My Diary

วัน ศุกร์ ที่ 31 ธันวาคม 2553 (14.12 น.)

วันนี้ตื่นนอนตอนเจ็ดโมงครึ่งตามเสียงนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์มือถือ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสามกว่า กว่าจะลงเวรบ่ายมาก็ปาเข้าไปเกือบๆจะเที่ยงคืนครึ่ง ก็มาอาบน้ำ ซักผ้า รีดผ้า แพ็คกระเป๋าจนดึกดื่น กะว่าพอตื่นเช้ามาจะได้ตื่นมาอาบน้ำและจะได้ออกเดินทางกลับถิ่นที่อยู่ที่ตัวเองคุ้นเคยเสียที

แต่เอาเข้าจริงๆเวลาออกเดินทางก็กลายเป็นเก้าโมงครึ่งไป เพราะกว่าจะทำภารกิจหลังตื่นนอนเสร็จก็ปาเข้าไปแปดโมงกว่าแล้ว ไหนยังจะต้องรอเพื่อนอีกคนที่เพิ่งลงเวรดึกมาตอนแปดโมงกว่าๆ เขาก็จะกลับบ้านที่อุบลฯวันนี้เหมือนกัน เลยได้กลับพร้อมกันไปโดยปริยาย ส่วนเพื่อนที่เป็น Roommate ของฉัน กลับบ้านไปตั้งแต่เมื่อวานหลังลงเวรเช้าตอนบ่ายสี่โมงครึ่งแล้ว

เมื่อเดินทางถึงบขส. ฉันก็ดันนั่งรถเลยที่ลงไปอีก(ก็มันไม่ใช่ถิ่นเรานี่นา ทำไงได้ล่ะ) เลยได้เดินย้อนกลับมาไม่ไกลเท่าไหร่หรอก เพื่อจะมาซื้อตั๋ว โชคดีที่เตรียมบัตรนิสิตไว้แล้ว เลยได้จ่ายค่าตั๋วน้อยกว่าปกติหน่อยนึง หลังจากซื้อตั๋วเสร็จก็ถึงเวลาตรวจตั๋วแล้วก็ขึ้นไปนั่งในรถเลย ฉันก็เข้าไปนั่งตามเลขที่นั่ง สักพักผู้หญิงคนที่นั่งข้างๆก็เริ่มคุยโทรศัพท์เสียงดังไม่ใช่น้อย เธอเริ่มบรรเลงพูดของเธอไปเรื่อยๆนานเกือบๆชั่วโมงจึงวางหูไปได้ในที่สุด 

การเดินทางคนเดียวถึงแม้จะรู้สึกเหงาบ้าง แต่การมีเพื่อนร่วมทางแปลกหน้าก็ทำให้เราสามารถเรียนรู้อะไรใหม่ๆจากพวกเขาเหล่านั้นได้มากทีเดียว แล้วอีกอย่างเพื่อนร่วมทางบางครั้งก็กลับทำให้เรารู้สึกคลายความเหงาในการเดินทางลำพังไปได้มากโข 

รถเคลื่อนที่ออกจาก บขส.ไปได้ไม่นานอาการปวดท้องของฉันก็กำเริบและอาการเหม็นกลิ่นน้ำหอมปรับอากาศในรถทัวร์ก็เริ่มเพิ่มความรุนแรงขึ้นไปอีก ฉันจึงได้แต่อาศัยพิมเสนน้ำที่พกมาด้วยสูดดมไปตลอดทางยังกะพวกดมกาวก็ไม่ปาน ความเจ็บปวดในกายถูกความง่วงกลบไปจนได้ในช่วงท้ายๆที่หนังตาฉันมันเมื่อยล้าเต็มทีแล้ว

ในที่สุดรถก็มาจอดที่บขส.เป้าหมายของฉัน ฉันรีบเผ่นลงจากรถแทบไม่ทัน เกือบไม่รอดซะแล้วสิเรา แถมเลยป้ายที่ใกล้ที่สุดไปเฉยเลย โทษฐานที่ความง่วงเป็นเหตุ จากนั้นฉันก็ไปหาซื้อเสบียงอาหารก่อนจะนั่งรถสองแถวคันเล็กกลับหอพักทันที ด้วยความง่วง เหนื่อย และหิว แถมปวดท้องอีกต่างหากแน่ะ

พอกลับมาถึง ณ ตอนนี้ถึงแม้จะยังปวดท้องอยู่ แต่อากาศอันแสนคุ้นเคยของที่นี่ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นกว่าที่อยู่ในรถทัวร์นั่น แล้วโปรแกรมก็เปลี่ยนไปกระทันหัน เมื่อมาถึง จัดของในเป้เข้าที่เข้าทางแล้ว สิ่งแรกที่ทำกลายเป็นเล่นเน็ต ออนเอ็ม และหาอะไรรองท้องไปได้ซะเนี่ยเรา

วันนี้วันศุกร์ อยากให้มันเป็น "วันสุข" เป็นวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ในวันพรุ่งนี้แล้วสินะ พิมพ์มาถึงตรงนี้ชักเริ่มง่วงและปวดท้องเพิ่มมากขึ้นแล้วสิ เสียงความต้องการภายในตัวเอง มันร้องตะโกนบอกดังขึ้นเรื่อยๆแล้วสิว่า "พักผ่อนซะบ้างเถอะแม่คุณ รู้จักดูแลสุขภาพของตัวเองซะมั่ง" ถ้าเป็นคุณ คุณจะยังเมิน ไม่ฟังมันได้อีกหรือ???...