CHESS:พลิกกระดานเทพ

    ระหว่างที่อากิเดินอย่างเงียบๆ ไปตามทาง เสียงของอลิสก็ดังขึ้นมาในหัวอีกครั้ง

 

 

 

    [อลิส:การแจ้งเตือนที่ไม่ได้ฟังก่อนหน้านี้ จะฟังไหมคะ]

 

 

 

    *"อากิ:แจ้งเตือนก่อนหน้านี้ ที่ฉันข้ามตอนกำลังใช้สมาธิใช่ไหม"*

 

 

 

    [อลิส:ใช่คะ]

 

 

 

    *"อากิ:ฟังสิ ไหนๆก็ว่าง"*

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารกวางถ้ำ เลเวล 13 ได้รับ EXP 52

 

     ความชำนาญของสกิล อะดรีนาลีน เพิ่มขึ้น ความสามารถมีการเปลี่ยนแปลง 2 เส้นทาง โฮสต์ต้องเลือก

 

    ทางเลือกที่ 1:เพิ่มค่าสถานะทั้งหมด 25%>30%

 

เปิดใช้งานสกิลโดยใช้มานา 250>400 หน่วย

 

    จากนั้นใช้มานา 60>85 หน่วยต่อ 3 วินาที

 

    ทางเลือกที่ 2:คงค่าสถานะเพิ่มไว้ที่ 25%

 

เปิดใช้งานสกิลโดยใช้มานา 250>150 หน่วย

 

    จากนั้นใช้มานา 60>35 หน่วยต่อ 3 วินาที]

 

 

 

    *"อากิ:อืม~~ น่าสนใจ...อลิสคิดว่าไง?"*

 

 

 

    [อลิส:มีข้อดีทั้งสองแบบค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ขอฟังหน่อย"*

 

 

 

    [อลิส:ดิฉันขอเริ่มจากแบบที่ 2 นะคะ แบบที่ 2 เหมาะสำหรับผู้ที่มีมานาน้อย เพราะจะลดภาระการใช้มานาลงได้มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสกิลที่กินมานาหนักแบบนี้

 

แต่สำหรับท่านอากิ ดิฉันแนะนำแบบที่ 1 ค่ะ มานาของท่านไม่ได้เป็นปัญหาเลย และการเพิ่มค่าสถานะอีก 5% ก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรมองข้ามค่ะ]

 

 

 

    อากิเงียบลงทันทีหลังฟังจบ เขาครุ่นคิดตามคำแนะนำอย่างจริงจัง

 

 

 

    'อากิ:ถ้าเอาตามที่อลิสว่า ฉันก็ควรเลือกแบบที่ 1... มันจะทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้น และนั่นก็เป็นผลดีที่สุดในตอนนี้ ดังนั้น ฉันควรทำตามที่เธอบอก'

 

 

 

   หลังจากไตร่ตรองอย่างรอบคอบ อากิก็ตัดสินใจเกดเลือกเส้นทางที่ 1

 

 

 

    [อลิส:ท่านเลือกเส้นทางที่ 1

 

จะทำการเปลี่ยนแปลงความสามารถ...การเปลี่ยนแปลงสำเร็จแล้ว!]

 

 

 

    หลังจากอลิสพูดจบ คริสที่เดินอยู่ด้านหลังก็เดินขึ้นมาหาอากิและพูดว่า

 

 

 

    "คริส:เราจะไปเดินกันต่อหรือกลับครับ?"

 

 

 

   อากิเงยหน้าขึ้น หันมองคริสที่เดินตามหลังมา ก่อนจะหันสายตาไปยังโจเซฟที่ยืนรออยู่ด้านหลัง

 

 

 

    "อากิ:โจเซฟว่าไง?"

 

 

 

    "โจเซฟ:นานขนาดนี้แล้ว กลับกันเถอะ ไปเก็บกวาดแมลงที่มาตอมหน้าห้องดีกว่า"

 

 

 

    เขาพูดจบก็เดินนำออกไปอย่างไม่รอคำตอบ คริสจึงเดินตามไป ส่วนอากิเดินปิดท้ายอย่างเงียบๆ

 

 

 

    *"อากิ:แมลงที่ว่าคงเป็นพวกก็อบลินไม่ก็โคลโบลสินะ"*

 

 

 

    [อลิส:ถ้าตามที่ท่านโจเซฟบอกก่อนหน้านี้ก็คงจะใช่ค่ะ ดังนั้นท่านก็เตรียมตัวไว้ด้วยนะคะ]

 

 

 

    *"อากิ:อืม..."*

 

 

 

    เสียงของเขาขานตอบเบาๆ ขณะดวงตายังจับจ้องทางเดินเบื้องหน้า เดินมาได้ซักพักพวกเขาก็ใกล้จะถึงห้องพัก แต่ยังไม่ทันถึง เสียงแปลกประหลาดก็ดังแว่วขึ้นมาก่อน

 

 

 

    !"???:กี้ กี่ กรี้!!!"!

