นไงขอรับ มีคนมาหากระผมจริงๆด้วย กระผมจึงเชื้อเชิญให้มานั่ง

'เอ้า นั่งบนแคร่ก่อน มีอันใดรึเอ็ง' ขณะที่กระผม เอ่อ... เล่นเกมหมากรุกมีสัญญาณเครือข่าย ชายผู้นั้นตอบว่า

'มีคนขโมยกระดานชนวนไอแพดของผมไป' กระดานชนวนไอแพด หน้าตาเป็นเยี่ยงไรหว่า ผมนึก

 มันเป็นเยี่ยงนี้นี่เอง

'เอ่อ...ท่านขอรับ' อ้าววว เฮ้ย ฝันรึ 

'เอ้อ...' และสักพักเจ้าบ้านี่ทุบโต๊ะ

'ท่านขอรับ กระดานชนวนไอแพดนี่ มันสำคัญต่อชีวิตกระผมมากนะขอรับ กระผมมีรูปพระแม่มิยาบิเพียบอื้อนะขอรับ' พระแม่มิยาบิ เฮ้ยยย!!! กระผมกระชากตัวมันมาเลยขอรับ

'นี่ นี่เจ้ารับข้อมูลของแม่มิยาบิมาเช่นนั้นรึ'

'ขะๆๆๆขอรับ ม่ะๆๆๆๆมีอันใดรึขะๆๆๆขอรับ' และกระผมก็เหวี่ยงหัวเจ้านี่ลงกับโต๊ะ

'มันก็สำคัญต่อข้าเช่นกัน!!!!' แน่นอน ทุกคนในกรมเวียง มองโต๊ะของกระผมเป็นสายตาเดียวกัน เงียบไปประมาณ 5 นาที กระผมกับมานั่งสงบเรียบร้อยอีกคำรบหนึ่ง ส่วนเจ้านั่นนั่งปากเจ่อ ตาบวมเป่งตรงหน้ากระผม มันยังอ้อนวอนต่อ

'ช่วยกระผมด้วยนะขอรับ ถือว่าเมตตากระผมอีกคำรบหนึ่งนะขอรับ'

'เออ' พอกระผมรับปากคำเดียว มันเข้ามากอดผมทันท่วงที

'ขอบพระคุณนะขอรับ' แอ้กกก หายใจไม่ออกโว้ยยยยย

         เสร็จงานจากกรมเวียง กระผมต้องกลับมาพักในร้านขายแหลกแหกกระเชอ กระผมเปิดอยู่ 2 ร้าน นั่นก็คือ ร้านรับจ้างทั่วราชอาณาจักรกับร้านขายแหลกแหกกระเชอ ซึ่งมีเนื้อที่กว่า 3 ไร่ เพราะผมใช้ปลูกนู่นปลูกนี่เยอะ ทั้งกะหล่ำปลี กีวี่ สตอเบอร์รี่ องุ่น ข้าวโพด ฟักทอง มะเขือเทศ ส้ม เพาะเห็ด กล้วย เงาะ ทุเรียน มังคุด ลำไย ลิ้นจี่ โดยเฉพาะไอ้กล้วยเนี่ย มีความหมายต่อกระผมอย่างยิ่งยวด เพราะทุกวัน กระผมจะคอยขูดต้นกล้วย ขอเลขเด็ด เพื่อเปิดหีบเหล็กโทรทัศน์ ลุ้นหวย ความสุขของคนมีรายได้น้อย

           เพื่อนกระผมขับเกวียนส่งกระผมกลับบ้าน เกวียนที่เพื่อนของกระผมใช้ เป็นเกวียนยี่ห้อคูโบต้ามาตามทางอย่างเฉื่อยชา ก็เจอปั๊มหญ้าฟาง เพื่อนกระผมเลยขอของแรงอย่าง

'หญ้าเบนซิน 95' เด็กปั๊มจัดลงในถังให้เพื่อนของกระผม และเมื่อวัวของเพื่อนกระผมกินหญ้าเบนซินเสร็จ เราก็กลับบ้านกัน

เฮ้อออ วันนี้ เหนื่อยไปอีกหนึ่ง

---------------------------------------------จบตอน-----------------------------------------------