Summer Sundae

         เวลา 9 โมงตรงเผง แดดไม่ร้อนเกินไป ลมพัดอ่อนๆ พอฟังเสียงคลื่นกระทบหินได้ ทะเลเต็มไปด้วยหาดทรายขาวๆ นวลๆ ผมเดินเข้าร้านอย่างอารมณ์สดชื่น

"อรุณสวัสดิ์ครับ คุณวอเตอร์เรย์" ชายชราคนหนึ่งยิ้มทักผมอย่างเป็นมิตร ผมออกแนวเคอะเขินไปหน่อย

"เอ่อ...ครับ คุณเดดซี" ชาร์ลส เดดซี คือนามของเขา ชายผู้นี้ชอบทานไอศกรีมกีวีมากๆ ซึ่งลำบากผมอีกแหละ ที่ต้องหาไอศกรีมสุดแปลกประหลาดมาให้เขา ใช่ครับ เขาคือตาแก่ ที่เรื่องมากเป็นที่สุด วันนี้คุณเดดซีใส่สูทสีเทา เสื้อเชิ๊ตสีขาว เนคไทสีน้ำเงิน กางเกงขายาวสีเทา ใส่หมวกสีเทาอีกตางหาก จะมัวหมองไปไหน และเขาพูดต่อ "หมู่นี้ผมรู้สึกว่า ร้างห่างจากการกินไอศกรีมดีๆเหลือเกิน วันนี้ หน้าร้อน ผมขอไอศกรีมสูตรที่คุณคิดว่าอร่อยที่สุดในร้านมาให้ผมกินที" เฮ้ย พูดจากวนๆจัง อ๊ะ ก็ได้ สูตรที่อร่อยที่สุด  

         ผมจึงตรงไปที่ห้องทำไอศกรีม เอ.... แบบตักเดิมๆ ก็ดูน่าเกลียดเกินไป ผมจึงคิดค้นสูตรใหม่ ตักไอศกรีมรสกีวีเป็นก้อนใส่ในถ้วยธรรมดา นำกีวีลงมาคลุกเคล้ากับไอศกรีมรสกีวี ราดด้วยซอสสสตอเบอร์รี่เข้มข้น หวานกำลังดี เพิ่มความกรุบกรอบด้วย ชิ้นพาย และแม็คคาเดเมียหั่นชิ้นพอดีคำ ตักวิปปิ้งครีม โรยด้วยเกล็ดน้ำตาลหลากสี และปิดท้ายด้วยเชอร์รี่แช่อิ่ม จากนั้น ยกถาดมาเสิร์ฟ พร้อมเครื่องเคียงอย่าง กล้วยหอมหั่นเป็นแว่นๆ สตอเบอร์รี่ผ่าครึ่ง กีวีผ่าครึ่ง และลูกเชอร์รี่

"ไอศกรีมที่คุณสั่ง ได้แล้วครับ" คุณเดดซีถึงกับแปลกใจ

"โอ้โห ดูน่ากินจริงๆ" คุณเดดซีหยิบกล้วยหอมหั่นแว่น จิ้มกับไอศกรีม และถึงกับอุทาน "ได้เรื่อง" และเสียงสาว(ประเภทสอง) ดังลั่น

"ไฮ วอเตอร์เรย์"

"ไฮ มาดามจิงเกอเบลล์" วันนี้ เธอมาชุดหมวกกันแดดใหญ่ๆสีดำ ประดับข้างหมวกด้วยกุหลาบดำ ใส่แว่นตาคุณป้า แต่งหน้าจัดพอควร ชุดสูทสีครีม ซับในเสื้อขาว กระโปรงผ่าข้างถึงปลายหัวเข่าสีครีม รองเท้าคัทชูร์สีขาวนางพยาบาล สมกับเอกลักษณ์ของมาดามริต้า จิงเกอเบลล์

"เฮ้ออ วันนี้อากาศร้อนมากๆ เลย" อีกคนที่เข้ามาก็คือ มาดามนารา เคลลี่ สาวเปรี้ยวชุดแซกสีดำ เธอเป็นสาวผิวสีครับ ลูกค้าประจำที่นี่ "ขอดูเมนูหน่อยสิ"