 

    (พวกข้าเจอก่อน! ถอยไป!)

 

 

 

    !"???:โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง!!"!

 

    (พวกข้ามาก่อนต่างหาก! ถอยไป!)

 

 

 

    ทั้งสามหยุดฝีเท้าทันที แล้วหลบไปแอบมองจากขอบทางเดิน ก็เห็นว่า...ฝูงก็อบลินสี่ตัวและโคลโบลอีกสี่ตัวยืนประจันหน้ากันอยู่หน้าห้อง พวกมันกำลังส่งเสียงใส่กันอย่างดุเดือด โดยฝั่งก็อบลินหันหลังให้อากิอยู่

 

 

 

    "คริส:เหมือนมันกำลังยังเชิงกันอยู่นะครับ"

 

 

 

    "โจเซฟ:แปดตัวพร้อมกันลำบากอยู่นะ ถ้าต้องสู้ทั้งหมด"

 

 

 

    "คริส:หรือ...จะรอให้มันตีกันเองก่อนดีครับ"

 

 

 

    "โจเซฟ:เป็นความคิดที่ดี ถ้าเข้าไปตอนนี้เราอาจโดนรุมได้"

 

 

 

    ระหว่างที่ทั้งสองกำลังหารือกัน อากิกลับยืนนิ่งเหมือนกำลังดูบางอย่างอยู่เงียบๆ

 

 

 

    {\โธธ:เจ้ามนุษย์...เจ้าสนใจเดิมพันกับข้าหรือไม่?}

 

 

 

    อากิหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะตอบกลับไปว่า

 

 

 

    "อากิ:...ผมก็ต้องขอดูรายละเอียดก่อนว่ามันเป็นแบบไหน เพราะผมไม่คิดจะเอาชีวิตไปเสี่ยงฟรีๆ หรอกนะครับ"

 

 

 

    {\โธธ:ถ้าเจ้าว่าเช่นนั้น}

 

 

 

    ทันใดนั้น หน้าต่างเควสก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

 

 

 

    {อลิส:ผู้เขียนผลลัพธ์ได้เสนอเควสให้โฮสต์

 

    เนื้อหาเควส:ถวายหัวของก็อบลินและโคลโบลอย่างละ 3 หัว โดยที่โฮสต์ต้องเป็นผู้สังหารเอง

 

    รางวัล:ได้รับพรโชคดีจากท่านโธธเป็นเวลา 3 วัน

 

    บทลงโทษ:ได้รับคำสาปแช่งแห่งความโชคร้ายจากท่านโธธเป็นเวลา 3 วัน

 

    ระยะเวลาเควส: 15 นาที}

 

 

 

    "อากิ:เนื้อหาเควสไม่ใช่เรื่องยาก...แต่รางวัลกับบทลงโทษนี่คืออะไรกันแน่ครับ"

 

 

 

    {\โธธ:ฮ่าฮ่า ข้าชอบในความมั่นใจของเจ้าจริงๆเจ้ามนุษย์ ส่วนเรื่องพรจากข้าก็คือพร ส่วนถ้าทำไม่ได้เจ้าก็เตรียมรับคำสาปแช่งไปแทน}

 

 

 

    "อากิ:ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น...สิ่งที่ผมถามคือ พร ที่ว่านั่นมันทำอะไรได้ต่างหากครับ"

 

 

 

    {\โธธ:ฮึ! เจ้าก็ไปถาม AI ของเจ้าดูสิ ข้าว่ามันรู้แน่}

 

 

 

    อากิปรายตามองข้างๆแล้วเอ่ยเบาๆ

 

 

 

    *"อากิ:อลิส เธอรู้ไหม"*

 

 

 

    [อลิส:ขอเวลาสักครู่ค่ะ...เจอแล้วค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:เป็นยังไงบ้าง"*

 

 

 

    [อลิส:พรของเทพโธธจะเพิ่มค่าโชคให้ 50 หน่วยและปรับอัตราการดรอปไอเทมขึ้น 50% และเปิดใช้งานฉายาที่เกี่ยวกับโชคได้แถมยังทำให้โชคดีด้วยคะ

 

