ดอกไม้กับใบหญ้า

         คุณเคยถามตัวเองไหมว่าทุกวันนี้คุณได้ใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองใฝ่ฝันรึเปล่า หลายคนคงเคยฝันที่จะมีชีวิตที่แสนวิเศษ ได้ทำงานที่ตัวเองชอบได้ใช้ชีวิตกับคนที่ตนเองรักและได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่ตัวเองปราถนา ผมก็เป็นคนหนึ่งที่มีความฝันในแบบนั้น

     หลายครั้งที่ผมต้องย้อนถามตัวเองอยู่เสมอว่าจริงจริงแล้วผมได้เดินมาถูกทางหรือไม่ ได้แต่งงานกับคนที่รัก ได้ทำงานในแบบที่ผมชอบ แต่ดูเหมือนว่าผมจะไม่ได้มีความสุขกับมันสักเท่าไร หรือแท้ที่จริงแล้วผมอาจจะไม่เคยต้องการในสิ่งเหล่านี้เลยก็เป็นได้

     ผมเป็นคนที่มีความพอดีในตัวเองเสมอไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดผมก็จะพยามที่จะเข้าใจมันทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องของเธอที่เป็นคู่ชีวิตของผม เพราะไม่ว่าผมจะพยามที่จะรับรู้เท่าใดมันก็เหมือนเป็นเรื่องยากสำหรับคนอย่างผม

     ผมเคยเชื่อว่าคนเราเวลาอยู่ด้วยกับนานๆนิสัยจะคลายกันยิ่งถ้าได้เป็นคู่สามีภรรยาแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง

     ตั้งแต่วันนั้นผมเริ่มที่จะปรับตัวเข้าหาเธอเสมอเท่าที่จะทำได้ หลายครั้งที่คนอย่างผมต้องยอมทำในสิ่งที่ตนไม่เคยคิดว่าจะทำมันแต่ก้ต้องยอมทำเพราะมันอาจทำให้ผมกับเธอเข้าใกล้กันมากขึ้น

    แต่เมื่อวันหนึ่งผมลองมายื่นมองตัวเองผ่านกระจกใส ผมจ้องมองคนตรงหน้า ผมก็ต้องตกใจว่านี้คือใครคนที่ยื่นอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้เป็นใคร  ผมแทบจะจำตัวตนของผมเองไม่ได้ ใช่ผมจริงๆนะเหรอ คนคนนี้

   ถ้าผมคนนี้เป็นคนที่มีความสุขใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วทำไมในใจของผมมันถึงได้รู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้เป็นอย่างมากละ

   เท่าที่ผมจำได้ผมคนก่อนเคยหยุดจากวันที่แสนยากเย็นยื่นมองท้องฟ้าให้ใจได้ปลดปล่อย รับรู้ความรู้สึกรอบข้าง แต่ในวันนี้ผมเหมือนหุ่นกระบอกที่วันวันมีหน้าที่หาเงินและทำตามสิ่งรอบข้างเท่านั้นดั่งคนที่ไร้ซึ่งความรู้สึกใดใด

   หรืออาจเป็นเพราะความรักจอมปลอมที่ผมและเธอสร้างขึ้นมันได้ย้อนกับมาทำร้ายผมก็เป็นได้