Love Wayo รักสุดใจเจ้าชายสายลม

บทนำ

มนุษย์…ในความคิดของฉันนั้น หมายถึง คนที่มีร่างเนื้อ 
หายใจได้ หัวเราะได้ ร้องไห้เป็น แล้วถ้าไม่เป็นใบ้ก็น่าจะพูดได้ด้วย
เพราะทุกคนต่างก็มีสิ่งที่เรียกว่า ความรู้สึกอยู่…
แต่ทว่า…?
ไอ้สิ่งมีชีวิตที่ฉันกำลังพบเจออยู่นี้…มันเป็นมนุษย์…แน่เหรอ?
ที่ฉันรู้คือ…หมอนี่ พูดได้ หายใจได้ แต่ด้านความรู้สึกนึกคิด…ฉันเดาไม่ออกจริงๆ
นามของไอ้หน้าด้าน….จนมีแค่หน้าเดียว (ท่าทางหน้าจะตึงจนทำหน้าอื่นไม่ได้)
คือ… ‘วาโย’
แววตาที่เหมือนไร้ชีวิตปราศจากความรู้สึก เส้นผมสีนิลดำที่เหมือนท้องฟ้ายามราตรี
ที่ไร้ดาว ผิวซีดเหมือนหิมะในฤดูหนาว คำพูดที่เอื้อนเอ่ยไม่เกิน 5พยางค์ ใบหน้าที่
มีแต่ความนิ่งเฉยราวกับรูปปั้น ที่ไร้หัวใจ…ไม่เคยแสดงความรู้สึกใดๆ
นั่นคือเค้า ชายผู้ได้รับฉายาว่า…
‘เจ้าชายสายลม’ ผู้พัดผ่านทุกสิ่งไปอย่างไร้ตัวตน