    ส่วนคำสาปแช่ง จะลดโชคลง 50 หน่วย ลดอัตราดรอปของ 50% และอาจทำให้โชคร้ายเกิดขึ้น]

 

 

 

   ได้ฟังแบบนั้น อากิก็พึมพำถามกับอลิสด้วยเสียงแผ่ว

 

 

 

    *"อากิ: ฉันควรรับไหม"*

 

 

 

    [อลิส:ถ้าท่านอากิคิดว่าทำได้ ก็รับเถอะค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ: อืม..."*

 

 

 

    หลังจากได้ความเห็นจากอลิสเขากดรับเควสอย่างไม่ลังเล

 

 

 

    {อลิส:ท่านยอมรับเควสแล้ว เริ่มจับเวลา 14:59}

 

 

 

    ทันทีที่ตัวเลขเริ่มนับถอยหลัง อากิก็เอื้อมมือไปจับไหล่โจเซฟกับคริส พลางพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่จริงจัง

 

 

 

    "อากิ:ฉันได้รับเควสจากผู้ชม ต้องฆ่าพวกมันฝั่งละ 3 ตัว ฝากสนับสนุนด้วย"

 

 

 

    พูดจบ เขาก็พุ่งตัวออกไปทันที ทิ้งไว้เพียงสายลมที่พัดผ่านหน้าทั้งสองคนซึ่งยังยืนงงอยู่กับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

    "คริส:ระ-เราควรทำไงดีครับ"

 

 

 

    "โจเซฟ:ก็ตามไปสิ แต่พยายามอย่าฆ่าล่ะ"

 

 

 

    "คริส:คะ-ครับ"

 

 

 

    ทั้งคู่รีบวิ่งตามไปในทันที

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลใจเย็น เปิดใช้งานสกิลสมาธิ เปิดใช้งานสกิลเร่งความเร็ว]

 

 

 

    อากิพุ่งทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วราวสายฟ้า พร้อมกับเอาดาบยาวแห่งการลงทัณฑ์ออกจากช่องเก็บของ ดาบที่โดนลับคมอย่างดีสะท้อนแสงไฟจากคบเพลิงที่ติดตามกำแพง

 

 

 

   [อลิส:พาสซีพสกิลการใช้ดาบทำงาน เปิดใช้งานสกิลการใช้ดาบ]

 

 

 

    "ตึก! ตึก! ตึก!"

 

 

 

    เสียงฝีเท้าอากิดังก้องสะท้อนทั่วอุโมงค์ แม้จะดังขนาดนั้น แต่เหล่าก็อบลินที่มัวทะเลาะกับโคลโบลอยู่ไม่ได้ยินเลยแม้แต่น้อย

 

 

 

    อากิก้มตัวเล็กน้อย ลดศูนย์ถ่วงลงอย่างมั่นคง ดวงตาแน่วแน่ขณะวางดาบข้างลำตัว ปลายดาบลากครูดไปกับพื้นหิน ส่งเสียงโลหะเสียดสีก้องสะท้อนในอุโมงค์ราวกับสัญญาณเริ่มต้นของบางสิ่ง

 

 

 

    "เคร้ง!! ครืด~~~"

 

 

 

    เสียงนั้นแหลมสะท้านจนก็อบลินตัวหนึ่งสะดุ้งหันกลับมามองตามสัญชาตญาณและในเสี้ยววินาทีนั้นเอง มันก็เห็นเงาของอากิพุ่งเข้ามาราวกับลูกธนู

 

 

 

    มันพยายามก้มหลบด้วยสัญชาตญาณดิ้นรนสุดท้าย

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลฟัน]

 

 

 

    ดาบในมืออากิสะบัดวูบจากล่างซ้ายทะยานขึ้นขวาบน เส้นทางของคมดาบนั้นเฉียบขาดยิ่งกว่าลมหนาว ฉีกผ่านร่างของก็อบลินตัวแรกเหมือนกระดาษเปียกไร้น้ำหนัก

 

 

 

    ก่อนจะออกแรงต่อจังหวะฟันอีกและผ่าก็อบลินตัวที่สองจากล่างซ้ายขึ้นขวาบนในท่วงท่าเดียวกัน ร่างมันทรุดลงแทบจะทันที และยังไม่สิ้นแรงโมเมนตัม เขาตวัดดาบตัดศีรษะของตัวที่สามในจังหวะต่อเนื่องสุดท้าย ราวกับวาดเส้นสุดท้ายของภาพสังหารอันสง่างาม

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินวอริเออร์ 2 ตัว เลเวล 27/30, ท่านสังหารก็อบลิน เลเวล 18

