เงาสังหารแห่งรัตติการ

"เสียงสะท้อนแห่งความจริง"

ลมเย็นพัดผ่านลานฝึก เสียงดาบของราชาวิชเทที่กระทบพื้นดังสะท้อนทั่วทั้งพื้นที่

ไอรีนยืนเผชิญหน้ากับเขา ดวงตาสีเงินประกายของนางจับจ้องไปที่ราชาผู้เลี้ยงดูตนมา

"บอกความจริงมา... ท่านทำอะไรกับข้า?"

ราชาวิชเทขบกรามแน่น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

"เจ้าจะตั้งคำถามกับข้าได้อย่างไร!? ข้าเป็นผู้ที่ชุบเลี้ยงเจ้า!!"

"ท่านชุบเลี้ยงข้า หรือใช้ข้าเป็นเพียงเครื่องมือ?" ไอรีนเสียงแข็ง

วาดอนยืนเงียบมองดูทุกอย่าง นี่คือสิ่งที่เขาต้องการให้เกิดขึ้น

"จุดแตกหัก"

"ท่านปิดบังอะไรจากข้า!?" ไอรีนก้าวเข้าหา ราชาวิชเทถอยหลังไปหนึ่งก้าว

"หยุดเดี๋ยวนี้ ไอรีน! อย่าปล่อยให้คำพูดของมันทำให้เจ้าหลงผิด!"

"ข้าไม่ได้หลงผิด! แต่ข้าต้องการรู้ความจริง!"

พลังของนางแผ่ซ่านออกมามากขึ้น ราชาวิชเทเริ่มรู้สึกกดดัน

"หรือว่าคำพูดของวาดอนเป็นความจริง..." ไอรีนกัดฟัน "พ่อแม่ของข้า... ท่านทำอะไรกับพวกเขา?"

"ความจริงที่ปิดซ่อน"

ราชาวิชเทกำหมัดแน่น "มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว!"

ไอรีนกระชากดาบออกมา "งั้นข้าจะทำให้มันสำคัญ!"

แสงสีเงินจากดวงตาของนางสว่างวาบไปทั่วบริเวณ วาดอนมองทุกอย่างด้วยรอยยิ้มเย็นชา

"จงเปิดเผยความจริง ราชาวิชเท... ก่อนที่มันจะสายเกินไป"