เพราะใจได้แค่นี้

     ในวันที่อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าสีคราม สายลมพัดแผ่วเบา วันนี้ที่ดูน่าจะเป็นวันที่ดีสำหรับใครๆ แต่หญิงสาวคนหนึ่งกับนั่งเศร้าอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ทอดสายตาไปเบื้องหน้า อย่างคนไร้จุดหมาย

     "เฮ้อ ชีวิตมันได้แค่นี้หรือไงนะ" หญิงสาวบ่นออกมาแผ่วเบา เธอรู้สึกท้อแท้เหลือเกินในเวลานี้

     หญิงสาวนั่งไปเรื่อยๆ โดยไม่คิดจะขยับไปไหน พลางนึกถึงเวลาที่ผ่านมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ทำให้เธอต้องมานั่งปลักหลักไม่รู้จะไปไหนได้อีก

   สองชั่วโมงที่แล้ว

     "ได้เวลาไปรับน้องแระ" หญิงสาวมองนาฬิกาที่ข้อมือ แล้วรีบคว้ารถเครื่องคู่ใจขับออกจากบ้านอย่างรีบร้อน เพราะกลัวไปช้าน้องตัวดีจะบ่นเธอ

     ขณะที่ขับรถไปเรื่อยๆ ก็บังเอิญมองเห็นรถเครื่องคันหนึ่ง เป็นรถเครื่องของคนคุ้นเคย เธอจึงรีบขี่ตามดู เพื่อความแน่ใจว่าใช่คนที่เธอรู้จักไหม

     "นั่นพี่โด้แน่ๆ" เมื่อระยะใกล้ขึ้นเธอจึงแน่ใจว่ารถเครื่องคันนั้นเป็นชายหนุ่มคนรู้จัก เขาเป็นแฟนเธอแน่นอน แต่เพราะกำลังขี่รถอยู่เธอจึงไม่ได้ทักไป

     "นั่น พี่โด้จะไปไหนนะ" หญิงสาวมองตามรถเครื่อง เห็นชายหนุ่มเลี้ยวไปทางที่ไม่ใช่บ้านของเขา ความอยากรู้ทำให้หญิงสาวขี่รถเครื่องตามไป

     "ไปบ้านใครนะ" ขี่ตามไปบ่นไป เพราะตั้งแต่คบมา เธอไม่เคยเห็นชายหนุ่มพามาแถวนี้เลย

     "นั่นจอดแล้ว" ตามมาได้สักระยะเธอก็เห็นชายหนุ่มจอดรถหน้าบ้านหลังหนึ่ง หญิงสาวจึงจอดรถเข้าข้างทางไม่ห่างนัก และมองดูเหตุการณ์ ชายหนุ่มเข้าไปได้สักแปปก็ออกมาพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่ง

    "ผู้หญิงคนนั้น ใครกัน" เธอมองบ่นด้วยความสงสัย เธอแน่ใจว่าไม่ได้รู้จักผู้หญิงคนนั้นแน่ ไม่ว่าจะญาติเธอ ญาติของเขา หรือแม้แต่บรรดาเพื่อนเลย ความรู้สึกหนึ่งวูบเข้ามาในใจ

    "เรากำลังโดนหรอก พี่โด้แอบมีคนอื่น"

    "ต้องไม่ใช่แน่" เธอปฏิเสธความคิดตัวเองในใจ

    "นั่น ออกไปแล้ว" เมื่อเห็นว่ารถขของชายหนุ่มออกไปแล้ว โดยมีหญิงสาวแปลกหน้านั่งซ้อนท้ายไปด้วย หญิงสาวจึงไม่รีรอ เธอขี่รถออกตามไปโดยเร็ว ด้วยความข้องใจเป็นที่สุด เธอจึงบิดรถตามให้ทันชายหนุ่ม

     ทางด้านชายหนุ่มขี่รถไปเรื่อยๆ นัดกับหญิงคนใหม่จะพาไปเลี้ยงข้าว หญิงคนใหม่นั่งอยู่ข้างหลังกอดเขาไว้ด้วยความสนิทสนม ทำให้ชายหนุ่มยิ้มหน้าบาน จนกระทั่งเขามองจากกระจกรถเห็นรถเครื่องขี่ตามหลังอยู่คนหนึ่ง ตอนแรกก็ไม่ได้ใส่ใจ จนกระทั่งเมื่อใกล้ในระยะที่สามารถมองเห็นหน้าคนขี่ เขาก็ต้องตกใจ