 

ได้รับ EXP 533

 

    จากการสังหารก็อบลิน ท่านได้รับ 10 เหรียญทองแดง]

 

 

 

    อากิไม่เสียเวลามองผลงาน เขาพุ่งต่อไปยังพวกโคลโบลทันที ทิ้งก็อบลินที่ก้มหลบไว้เบื้องหลัง มันเพิ่งเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเพื่อนของมันกลายเป็นชิ้นส่วน ก่อนที่โล่ของโจเซฟจะกระแทกเข้าหน้ามันเต็มแรง จนมันล้มไปนอนแน่นิ่ง

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลเร่ง]

 

 

 

    ระยะห่างเพียงไม่กี่เมตร อากิเข้าใกล้กลุ่มโคลโบลอย่างรวดเร็ว พวกมันที่เห็นฉากสังหารเมื่อครู่ต่างขวัญเสีย แต่ยังมีสองตัวที่มีสติและกระโดดถอยออกไปด้านหลัง ส่วนอีกตัวที่ไม่ได้หลบไปก็ยกโล่ขึ้นมาป้องกัน แต่ไม่มีประโยชน์

 

 

 

    ดาบของอากิฟันฉับเดียว โล่ไม้ขาดสะบั้นพร้อมกับร่างของโคลโบล และด้วยแรงที่เหลือจากการเหวี่ยง ดาบยังพาดผ่านไปโดนอีกตัวที่ยืนใกล้กันจนขาดครึ่งไปพร้อมกัน

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารโคลโบลวอริเออร์ 2 ตัว เลเวล 29/21

 

ได้รับ EXP 360

 

    จากการสังหารโคลโบล ท่านได้รับ 6 เหรียญทองแดง]

 

 

 

    หลังจากฟันโคลโบลสองตัวได้สำเร็จ อากิก็ถอยออกมาตั้งหลักอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเอง เสียงของอลิสก็ดังขึ้น

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานฉายานักล่าโคลโบล]

 

 

 

    ทันทีที่ฉายาถูกเปิดใช้งาน โคลโบลทั้งสองตัวที่เหลือก็ชะงักไปชั่วครู่ ก่อนที่อาการแปลกประหลาดจะเริ่มแสดงออกมา ตัวหนึ่งดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรเลย เพียงยืนนิ่งมองอากิอย่างระวัง ทว่าอีกตัวนั้นไม่ใช่...

 

 

 

    สิ่งที่มันเห็น ไม่ใช่มนุษย์ตรงหน้าอีกต่อไปแต่มันเห็น “ปีศาจสีดำ” ที่มีนัยน์ตาแดงก่ำ พร้อมเงาประหลาดบางอย่างเบื้องหลัง ที่คอยจะตัดคอมันอยู่ทุกขณะ ร่างของมันสั่นเทา แขนขาหมดแรงอย่างชัดเจน ก่อนจะหันหลังวิ่งหนีด้วยท่าแบบสี่ขาทันทีอย่างไร้ศักดิ์ศรี

 

 

 

    "โคลโบล:เอ็ง! เอ็ง!"

 

 

 

    อีกตัวหนึ่งที่เห็นเพื่อนมันวิ่งหนีก็ไม่ได้ตามไป มันกลับยกโล่ขึ้นตั้งท่าต่อสู้อย่างเงียบงัน เผชิญหน้ากับอากิอย่างเด็ดเดี่ยว

 

 

 

    [อลิส:เหมือนมันจะสู้จนตัวตายนะคะ]

 

 

 

    "อากิ:..."

 

 

 

    อากิเห็นเช่นนั้นก็เก็บดาบใหญ่ แล้วเปลี่ยนมาใช้ดาบแห่งการเสี่ยงโชคพร้อมกับหยิบโล่ออกมา ตั้งท่ารับมือเต็มที่ ทั้งสองต่างจ้องตากันนิ่งราวกับนักล่ากับเหยื่อที่ยังไม่รู้ว่าใครจะอยู่ใครจะไป

 

 

 

    ความเงียบนั้นดำเนินต่อไป กระทั่ง...

 

 

 

    "ก็อบลิน:กี้!!!"

