ดูใจดำแต่เราต่างก็หวังดี

          จินตนาเธอมักจะฝันซ้ำๆกันมาหลายคืนแล้ว  ในฝันคือจะเห็นภาพตัวเองอยู่หมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่งที่เป็นหมู่บ้านใหญ่พอควร เป็นหมู่บ้านที่คุ้นตาแต่เธอจำไม่ได้ว่าที่ไหน   เป็นวันก่อนวันมหาสงกรานต์  ที่หมู่บ้านจะทำบุญกันทุกครัวเรือน  ที่นั่นเธอเป็นสาวที่ค่อนข้างแก่นแก้วถือดีและอวดดี  มีเพื่อนชายที่เธอแอบหลงชอบพอเขามานานในใจและมีสาวอีกคนที่พอใจชายหนุ่มที่เธอแอบปองอยู่เช่นกันด้วยสัญชาตญาณที่เธอรับรู้ได้

       ในฝันทั้งสามคนต่างขนทรายมากองที่ลานวัดร่วมกับคนอื่นๆ  เพื่อก่อเจดีย์ทรายไว้ประกวดประชันกันในวันบุญใหญ่  โดยมีชายหนุ่มคนนั้นช่วยขนทรายให้เธอกับหญิงสาวที่ว่า  และก่อเจดีย์ทรายระหว่างเธอและสาวผู้นั้น   พอก่อเจดีย์เสร็จต่างก็พากันแยกย้ายกลับเรือนตน  แต่ก่อนจากกัน  ทั้งสามนัดกันเอาไว้ว่าจะมาตักบาตรหน้าทางเข้าวัดด้วยกัน   แต่ด้วยความที่เธออยากชนะการประกวดเจดีย์ทราย  ทำให้เธอแอบมาตบแต่งต่อเติมเจดีย์ของเธอภายหลังจากที่ทุกคนกลับไปหมดแล้ว  หากทุกวันนี้เขาคงเรียกว่า  "เซอร์ไพรส์" เธอมุมานะแต่งเดิมก่อเจดีย์ทรายอย่างเอาเป็นเอาตาย จนล่วงเวลาเข้าดึกดื่น  ทำให้เธอตื่นสาย  มาไม่ทันตักบาตรตามที่ได้นัดแนะกัน  ...ในฝันเธอร้องไห้เสียใจแทบอกจะแตก  เพราะการได้ตักบาตรร่วมกันดูเหมือนเป็นการชี้วัดชีวิตคู่ของเธอกับหนุ่มคนนั้นไปในตัว

         ในฝันเธอมองเห็นภาพตัวเองก้มหน้าร้องไห้  เสียใจจนแทบไม่อยากทำอะไร  เธอเก็บตัวในห้อง   ของวันมหาสงกรานต์อยู่ในบ้าน  แม้ผู้เป็นแม่จะร้องเรียกให้เธอออกมาจากห้องนอนจนท่านเอือมระอา

          เธอไม่เข้าใจว่าทำไมในฝันนั่น  เธอถึงต้องเจ็บปวดใจมากมายขนาดนั้น   ทำไมพอตื่นขึ้นมาเธอยังพกเอาความเศร้าใจหม่นหมองติดตัวมาด้วยแม้ในวันที่เธอต้องออกไปทำงานตามปกติ

          "สงสัยจะบ้าดูละครทีวี"  เธอคิดเอง  ตามประสาคนหัวใหม่  วัยพุ่งแรงในหน้าที่การงาน.

             พ.ศ.2553 ตอนต้นปี จินได้รู้จักเพื่อนทางเน็ตคนหนึ่ง   เขาเป็นเพื่อนที่เธอรู้สึกอยากคุยด้วยตลอดเวลา   เธอและเขาติดต่อกันมา

เรื่อยๆ   ยิ่งคุยทั้งสองก็ยิ่งสนิทกัน  จินรู้สึกเหมือนเคยรู้จักเพื่อนคนนี้มาก่อน   และตัวเพื่อนใหม่ของเธอก็บอกว่าเหมือนรู้จักเธอมาก่อนเช่นกัน     13เมษาฯ  ทั้งสองได้มีโอกาสพบกันเป็นครั้งแรก   และเขาบอกเธอว่า  "ที่ๆเขายืนมองมาทางบ้านเธอ  เหมือนเขาเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง..เมื่อนานมาแล้ว  แต่จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่"  ทั้งๆที่เธอและเขาต่างก็มีใจให้กัน  และคบหากันมาเรื่อยๆ  และต่างก็มีแต่ความจริงใจให้กันเสมอ    ...  แต่เธอกลับรู้สึกเจ็บปวดใจในความรู้สึกลึกๆนั่นเหลือเกิน  เหมือนที่เธอเจ็บในฝัน!

            เธอไม่อาจบอกใครได้ว่าเหตุใดเธอเป็นเช่นนั้น....  

           จินตนา  พยายามไม่เก่งแล้วไม่อวดดี   แต่เธอก็พ่ายแพ้อีกครั้งในที่สุด   เธอได้คิดว่า  อย่างไรเสียแล้ว  ความผิดหวังก็ยังคงอยู่ติดกับเธอไปเสมอ   แม้จะเคยรักกันมาก่อน  ก็ต้องจบด้วยความเจ็บปวดเช่นเดิม  และจินได้รู้ว่า  ไอ้ความเสียใจและอาการเหมือนอกจะระเบิดนั้นมันมีอยู่จริงแล้วไม่ใช่แค่ในฝัน.

        ....       หากทั้งสอง  เคยพบกันในอดีตชาติจริงๆ มันก็เป็นเพียงการที่จินตนาต้องพบกับความเจ็บปวดใจเช่นเดิม  เธอพยายามหักใจ  กลับมาในโลกที่เป็นจริงอีกครั้ง  นั่งทำงานเช่นเดิมและเสียใจกับการ  ละเลยในคำมั่นสัญญาของตนเองอีกครั้งแล้วในชาตินี้.