"อ่ะ" ผมยื่นเมนูให้เธอ

"Thank you" เธอดูสนใจผมเป็นพิเศษ ทั้งๆที่ผมอ้วนหยั่งกะหมู ปล่อยหน้าตาตัวเองให้เลอะเกรอะกรังด้วยผงกาแฟ ถั่ว ผงโกโก้ "ดูหน้าเธอสิ พ่อผิวหยวก เลอะไปหมดแล้ว" เธอยื่นกระดาษทิชชูห่อไม่กี่บาทมาให้ผม

"วอเตอร์เรย์"

"คร้าบบบ ผม" ผมรีบมาทางมาดามจิงเกอเบลล์

"เอา....ครีมมี่ สตอเบอร์รี่ ไม่เอาเครื่องเคียง และลาเต้ร้อนๆชั้นเยี่ยม 1 แก้ว" นี่ก็พอกัน ให้ผมคิดแต่ละเมนู

         เอาล่ะ สาระสำคัญมันอยู่ตรงนี้ ผมหยิบวิปปิ้งครีมใส่ลงไป ผสมกับสตอเบอร์รี่ ปั่นรวมกัน ปั่นเสร็จใส่ถ้วยผสม จากนั้นก็นำไอศกรีมเชอร์เบทสตอเบอร์รี่ มาคลุกให้เข้ากัน เสร็จแล้วก็ใส่นมผงลงไปอีก คลุกให้เข้ากันรอบนึง หลังจากนั้น ก็ตักใส่ถ้วยธรรมดา  ราดซอสสตอเบอร์รี่ ใส่วิปปิ้งครัม จิ้มสตอเบอร์รี่ชิ้นโตลงไปที่วิปครีม ปิดท้ายด้วยโรยด้วยแอลมอนด์และแม็คคาเดเมียป่น เสร็จแล้ว ครีมมี่ สตอเบอร์รี่ จากนั้นก็เริ่มทำลาเต้ชั้นเยี่ยม

         กาแฟลาเต้ชั้นเยี่ยม ผมผสมกาแฟและนมร้อนเข้าด้วยกัน พอผสมเสร็จ ผมก็แทรกคาราเมลลงไปในกาแฟถ้วยนั้น และแทรกกลิ่นวานิลลา คนให้เข้ากัน จากนั้นก็ใส่ฟองนม และตกแต่งฟองนมด้วยซอสช็อกโกแล็ต โรยด้วยผงกาแฟผสมกับผงโกโก้ และใส่ใบมิ้นท์ให้สวยงาม

         เสร็จลาเต้แล้ว นำไอศกรีมออกจากตู้เย็น และจัดถาดเสิร์ฟ

"ได้แล้วครับ มาดามจิงเกอเบลล์" พอมาดามตักไอศกรีมเข้าปากเท่านั้นแหละ ถึงกับร้องโอ้โห และดมกลิ่นลาเต้

"หอมแปลกๆ ระคนกาแฟ คาราเมล วานิลลา" ยกขึ้นดื่มเท่านั้นแหละ "หืมม เหมือนกิน 3 รสในถ้วยเดียวนะเนี่ย"

"Hey! Waterray come here please." น่าน ฝรั่งใส่ผมเลย ยัยคนนี้ "เอา คอร์นธรรมดา โน เครื่องเคียง" ไอศกรีมข้าวโพด ธรรมดาๆ ไม่ต้องใช้ความประณีตมาก แต่ใช้รสชาติอร่อยสูง ผมตักไอศกรีมเสร็จ ยกขึ้นเสิร์ฟ 

"Thank a lot." เธอก็จิบน้ำเย็นไป และกินไอศกรีมไป ผมเปิดเพลงเย็นๆอย่างเพลง It Might be you

          ผมคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งทำให้ผมประทับใจอย่างทุกวันนี้ แต่ตอนนี้ เรา 2 คนห่างไกลกัน แต่ไม่นาน เธอคงกลับมา คงจะเป็นเธอ It might be you

to be continue