 

 

 

    เสียงกรีดร้องของก็อบลินที่ถูกโจเซฟจัดการจากด้านหลังดังขึ้นกะทันหัน ดึงความสนใจของโคลโบลที่กำลังเผชิญหน้าอยู่ มันหันขวับไปแวบเดียวเท่านั้น

 

 

 

   อากิที่เห็นโอกาศไม่รอช้า ยกโล่ขึ้นก่อนจะพุ่งเข้าใส่ในทันที

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลกระแทก]

 

 

 

    ทันทีที่อากิเข้าถึงระยะ เจ้าโคลโบลก็โยนโล่ในมือตรงเข้าหาเขาโดยสัญชาตญาณ โล่นั้นกระแทกเข้ากับโล่ของอากิอย่างแรง จนการพุ่งโจมตีต้องหยุดชะงัก

 

 

 

    [อลิส:เหมือนมันจะมีฝีมือนะคะ แต่คงต้องจบแล้วเพราะมันไม่มีโล่แล้ว]

 

 

 

    อากิใช้เท้าแตะโล่ที่กลิ้งอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเก็บมันเข้าช่องเก็บของอย่างเยือกเย็น จากนั้นเขาจึงถอยกลับไปทางด้านหลังที่มีโจเซฟและคริสที่ยืนรออยู่

 

 

 

    เจ้าโคลโบลที่ไร้โล่ก็ยังคงตั้งท่าอย่างแน่วแน่ แม้จะไร้อาวุธป้องกัน มันก็ไม่แสดงท่าทีจะถอยแม้แต่น้อย

 

 

 

    "โจเซฟ:ทำไมถึงถอยมา จะปล่อยมันหรือไง"

 

 

 

    "อากิ:แน่นอนว่าไม่"

 

 

 

    อากิเก็บดาบและโล่ ก่อนจะเริ่มร่ายเวทย์มนต์ทันที

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลเล็งเป้า ใช้งานสกิลศรเพลิง]

 

 

 

    เปลวเพลิงเริ่มรวมตัวที่มือขวาของอากิ กลายเป็นรูปลูกศรที่แผ่ความร้อนออกมาอย่างรุนแรง โคลโบลที่เผชิญหน้ายืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง จนสัญชาตญาณเริ่มส่งเสียงเตือนว่ามันกำลังเผชิญกับอันตรายอย่างถึงตาย มันรีบหันหลังเพื่อจะหนี...

 

 

 

    แต่สายเกินไป

 

 

 

    ศรเพลิงถูกขว้างออกในจังหวะที่มันเริ่มวิ่ง ลูกไฟพุ่งเข้าเสียบกลางหลังของมันอย่างแม่นยำ

 

 

 

    "โคลโบล:เอ้ง!! เอ็งๆๆๆๆ!!!"

 

 

 

   ร่างของมันล้มลงกับพื้น ดิ้นทุรนทุรายจากความร้อนที่แผดเผา ร้องโหยหวนจนสุดเสียง ก่อนที่ร่างนั้นจะหยุดนิ่ง...

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารโคลโบลวอริเออร์เลเวล 35 ได้รับ EXP 280

 

    จากการที่ท่านสังหารโคลโบล ท่านได้รับเหรียญทองแดง 7 เหรียญ]

 

 

 

   อากิยืนมองร่างของศัตรูที่ตนเพิ่งสังหาร ก่อนจะหันไปถามอลิสด้วยสีหน้าสงสัย

 

 

 

    *"อากิ:ทำไมเควสยังไม่เสร็จ"*

 

 

 

    [อลิส:ท่านต้องถวายหัวค่ะ เควสถึงจะเสร็จสิ้น]

 

 

 

    *"อากิ:ต้องทำยังไง"*

 

 

 

    [อลิส:ตัดหัวมากองรวมกันแล้วพูดส่งเควสค่ะ]

 

 

 

    เมื่อได้ยินคำตอบ อากิก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเริ่มลงมือ ตัดหัวของศัตรูทีละตัวอย่างไม่ลังเล คริสกับโจเซฟที่ยืนอยู่ข้างๆได้แต่มองอย่างอึ้งๆ ราวกับไม่เข้าใจว่าเขาทำอะไรอยู่

 

 

 

  ..หลังจากรวบรวมครบทุกหัว อากิก็นำมากองรวมกัน ก่อนจะกล่าวออกมาเสียงเรียบ

 

 

 

    "อากิ:ส่งเควส"

 

 

 

    ทันใดนั้น พื้นใต้กองหัวก็เหมือนจะมีของเหลวสีดำไหลออกมา ก่อนที่หัวทั้งหมดจะถูกกลืนหายลงไป ราวกับถูกดูดโดยของเหลวสีดำที่กระเพื่อมอยู่เบื้องล่าง อากิที่ยืนอยู่ใกล้พอจะได้กลิ่นจางๆ คล้ายหมึก แต่กลิ่นเลือดที่โชยแรงกว่าก็กลบมันไปหมด

