ดอกรัก ใกล้รั้ว

ลมหนาวพัดพาความเย็นทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงระเบียงบ้านต้องห่อไหล่ด้วยความหนาว พี่ป่านบอกกับหล่อนว่า พรุ่งนี้จะชวนแฟนหนุ่มที่เป็นลูกชายเจ้าของบริษัทฯ ที่ทำงานอยู่มาทานข้าวที่บ้าน  แล้วเขา เทพศักดิ์จะรู้สึกอย่างไรน่ะ  แม้เทพศักดิ์ไม่เคยแม้แต่จะแสดงออกแต่ทุกๆคนในบ้านก็รับรู้ว่าเขามีใจให้กับพี่สาวที่แสนสวยของหล่อน

"เอ่ ทำไมเราไม่สวยเหมือนพี่ป่านบ้างน่ะ พี่เทพจะได้ชอบเรามั่ง"

นิญาวีญ์ ตกใจความคิดของตัวเอง " คิดบ้าอะไรกันหว่ะ " หล่อนตะโกนด่าทอตัวเองในใจ

"ทำไรอยู่จร้าน้องสาวคนสวยของพี่"

นิญาวีญ์ นึกดีใจที่วีรดาญ์ มาช่วยหยุดความคิดบ้าๆในใจของตัวเองลงได้

"แป้ง สวยสู้พี่ป่านไม่ได้หรอกค่ะ "

หญิงสาวพูดพร้อมโอบมือรอบเอวพี่สาวของหล่อน

"ใคร บอกแป้งหล่ะ หือ "

นิญาวีญ์เกือบเผลอปากพูดไปแล้ว ว่า ก็นายเทพศักดิ์นั่นแหล่ะเป็นคนบอก แต่ดีน่ะที่ไม่เผลอพูดออกไป ไม่เช่นนั้นพี่สาวหล่อนอาจจะจับความรู้สึกหล่อนได้ 

"พี่น่ะ ยังอิจฉาแป้งบ่อยๆ แป้งทั้งสวยทั้งน่ารัก ใครอยู่ใกล้ก็มีความสุข ถ้าพี่เป็นหนุ่มๆแถวนี้น่ะ พี่จะจีบแป้งคนแรกเลย"

วีรดาญ์ ทำเหมือนพูดไปเรื่อยแต่หล่อนคิดว่าน่าจะดูนิญาวีญ์ไม่ผิดว่า แอบชอบนายเทพศักดิ์ อยู่แน่ๆ แต่อะไรบางอย่างทำให้นิญาวีญ์ไม่กล้าแสดงออกมา หรือาจเป็นเพราะนิญาวีญ์ คิดว่าตนนั้นมีใจให้กับเทพศักดิ์

"ไม่เห็นมีใครบอกแป้งแบบพี่ป่านสักคน มีแต่ว่าแป้งซนเป็นลิงบ้างหล่ะ แก่นแก้วยังกะเป็นผู้ชาย บางทีว่าเป็นเด็กไม่รู้จักโต เง้อ"

"ใครกันน่ะ มาว่าน้องสาวคนสวยของพี่แบบนั้นได้"

 วีรดาญ์แหย่ไม่ยอมหยุด เพราะหล่อนอยากให้นิญาวีญ์ พูดออกมาบ้าง จะทำให้หล่อนมั่นใจเรื่องที่คิดไว้มากขึ้น แต่นิญาวีญ์ก็ปากแข็งเกินไป

"ก็ใครเสียอีกหล่ะค่ะ ก็พ..พี่..  เอ่อ ไม่มีใครค่ะ  คืนนี้รู้สึกหนาวจัง พี่ป่านง่วงนอนยังค่ะ แป้งรู้สึกง่วงจังค่ะ"

"หนาวๆ แบบนี้นอนคนเดียวหลับหรือจร้า สาวน้อย"

"สบายๆค่ะ หนาวๆแบบนี้ แป้งชอบ"พูดพร้อมกับหาวทำเหมือนว่าง่วงนอนเต็มทน ทั้งที่ความจริงคือไม่ต้องการคุยกับวีรดาญ์มากไปในตอนนี้ เพราะรู้สึกว่าจะเข้าเนื้อหล่อนเรื่อยๆ

"อ้าว แล้วเดี่ยวนี้ไม่กลัว ผ อี ผี ผี!!!!! ผ้าห่มแล้วหรือ ทีเมื่อก่อน แป้งบอกว่า มันหนาวๆๆ ผีเลยวิ่งหาผ้าห่มอ่ะ"วีรดาญ์ แหย่ไม่ยอมเลิกรา

