double X หากตายก็ไม่ยกให้หรอก
bosoandbiew
1) เริ่มต้น!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความภายในบ้านที่โชกโชนไปด้วยเลือด มีเด็กคนหนึ่งนั่งร้องให้อยู่พร้อมกับศพอีก3ศพนอนแน่นิ่งอยู่
บนพรมลายดอกไม้สีชมพู
"ฮือๆ พ่อครับแม่ครับ ผมขอโทษ"เสียงร้องไห้สะอึกอื้นของเด็กชายตัวเล็กๆซึ่งนั่งพูดกับศพอยู่
บรื้นนนน~
เสียงรถเข้ามาจอดเทียบท่าใกล้ๆกับบ้านของเด็กชายคนนั้น เด็กชายรีบปาดน้ำตาแล้ววิ่งออกไป
ดูก็พบว่ารถตำรวจมานั้นเอง
"ตำรวจมาทำไมบ้านเรา"เด็กน้อยบ่นพึมพำ เมื่อตำรวจเข้ามาในตัวบ้านเด็กน้อยก็ถามว่า
"คุณตำรวจมาทำไมที่นี้ครับ"
"อ๋อ พอดีมีคนแจ้งมาว่าที่บ้านนี้มีการยิงกัน"ตำรวจบอกพร้อมกับหันซ้ายทีขวาที
"ใช่ครับ"เด็กน้อยเริ่มพูดเสียงเบาลง
"งั้นขอเข้าไปตรวจล่ะกัน"
"ครับ" เด็กชายบอกก่อนที่จะเปิดประตูบ้านให้ตำรวจเข้าไป
หลังจากนั้นประมาณ 10 นาทีตำรวจก็ออกมา
"ฆาตกรรม จบคดี"ตำรวจนายหนึ่งพูดส่วนอีกนายหนึ่งจดตาม
"เสร็จแล้วใช่ไหมครับ"เด็กน้อยถามพลางก้มหน้า
"อืม ไปก่อนนะ"ตำรวจโบกมือลา ก่อนที่จะเดินขึ้นรถไป
____________________________________
6 ปีต่อมา
"สวัสดีครับ"ผมกล่าวสวัสดีกับครูที่เดิืนผ่าน
"อืม"ครูตอบอย่างง่ายดายแล้วก็เดินจากไป
สวัสดีครับผมชื่อบอยตอนนี้อายุ16กำพร้าพ่อแม่มาตั้งแต่เด็กตอนนี้
อาศัยอยู่กับลุงผมมีพลังวิเศษที่ใครๆก็อยากได้คือ
ตอนที่ใครอยากได้พลังผมคิดจะมาฆ่าผม ผมก็จะเปลี่ยนนัยต์ตาเป็นสี
ส้มๆแดงๆแล้วมีไฟอยู่ที่มือ และที่สำคัญที่มือผมมีปานรูปไฟ
"ว่าไงบอย"สกายทักผมเมื่อเห็นผมเหม่อๆ
"ไง"ผมโบกมือให้
"ไปแล้วนะจะเข้าเรียนแล้ว"สกายพูดพร้อมก้าวเท้าขึ้นบันไดไป
"อืม รู้แล้ว"ผมพูดก่อนที่จะเดินไปพร้อมกับสกาย
เมื่อเลิกเรียนผมรีบเดินไปที่รถของลุงซึ่งจอดรออยู่ก่อนแล้ว
"มาแล้วครับ"ผมพูดก่อนที่จะเปิดประตูรถของลุง
"อืม อะนี่ จดหมายของนาย"ลุงพูดพร้อมโยนกระดาษแผ่นหนึ่งให้
ตุ้บบบบบ~
"ค...ครับ"ผมพูดก่อนที่จะเดินมาหยิบกระดาษแผ่นนั้นไว้ในมือ
"ค่อยไปอ่านที่บ้านตอนนี้ฉันรีบ"ลุงไม่รอคำตอบจากผมรีบเดินขึ้นรถไป
ระหว่างทางผมคิดไปตลอดเวลาว่านี้มันจดหมายอะไรทำไมต้องให้ไปอ่านที่บ้าน คิดจนมา
ถึงที่บ้าน
"เปิดสิ"ลุงพูด
"ค...ครับ"ผมพูดก่อนที่จะเปิดจดหมายนั้นแล้วเริ่มอ่านทีล่ะบรรทัด
"ถึง บอย
ผมไม่ขอแนะนำตัวเพราะมันเปลืองกระดาษ
ผมต้องการพลังของคุณตกลงหรือไม่ตกลงก็ให้มาหาผมที่โกดังท้ายหมู่บ้าน
จาก คนที่อยากได้พลัง!"
ผมมองหน้าลุง ลุงคงรู้ว่าผมจะสื่อถึงอะไร ลุงไม่ตอบแต่พยักหน้า
"ไปสิจัดการมันแล้วมาให้ทันกินข้าวด้วยล่ะ"ลุงพูดพร้อมเดินเข้าไปในครัว
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