 

 

 

    {อลิส:กำลังประเมิน...เควสสำเร็จแล้ว! ท่านได้รับรางวัล ท่านได้รับพรของเทพโธธ เป็นเวลา 3 วัน}

 

 

 

     จังหวะที่อลิสพูดจบ อากิรู้สึกเหมือนมีบางอย่างแทรกซึมเข้าสู่ร่างกาย ความรู้สึกนั้นไม่เจ็บปวด แต่กลับให้ความรู้สึกสงบแปลกๆ และจางหายไปอย่างรวดเร็ว

 

 

 

    "อากิ:มะ-มะ-เมื่อกี้คือ"

 

 

 

     {\โธธ:มันคือพรของข้าไงล่ะ รู้สึกเป็นยังไงละ}

 

 

 

    "อากิ:ระ...รู้สึกผ่อนคลายครับ"

 

 

 

    {\โธธ:รู้สึกผ่อนคลายกับพรของข้ารึ! น่าสนใจดีนี้}

 

 

 

    อากิอ่านข้อความของเทพโธธอย่างงงๆ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่คิดอะไรให้มากความ

 

 

 

    [อลิส:ปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด]

 

 

 

     ขณะที่บรรยากาศเริ่มกลับมาเป็นปกติ โจเซฟกับคริสก็เดินเข้ามาหาเขาด้วยสีหน้าสงสัยปนประหลาดใจ

 

 

 

    "โจเซฟ:เมื่อกี้คืออะไร"

 

 

 

     "อากิ:เออ~ คือเมื่อกี้มันคือการส่งเควส ใช้ฉันส่งเควส"

 

 

 

     "คริส:เควสที่ว่าคือตัดหัวพวกก็อบลินและโคลโบลเหรอครับ"

 

 

 

    "อากิ:ใช่"

 

 

 

    ทั้งสองได้ยินคำตอบก็ยืนนิ่งไป พวกเขาไม่รู้จะตอบอย่างไรกับวิธีการที่แปลกประหลาดนั้น สีหน้าพวกเขายังเต็มไปด้วยความสับสน แต่ก่อนที่ความเงียบจะปกคลุมไปมากกว่านั้น ลีน่าก็เปิดประตู

 

 

 

    "ลีน่า:จัดการหมดแล้วใช่ไหมค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:ใช่พี่จัดการไปหมดแล้ว"

 

 

 

    สายตาของลีน่ากวาดมองทั้งสามคนที่ยังมีรอยเลือดติดตามเนื้อตัว ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างเรียบๆ

 

 

 

    "ลีน่า:เข้ามาได้แล้วนะค่ะ พี่เมิ่งซินพึ่งนอนหลับไป"

 

 

 

    "คริส:งั้นเราเข้าไปข้างในกันเถอะครับ"

 

 

 

    ทั้งสามคนได้ยินดังนั้นก็เตรียมจะก้าวเข้าไปในห้อง ทว่าในจังหวะนั้นเอง เสียงของอลิสก็ดังขึ้นเรียกอากิให้ชะงักเท้า

 

 

 

    [อลิส:จะปล่อยอีกตัวไปจริงๆเหรอค่ะ]

 

 

 

    "อากิ:ปล่อยมันไปเถอะ มันวิ่งหางจุกตูดขนาดนั้น"

 

 

 

    [อลิส:ดิฉันคิดว่าไม่ควรทำอย่างนั้นนะคะ มันรู้ว่ามีกลิ่นเลือดประจำเดือนอยู่ที่นี่ และรู้ว่ามีพวกท่านอากิแล้วด้วย ถ้ามันกลับไปที่รังและพาพวกมามากกว่านี้อาจจะอันตรายค่ะ]

 

 

 

     คำพูดของอลิสทำให้อากิชะงักไปชั่วขณะ ความลังเลก่อตัวขึ้นในใจเมื่อคิดตามที่อลิสเตือน

 

 

 

    'อากิ:ตอนแรกฉันก็ไม่คิดอะไร แต่พออลิสพูดแบบนี้แล้วมัน...'

 

 

 

    อากิยืนหยุดอยู่ตรงหน้าประตู ลีน่าที่เห็นเขานิ่งไปก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย

 

 

 

    "ลีน่า:มีอะไรหรือป่าวค่ะ"

 

 

 

    อากิเหลือบมองเธอเล็กน้อยก่อนจะขยับตัว ตอบด้วยคำตอบสั่นๆ

 

 

 

    "อากิ:เดี๋ยวพี่กลับมา"

 

 

 

    แล้วทันใดนั้น เขาก็หันหลังพุ่งตัววิ่งออกไปทันที มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่โคลโบลหลบหนีไป

 

 

 

    !"ลีน่า:พะ-พี่อากิ!!"!