"พี่ป่านอ่ะ " นิญาวีญ์ เริ่มหวั่นๆๆมาบ้าง จากทุนเดิมที่เป็นคนกลัวผีแบบไม่มีเหตุมีผล บางครั้งทำให้วุ่นวายทั้งบ้าน เพราะหล่อนเที่ยววิ่งไปขอนอนกับคนนั้นคนนี้

"ไม่กลัวช่ายไหม งั้นพี่ไปนอนดีกว่า ถ้าแป้งเจอผี แล้วกลัวบอกผีว่าให้มานอนกับพี่ก็ได้น่ะ อย่าไปนอนกับแป้ง แป้งกลัว  แต่ เอ่ เขาว่าผีมันชอบไปอยู่กับคนที่กลัวมันน่ะ แป้งว่าจริงไหม"

"ไม่รู้ค่ะ แป้งไปนอนแล้ว พี่ป่านก็นอนได้แล้วน่ะค่ะ จุ๊บบบ กุ๊ด ไนท์ ค่ะ พี่สาวคนสวย"

นิญาวีญ์ พูดพร้อมกับหอมแก้มผู้เป็นพี่แล้วเดินเข้าบ้านไป

##################

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

"เปิดเร็วๆๆสิ ทำไรอยู่น๊า" นิญาวีญ์ บ่นกับตัวเองมากกว่าบ่นกับเจ้าของห้อง

"ใครมาเคาะประตู ผีหรือป่าว" วีรดาญ์แกล้งพูดดังๆๆออกไป

"พี่ป่าน น่ะ พี่ป่าน ให้ผ่านคืนนี้ไปก่อน คอยดูๆ ถ้านิญาวีญ์ไม่เอาคืนบ้างให้มันรู้ไป " เจ้าหล่อนแอบคิดในใจ

"อ้าวแป้ง มีไร พี่นอนแล้ว หาเรื่องกวนได้ตลอดเลยน่ะ" ทำเป็นบ่นไปงั้นแหล่ะ เพราะหล่อนมันใจเหลือเกินว่า นิญาวีญ์ต้องมาขอนอนกับหล่อนด้วยแน่ๆ 

ด้วยความที่สองพี่น้องได้รับการเลี้ยงดู มาด้วยกันตลอดทำให้รู้จักนิสัยและเข้าใจกันเป็นอย่างมาก เหมือนกับสุภาษิตที่ว่า ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่  จะไม่เห็นเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร ก็ไม่มีอะไรเลยที่จะปิดบังอีกฝ่ายได้เลย

วีรดาญ์ ยิ้มดีใจที่หล่อนสามารถเข้าถึงใจนิญาวีญ์ได้เหมือนเดิม

"งั้นเรื่อง ที่เราคิดว่า น้องสาว มีใจให้นายเทพ ก็เป็นเรื่องจริงสิ"

คิดได้แบบนั้น วีรดาญ์ ยิ้มให้กับตัวเอง และสาวน้อยที่เดินผ่านประตูห้องเข้ามา

"พี่ว่ามาสายไป 1นาที น่ะ"วีรดาญ์ ได้ทีล้อ น้องสาวเล่นๆ

"พี่ป่าน ทำแป้งเสียขวัญ จะให้นอนคนเดียวได้ไง หล่ะค่ะ" พูดแบบงอน พี่สาว

"อ่ะ มาแล้วก็ นอนๆ พี่ง่วงจะแย่แล้ว ทีเมื่อกี้ทำเป็นเก่ง พี่ว่าน่ะ แป้งน่าจะหาหนุ่มๆมานอนกอดให้หายหนาวได้แล้วน่ะ"

"แป้งรอ ให้พี่ป่านหาก่อนค่ะ เอ่ แต่ว่าพี่ป่านมีแล้วนิค่ะ ได้ข่าวว่าจะชวนมาทานข้าวที่บ้านพรุ่งนี้ เอ่อคือแม่บอกแป้งเมื่อเย็นน่ะค่ะ"

"อืม ลองให้พ่อกับแม่ พิจารณาอีกที แป้งอยู่ด้วยน่ะ พี่อยากให้รู้จักกันไว้"

"ค่ะ" นิญาวีญ์ รับปากผู้เป็นพี่สาว แต่ในใจแอบคิดว่า จะชวนเทพศักดิ์ ไปไหนสักแห่งให้เขาห่างไกลรัศมี ความเจ็บปวด เพราะหล่อนคิดว่า การที่คนที่เรารัก พาคน(รัก)อื่นมาเปิดตัว มันคงจะเจ็บปวดไม่น้อย

"ไม่อยากให้เขาต้องปวดใจ"

######################