"ห้องหมายเลข 13"

เมื่อมินตราก้าวลึกลงไปในห้องใต้ดิน เธอพบห้องโถงหินขนาดใหญ่ ล้อมรอบด้วยกระจกเก่าแก่แปดบาน — แต่ละบานสะท้อนภาพต่างกัน: บางบานคืออดีตของเธอ บางบานคือเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ และบางบาน... เป็นภาพอนาคต

เธอกำลังจะเดินผ่านกระจกบานหนึ่ง
แต่ภาพสะท้อนกลับพูดกับเธอว่า:

“เจ้าจำไม่ได้… แต่ข้าจำได้หมด”
“เจ้าเคยอยู่ที่นี่มาก่อน...เมื่อ 33 ปีก่อน ในฐานะ ‘เด็กที่รอดเพียงคนเดียว’”

ภาพในกระจกแสดงเหตุการณ์ที่มินตราไม่เคยรู้มาก่อน — หอสมุดที่ถูกไฟไหม้กลางดึกเมื่อสามทศวรรษก่อน มีเด็กกลุ่มหนึ่งเข้าไปสำรวจตามคำท้าทาย พวกเขาเจอ “ห้องหมายเลข 13” และหายตัวไป...ยกเว้นเด็กหญิงคนหนึ่งที่ถูกพบหมดสติด้านนอก

เด็กคนนั้นคือ มินตรา

เธอถูกครอบครัวรับไปเลี้ยงใหม่ ความทรงจำในวัยเด็กสูญหายเพราะ “เหตุการณ์ลึกลับ” ที่ไม่มีใครสามารถอธิบายได้

จากบันทึกในกระจก เธอคือ:

• ผู้รอดเพียงคนเดียวจากการเปิดห้องครั้งก่อน

• ผู้ที่เคยสัมผัสพลังของ "กุญแจแห่งความทรงจำ" แต่จิตใจยังไม่เข้มแข็งพอ

• และเมื่อห้องเปิดอีกครั้งในรอบ 33 ปี — มันจึงตามหาเธออีกครั้ง เพื่อให้เรื่องทั้งหมดจบลง

ในจังหวะนั้น พื้นห้องสั่นสะเทือน ลวดลายบนผนังเริ่มเรืองแสง และกระจกบานสุดท้ายก็เผยเงาร่างที่เธอไม่อยากเชื่อสายตา — เงาของเธอเอง…ในวัยเด็ก

“เจ้าคือข้าตอนยังไร้เดียงสา”
“และข้าคือเจ้า...เมื่อพร้อมจะแบกรับทุกความจริง”
“ถึงเวลาแล้ว มินตรา — จงเลือก ว่าจะหลบหนี… หรือจะ ‘จำ’”