 

 

 

    ลีน่าตกใจ รีบตะโกนตามหลังไปด้วยความไม่เข้าใจ ขณะเดียวกันโจเซฟที่ได้ยินเสียงเธอก็รีบวิ่งเข้ามาดูด้วยสีหน้าเป็นกังวล

 

 

 

    "โจเซฟ:มีอะไรลีน่า"

 

 

 

    "ลีน่า:พี่อากิเขาวิ่งไปทางนั้นแล้วค่ะ"

 

 

 

    ลีน่าชี้ไปทางที่โคลโบลหนีไป คริสที่ยืนฟังอยู่ก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะพูดด้วยสีที่ไม่สบายใจ

 

 

 

    "คริส:นั้นมันทางที่มีโคลโบลตัวหนึ่งหนีไปได้นิครับ"

 

 

 

    "โจเซฟ:เฮ้อ ทำอะไรไม่บอกกันเลย"

 

 

 

    "คริส:เราจะตามไปไหมครับ"

 

 

 

    "โจเซฟ:ตามสิ จะรออะไรล่ะ"

 

 

 

    ทันทีที่พูดจบ ทั้งสองก็รีบออกวิ่งตามอากิไปโดยไม่ลังเล ลีน่าที่ยืนอยู่ก็ยกมือป้องปากแล้วตะโกนสุดเสียง

 

 

 

    !"ลีน่า:กลับมาไวๆนะค่า!"!

 

 

 

    คริสที่ได้ยินหันกลับมาแล้วชูนิ้วโป้งให้เธอ ส่วนลีน่าก็ยิ้มบางๆก่อนจะโบกมือตอบกลับไป

 

 

 

    ด้านอากิที่ออกตัวมาก่อน เขาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ ความกังวลที่เริ่มคืบคลานในใจ เขาต้องหยุดเจ้าตัวนั้นให้ได้ก่อนจะสายเกินไป

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลเร่งความเร็ว

 

    ฉายานักวิ่งทำงาน]

 

 

 

     ร่างของอากิพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เขาวิ่งผ่านตรอกเล็กตรอกน้อย ไล่ตามเจ้าโคลโบลที่ไม่มีแต่ร่องรอยไว้ แม้เขาจะไม่รู้แน่ชัดว่าโคลโบลหนีไปทางไหน แต่ก็ไม่ยอมหยุด

 

 

 

    เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน ทว่าก็เหมือนผ่านไปนานหลายสิบนาที เขาไม่เจออะไรเลย...

 

 

 

    ในที่สุดอากิก็หยุดวิ่งลง หอบหายใจหนัก มือเท้าหัวเข่าด้วยความเหนื่อยล้า

 

 

 

    [อลิส:ฉายานักวิ่งหยุดทำงาน]

 

 

 

    "อากิ:ฮือ ฮา~ ฮือ ฮา~ ฮือ ฮา~"

 

 

 

    เสียงหอบหายใจถี่แทรกอยู่ในความเงียบของตรอกเปลี่ยว

 

 

 

    [อลิส:เรามาช้าไป... ไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันอยู่ที่ไหนแล้วค่ะ]

 

 

 

    "อากิ:ฉันน่าจะไล่ตามตั้งแต่แรก ไม่น่าปล่อยมันเลย"

 

  

 

     หลังจากค้นหาอยู่พักหนึ่งแต่ก็ไร้วี่แวว อากิเตรียมจะเดินกลับ ทว่าทันใดนั้นเอง ข้อความจากเทพโธธก็ปรากฏขึ้น

 

 

 

    {\โธธ:เจ้าสนใจเล่นเกมเล็กๆน้อยๆกับข้าไหม}

 

 

 

    "อากิ:เกม?"