    "นั่น เก๋นี่หว่า" ชายหนุ่มอุทาน เมื่อเห็นแฟนตัวเองขี่รถตามมา

    "แย่ล่ะสิ" ชายหนุ่มบ่นอีกครั้ง ไวกว่าความคิดเขาบิดรถเร็วขึ้นอีก เพื่อหนี

    "สงสัยความคิดเราจะถูก" หญิงสาวขี่ตามเมื่อเห็นรถของแฟนบิดเร็วขึ้น เธอก็เริ่มแน่ใจแล้วว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นมีมูล แต่เพื่อความชัดเจนและแน่ใจร้อยเปอร์เซนต์ หญิงสาวจึงขี่รถตามประกบ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมง่ายๆ เขาบิดรถเร็วขึ้นอีก

    "บิดขนาดนี้คงตามไม่ทัน" ชายหนุ่มบ่น แต่พอมองกระจกเห็นเท่านั้น

    "แย่แน่เรา" เขาอุทาน เมื่อเธอไม่ยอม ความรู้สึกมากมายมันล้นเอ่อ ความจริงที่เธออยากรู้ ทำให้หญิงสาวบิดตามมาทันและปาดหน้าชายหนุ่ม

    "เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด" เสียงของชายหนุ่มเบรครถด้วยระยะกระชันชิด

    "อุ้ยพี่โด้ อะไรค่ะ" หญิงสาวที่นั่งซ้อนท้ายถามด้วยความไม่เข้าใจ งงตั้งแต่เห็นชายหนุ่มบิดรถเร็ว แต่นึกว่าเป็นธรรมดาของผู้ชายกับการขี่รถเร็วจึงไม่ได้พูดอะไร

     "เฉยๆ ไว้" ชายหนุ่มพูด เมื่อเห็นว่าแฟนตัวเองหยุดรถเดินเข้ามาหา

    "นี่ ใครค่ะ" เธอถามชายหนุ่มตรงๆ

    "ก็รู้ๆ อยู่" ชายหนุ่มตอบกลับมา ทำเอาหญิงสาวหน้าชา ที่บอกว่าเธอรู้นั้นแสดงให้เห็นว่า ชายหนุ่มไม่ได้สนใจเธออีกแล้ว

    "พี่โด้ทำกับเก๋แบบนี้ได้ไงค่ะ" หญิงสาวถามพร้อมกับมองผู้หญิงคนใหม่ด้วยสายตาไม่พอใจ หล่อนก็เหมือนจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไร มองเธอด้วยสายตาเยียดหยาม

     "เราจบกันแล้ว" ชายหนุ่มพูดมาหน้าด้านๆ เขาบอกเลิกหญิงสาวที่เป็นแฟนเก่า พลางขยับรถ พาหญิงสาวคนใหม่จากไป

      "แค่นี้เหรอ" เธอบ่นแล้วขี่รถไป ลืมไปเลยว่าตัวเองต้องทำอะไร

     กลับมาที่เวลาปัจจุบัน

     หญิงสาวยังคงนั่งทอดอารมณ์อยู่อย่างนั้น เธอรู้สึกผิดหวังกับความรักของเธออย่างมาก ทั้งที่เธอเคยคิดว่าเขาเป็นคนดี เป็นคนที่รักเธอ เพียงเพราะเขาบอกรัก สุดท้าย สิ่งที่เหลืออยู่ก็มีเพียงแต่ใจของเธอ

     "เฮ้อ เพราะรักได้แค่นี้สินะ" เธอทอดใจยาวพูดออกมา เมื่อระงับอารมณ์ได้

    "ก็แค่คำว่า รัก ไม่ได้จำเป็นต้องรัก" เธอบ่นอีกครั้ง และเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้องไม่รับน้องก็รีบคว้ารถบิดไปทันที อารมณ์เศร้าเหือดหายไป เมื่อปรับใจยอมรับกับมัน

     ทางด้านน้อง

    "นานแล้วนะ พี่ช้าจริง????"