ความทรงจำดีๆระหว่างเรา

เรื่อง นี้ตั้งแต่เราป.4 ในวันเปิดภาคเรียนไม่ว่าจะทำอย่างไรเราก็ไม่มีเพื่อนซะทีจนกระทั่งครูบอกว่า ถ้าอุปกรณ์การเรียนไม่พร้อมก็ให้ยืมของเพื่อนข้างๆ(ตอนนั้นนั่งหน้าสุดใกล้ โต๊ะครู)เลยได้เพื่อนมา แต่ตอนที่นั่งด้วยกันนั้นเราสนิทกันมากเราเรียกเขาว่า อร แต่เพราะความสูงที่เเตกต่างกันแล้วตัวเราก็รู้จักเพื่อนมากขึ้น(เราสูง เขาเตี้ย)เราเลยถูกย้ายไปนั่งโต๊ะที่3นับแต่นั้นเพื่อนสนิทเราคนนั้นก็ดู เหมือนจะงอนเรานิดหน่อยแทบไม่ได้คุยกันเลย จนบางครั้งเราไปสนิทกับเพื่อนหลังห้องยังมีโน้ตบอกมาว่า"มีเพื่อนใหม่ลืมกัน เลยนะ"ให้ปวดหัวเรากับคนข้างๆบ่อยๆ(เพื่อนสนิทคนข้างๆมักจะเขียนตอบโจทย์ให้ ประจำแต่ก็ถูกจับได้ประจำ)จนเทอม2ผ่านไปเราเริ่มสนิทกับคนข้างๆมากขึ้นจนพูด ว่า"I love you"ได้เต็มปากเต็มคำแต่ก็ในฐานะเพื่อน(สนิท)แต่พอนานเข้าความรู้สึกที่ว่า เพื่อนสนิทเริ่มแปรปรวนเป็นความรักโดยไม่รู้ตัว ใช่พอรู้ตัวอีกทีเราก็มักจะคอยมองหา เฝ้าตามตัวไปทุกที่ ครั้งแรกเริ่มเรียกพี่ปั..ต่อมาเรียกชื่อจริงไม่ก็ฉายาพี่เหม่ง ในตอนป.5 เราได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ ใช่ว่าเราจะสนิทกันเหมือนเมื่อก่อนความสัมพันธ์ที่เรียกว่าเพื่อนสนิทเริ่ม เฉื่อยลง ในชั่วโมงพละพวกเรา2คนได้จับเข่าคุยกัน เขาบอกเราเป็นเพื่อนที่ดี คุยด้วยแล้วสบายใจดี คำเพียงคำเดียวมันเราดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ แต่อีกใจหนึ่งรู้สึกผิดอย่างไรไม่รู้ ในเทอม2 มีเด็กใหม่เข้ามา และดูเหมือนครูเขาจะเชื่อใจเรามากจึงให้เราดูเเล แต่ขณะเดียวกันเราก็เจอเพื่อนสนิทที่เขารับฟังทุกอย่างเกี่ยวกับเราเขาชื่อ ฝน พอป.6 เราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกซึ่งเป็นเรื่่องปกติและปีนี้เป็นปีสุดท้ายของ ประถมก็มีเด็กใหม่เข้ามาอีกเช่นกันซึ่งเขาร้องเพลงเก่งมากเป็นครั้งแรกที่ เราชวนเขาคุยทั้งๆที่เราเป็นคนเงียบแต่ก็สนิทกันได้ภายในชั่วโมงเดียว ป.6เทอม2เราเริ่มคิดจะบอกความจริงกับปั...จึงไปปรึกษาฝนเพื่อนที่เข้าใจว่า

เรา:รู้เปล่าเรามีคนที่ชอบแล้วนะเป็นผู้หญิงในห้องนี้แหละ

ฝน:รู้สิ ปั...ใช่ไหม

เรา:อะ รู้ได้ไงเนี้ย

ฝน:ก็นะ...

ขณะนั้นปั...ก็หันมาเพราะรู้สึกว่าจะคุยเรื่องตัวเอง

ปั...:คุยอะไรกันนะ นินทาเราหรือเปล่า

เรา:เปล่านะ เออฝนเรื่องเมื่อกี้อย่าบอกใครนะ

ปั...:อารายหา

เรา:ป่าวนะ เออ... เดี๋ยวตอนนั้น..เธอก็จะรู้เองละ

ปั...:จริงอะ

เรา:อ..อือ

ปั...:งั้นสัญญาแล้วนะ

เรา:น่านะ

ถึงแม้จะบอกฝนไปแบบนั้นเเต่ฝนก็มักจะช่วยเราเสมอ

พอจบการศึกษาระดับป.6เราตัดสินใจว่าจะเก็บความรู้สึกที่มีอยู่ไว้ในใจและจะไม่บอกใครทั้งสิ้น

ในตอนนี้พวกเราก็ติดต่อกันเป็นครั้งคราวในหน้ากากเพื่อนแสนดี

แต่จะเก็บไปตลอดก็...กระไรอยู่ในตอนนี้อยากให้เขาอ่านนิยายนี้จังจะได้รู้ว่า

เราชอบเธอมาตั้งแต่ป.4แล้ว

จาก

เพื่อนแสนดีที่เธออาจไม่ต้องการ

เด็ก ป.4/2, 5/3, 6/3

(เพื่อนที่กล่าวถึงเป็นผู้หญิงรวมถึงคนที่ชอบด้วย)