What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์
เขียนโดย 
Killolat
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.
แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2568 18.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
บทส่งท้าย
-1 Year Later-
[เบอรี่! เอวานีนฟื้นแล้ว!]
“โอ้ มายก๊อด!!! O[]o”
เซอร์ไพรส์ยิ่งกว่าหิมะตกเมืองไทย!
อเมซิ่งมิราเคิล! สลีปปี้ 2 ปีเศษ ถ้าเบบี๋ไม่โทรมาอัพเดท ฉันคงคิดว่าหล่อนเตรียมเดบิวต์เป็นปุ๋ยคอก
“I'm coming”
[ไม่ต้องมา ไอ้คู่นั้นกำลังเซิ้ง]
โอเค โยคงอัดอั้นมานาน เอ็นดูความตรอมใจนั่งซึมเศร้าข้างเตียงเอวี่เดย์ ปล่อยเขาแฮปปี้เถอะเนอะ
“แล้วนายอะ?”
[ฉันก็โคตรดีใจเลย เผลอกอดยัยนั่นไปทีนึง]
“เหรอ!!!”
[ไรวะ หึงป้ะเนี่ย?]
“ป๊าว! ไม่หึงเล้ยยย เดี๊ยะฉันกอดโยคืนบ้าง! >0<”
[เฮ้ย!]
“หึงหรา!”
[เออ!!! คืนนี้เธอโดนแน่!]
“วร้ายย ก็มาเด้ กลัวที่หนาย~ >\\<”
ตอนเมานายเคยพล่ามว่ายัยเอวาเป็นรักแรกที่ชาบูขึ้นหิ้งตลอดกาล ส่วนฉันคือ Last love อยากอยู่ด้วยจนแก่ตุย ถึงกัดกันให้ตายยังไงก็ไม่เลิก
Understand ย่ะ เพราะความรักสวยงามเสมอ
(PS. หากวันใดนายพลาดครางชื่อมัน ต้าวแม็กน้อยโดนเจื๋อนแน่!!! >[]<)
.
(ณ เรสเตอรองเดิม)
มื้อนี้นึกครึ้มอยาก outdoor ว่าซ่าน -_- จู่ๆ ส่งโลร้านน้ำเปล่าแซ่บให้เฉย
ฉันนั่งสวยรอไอ้ชายสายเสมอ…นัด 6 โมงโผล่ 1 ทุ่ม
อะนะ ตารางฮีแน่นเอี๊ยดติดเรียน + สอบชิงทุนหน่วยสวาท กลางคืนรับจ๊อบยาม วันหยุดช่วยงานแม่ทองหยองและแวะเยี่ยมนังกะปิเดือนละครั้ง ดีกว่า
คู่หมอจิงเจนตรงขยันทำการบ้าน
บัดสภาพเหงื่อโชกแถมเหม็นกลิ่นตะกั่วไหม้ เควสชั่นคือเดทนี้หวานกี่โมง?
“ขอมือหน่อย”
“ให้หมุนตัวกับแกล้งตายด้วยมั้ย? ^^”
“กวนทีนอ่อ -*-”
“ป๊าว~”
หมับ!
แม็กม่าคว้ามือฉันไปจับแบบไม่รอคอนเฟิร์ม
เอ้อ แบบนี้สิกร้าวใจ ขอเขออะไรติ๋มกิ๋ม
…
สัมผัสเย็นวาบของซัมติงถูกสวมเข้านิ้วนางซ้าย ซึ่งเบบี๋เอามือปิดไว้ให้ทายเล่น
วี๊ดดด >v< This is a แหวนหมั้นชัวร์ล้านเปอร์เซ็น!!!
“ถ้าเอวาไม่ฟื้นก็กะว่าจะให้เธอหลังเรียนจบ…แต่ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้ว”
“…”
“แหวนวงนี้ไม่มีราคาหรอก เพราะฉันหลอมเองกับมือ”
“…”
“ฉันไม่ได้รวยล้นฟ้า สักวันก็ต้องแก่ตายไปเหมือนคนธรรมดา แต่จนกว่าวันนั้นจะมาถึงฉันอยากใช้ชีวิตที่เหลือกับเธอและทำให้มั่นใจว่าฉันจะอยู่ข้าง
เธอเสมอนะ เหมือนที่เธอทำให้ฉันรู้สึกแบบนั้น ^^”
“…”
“เฮ้ย ไม่ดีใจอ่อ? จังหวะนี้ต้องกรี๊ดดิ!”
“ฮึกๆ…”
“อ่าว แหวนคับ เธออ้วนขึ้นอีกแล้วหรอเบอรี่?”
เซ้าเว่า! งดปล่อยหมาซักวันเถอะเบบี๋
ฉันต้องเริ่มพูดบ้างละ ก่อนโมเม้นต์ดีๆ จะกลายเป็นซีนด่า
“โฮ~ TTTToTTTT ช้านร้ากนายที่ซู้ดเลยแม็กม่า!~”
.
-10 Years Later-
แม็กน้อยยังอยู่ดีเพราะฮีไม่เคยนอกใจเลยสักครั้ง
อ้อ เรามีแม็กม่าจูเนียร์ด้วย ไอ้ลูกหมาชิวาว่าเห่าบ๊อกๆ เก่งเหมือนพ่อ แรดเหมียนแม่
เหวี่ยง วีน เชิ่ด ตามประสาเด็กเลี้ยงพี่กะเทยที่มีนังดัมปี้คอยแลดู
ทั้งเดอะแก๊งและขุ่นแม่ทองหยองรุมวางแพลนปลุกปั้นอยากให้ฮีเติบใหญ่เป็นผู้หล่อเริ่ดเลอแฮนซั่มในปฐพี
ส่วนฉันกับแม็กม่าได้หมดถ้าสดชื่น ลูก Happy we Happy~
Finally ขอรีแคป Love Life แบบสั้นๆ
รักของเราร้อนแรงยิ่งกว่าไฟนรก
เขาคือเชื้อเพลิงแห่งความสุขที่เติมเต็มให้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังแด๊นซิ่งบน Heaven ตลอดเว
แต๊งกิ้วน้าเบบี๋ ^^ ที่ทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในสามโลกและกล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่า
‘I love you like hell forever~<3’
(Happy Ending)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
