เพราะรัก.

ผู้หญิงมักคิดถึงคนที่ตัวเองรัก...

ผู้ชายมักคิดถึงเรื่องของตนเอง...

"นี่!ได้ยินข่าวนั้นหรือป่าว?"เสียงร่างบางพูดก่อนจะก้มลงนั่งบนไม้หินอ่อนมีหนังสือว่างไม่นับกว่าสิบๆเล่มเพราะใกล้สอบร่างสูงได้แต่ขมวดคิ้วเป็นป้มเพราะไม่รู้อะไรเลยพยักหน้าว่าไม่รู้

"ก็น้องปี1ไงเสียแล้ว"ร่างสูงยิ่งงงใหญ่เพราะไม่รู้ว่าน้องปี1นั้นคือใครหรือว่าเป็น...

"เฮ้~ทำอะไรกัน"เสียงของใครคนหนึ่งพูดนั้นก็คือ'เสือ'เพื่อนสนิทของ'เพชร'

เพชรเป็นคนไม่ค่อยชอบพูดคติสูงเงียบๆมักจะแตกต่างจากเสือที่เป็นคนมองโลกในแง่ดีร่าเริงอยู่เสมอทั้งสองมักทำอะไรไม่ค่อยเหมือนกันเพราะความเป็นตัวของตัวเองแล้วเค้ามักจะสัญญากันว่า..

ทั้งโต๊ะหันมามองเสือที่ยิ้มแป้นมาแต่ไกลแล้วหันไปยิ้มให้เพชรตอนนี้ทั้งโต๊ะเงียบบางคนคุยโทรศัพท์บางคนอ่านหนังสือบางคนเล่นเกม

เสือค่อยๆนั่งลงแล้วหยิบเอ็มพีสามขึ้นมาฟังแล้วนอนราบกับโต๊ะมองร่างสูงที่ยืนไม่ยอมนั่ง

"ไปนะ"เพชรพูดขึ้นแล้วออกไป

หญิงสาวหน้าตาธรรมดาผิวขาวผมยาวปากอมชมพูเดินเข้ามาทางร่างสูงที่นอนราบกับหนังสือที่นอนฟังเพลงอยู่แล้วเธอก็หันไปปะทะกับตาเพื่อนๆที่นั่งอยู่แล้วหันมามองคนที่นอนฟังเพลงแล้วเธอก็หันมาพูดว่า

"พี่ค่ะจะมาบอกข่าวร้ายค่ะ"หญิงสาวทำเสียงเศร้า

"อะไรหรอค่ะ"รุ่นพี่ตอบกลับไปแล้วชวนรุ่นน้องนั่งลง

"พี่เสือเป็นแฟนซอลใช่ไหมค่ะ คือซอลนะตาย.."ไม่ทันที่จะพูดจบเสียงของเสือก็ทุบโต๊ะแล้วหันมามองรุ่นน้องที่กำลังจะเล่าต่อ

ตอนนี้สีหน้าของเสือโกรธมากเพราะไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนั้นตอนนี้เพชรก็เดินเข้ามาพอดีแล้วหันมามองเสือด้วยสายตาว่าให้นั่งลงทั้งที่ตัวเองต้องนั่งลงมากกว่าแล้วเพชรก็พูดต่อว่า

"น้องเล่าต่อสิ"ทุกคนพร้อมใจกันฟังเพราะไม่รู้สาเหตุว่าตายยังไง?รุ่นน้องก็เลยเล่าจนกว่าจะจบก็ยาวเพราะรุ่นพี่ไม่เข้าใจเข้าใจยากจริงๆ

"ไม่จริง!!"ทั้งสองหนุ่มตะโกนขึ้นมาเพราะไม่น่าจะเป็นแบบนั้น

"เฮ้ย!ใจเย็นก่อนสิ"รุ่นพี่ห้ามไว้ก่อนจะมากไปกว่านี้ทั้งสองหันหน้ามาทางฉันแล้วพยักหน้าว่าให้กลับไปก่อนฉันเข้าใจดีเลยวิ่งไป..

_____________

โง่ชะมัด!ก็อีแค่สร้างเรื่องแค่นี้ใจจดใจจ่อนั่งฟังตั้งนานรู้ไว้ซะนะฉันไม่ใช่'คนดี'แต่นะเป็น'นางร้าย'อยากรู้ไหมว่าทำไม?ฉันต้องทำอย่างนั้นแต่จริงๆแล้วซอลไม่ยังไม่ตายแค่ไม่สบายไม่มหา'ลัยอาทิตย์หนึ่ง

"ยัยเฟิร์นหาเรื่องได้ทุกเรื่องเลยนะ"เมย์ดีกรีเป็นถึงเจ้าหญิงมีเจ้าหญิงต้องคู่กับเจ้าชายแต่...ไม่จริง-_-ยัยนี่ต้องคู่กับคาสโนว่าต่างหาก

"มีอะไร"ฉันถามแต่ดันไปเห็นเพื่อนยัยซอลแต่นั้นเธอมากับเสือนิ!ฉันไม่ยอมนะ!!

"เดี๋ยวสิ!รีบไปไหนนะ"เมย์ตะโกนเรียกตอนนี้แหละ

____________

สวัสดีค่ะ(ไหว้งามๆ)ฉัน'ตาล'เพื่อนซอลเองค่ะจะเรียกอะไรก็ได้นะค่ะตอนนี้ฉันโดนเรียกจากรุ่นพี่นะแต่ฉันไม่รู้จักเค้าหรอกแต่เค้ารู้จักเพื่อนฉันปกติเค้าเล่าให้ฟังว่าเป้นแฟนกันแล้วถามไปมาๆว่าซอยตายแล้วฉันจึงพูดไปว่า

"ยังไม่ตาย.."ก่อนที่ฉันจะพูดไม่จบก็มีฝ่ามือตบเข้าข้างแก้ม!!นั้นก็คือ..

"ยัยเฟิร์นแกจะทำอะไรนะ"นั้นไม่ใช่เสียงฉันและไม่ใช่เสียงพี่คนนั้นด้วยแต่ดันเป็นเสียง..

"หยดน้ำ!!"แล้วนั้นแต่มากับซอลนิสงสัยจะหายแล้วแต่เมื่อตี้หยดน้ำเรียกรุ่นพี่คนนี้ว่ายัยเฟิร์นหรอ?ไม่น่าเชื่อฉันไม่เคยเห็นยัยนี้โกรธมากๆเลย..

หยดน้ำเดินมาทางรุ่นพี่แล้วฝ่ามือลงบนแก้มอย่างแรง!"เลิกทำแบบนี้ได้แล้ว พี่สำนึกซะบ้างสิ!"เฮ้ยหยดน้ำเรียกเฟิร์นว่าพี่

"หึ!ฝากไว้ก่อนเถอะยัยน้องตัวแสบ"แล้วรุ่นพี่ก็วิ่งออกไปหยดน้ำได้แค่ทำหน้าหนักใจซอลเลยเดินมาแล้วพูดว่า

"ฉันลืมบอกไปว่าหยดน้ำมีพี่สาวนะ แหะๆ"ซอลได้แต่ยิ้มแล้วหลบหน้ารุ่นพี่เสือแล้วพูดต่อว่า"หิวแล้วอยากกินข้าวนะ^^"