 

 

 

    {\โธธ:ใช่ เกมง่ายๆ}

 

 

 

    {\เฮคาที:เกมนั้นอีกแล้วรึ}

 

 

 

    {/บีลเซบับ/:ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าชอบด้านนี้ของเจ้าจริงๆ}

 

 

 

    อากิชะงัก เมื่อเห็นข้อความแทรกจากอีกสองตน ทำให้รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล

 

 

 

    {\โธธ:เกมก็ง่ายๆ มาเสี่ยงโชคโยนเหรียญหัวหางกัน ถ้าเจ้าตอบถูกข้าจะบอกทางไปหาเจ้าโคลโบลที่หนีไปให้ แต่ถ้าตอบผิดข้าจะบอกทางที่ผิดแทน แต่ข้าจะไม่บอกเจ้าว่าเจ้าตอบถูกหรือผิด}

 

 

 

    อากิอ่านข้อความนั้นด้วยสีหน้าครุ่นคิด

 

 

 

    'อากิ:ก็ฟังดูเป็นข้อเสนอที่ดี เพราะต่อให้ไปผิดทาง ฉันก็ไม่หลง เพราะมีแผนที่อยู่แล้ว แถมเมื่อกี้ก็เพิ่งได้พรจากเขามา ฉันน่าจะลองสักหน่อย...แต่ถามอลิสก่อนดีกว่า'

 

 

 

    *"อากิ:คิดว่าไงอลิส"*

 

 

 

    [อลิส:ลองดูก็ไม่มีอะไรเสียหายค่ะ แต่โปรดถามก่อนว่ามีการเรียกร้องสิ่งตอบแทนหรือบทลงโทษหรือไม่ด้วยค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ได้เลย"*

 

 

 

    หลังได้รับคำแนะนำ อากิก็ตอบกลับไปยังเทพโธธทันที

 

 

 

    "อากิ:ผมจะเล่นก็ได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากยืนยัน จะไม่มีการเรียกสิ่งตอบแทนย้อนหลังหรือบทลงโทษใช่ไหมครับ"

 

 

 

    {\โธธ:เจ้าสบายใจได้ จะไม่มีการเรียกสิ่งตอบแทนหรือบทลงโทษใดๆทั้งสิ้น แต่ถ้าเจ้าเจออันตรายระหว่างทางนั้นก็ไม่เกี่ยวกับข้า เจ้าเข้าใจหรือไม่}

 

 

 

    "อากิ:ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ"

 

 

 

    {\โธธ:เอาละ งั้นมาเริ่มกันเลย}

 

 

 

    "กริ่ง! ฟึบๆๆ แปะ"

 

 

 

    เสียงบางอย่างดังขึ้นรอบตัว เหมือนเหรียญถูกดีดขึ้น หมุนคว้างกลางอากาศ แล้วกระทบกับพื้นอย่างมั่นคง เสียงนั้นไม่รู้ว่ามาจากที่ไหน ทำเอาอากิสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองข้อความที่ปรากฏตามมา

 

 

 

    {\โธธ:หัว หรือ หาง}

 

 

 

    เขาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจ

 

 

 

    "อากิ:หัว"

 

 

 

    {\โธธ:กลับทางเดิม}

 

 

 

    'อากิ:บ้าเอ้ย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอบถูกหรือเปล่า จะกลับไปดีไหมเนี่ย'

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิ เชื่อมั่นในดวงของท่านสิคะ]

 

 

 

    *"อากิ:...ถ้าอลิสว่าแบบนั้น ก็เอาไงเอากันว่ะ"*

 

 

 

    เมื่อพูดจบ อากิก็เริ่มเดินกลับไปตามทางเดิมที่เขาเคยเดินผ่านมา แม้จะมีความลังเลบ้างในใจ แต่เขาก็ยังเลือกเชื่อคำพูดของอลิส ความเงียบรายล้อมรอบข้างมีเพียงเสียงฝีเท้าของเขาเท่านั้นที่ดังสะท้อนก้องในทางเดินยาว

 

 

 

    เดินไปได้ครู่หนึ่ง อากิก็พูดขึ้นเบาๆ

 

 

 

    "อากิ:แล้วผมต้องเดินไปไกลแค่ไหนครับ"

 

 

 

    {\โธธ:เจ้านี้ตั้งคำถามบ่อยเสียจริงๆ เดินไปเดี๋ยวก็รู้เอง}

 

 

 

   เมื่อเห็นข้อความปรากฏ อากิก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจและไม่ได้พูดอะไรต่อ ปล่อยให้ความสงสัยค่อยๆ จางไปพร้อมจังหวะก้าวที่ดำเนินอย่างต่อเนื่อง

 

 

 

   กระทั่งเขามาถึงทางแยกอีกครั้งและในวินาทีนั้นเอง

 

 

 

    "กริ่ง! ฟึบๆๆ แปะ"

 

 

 

    เสียงเหรียญดีดดังขึ้นฉับพลัน รวดเร็วและกะทันหัน

 

 

 

   {\โธธ:หัวหรือหาง}

 

 

 

    'อากิ:ฉันเข้าใจแล้ว! ถ้ามีเสียงแบบนี้แปลว่าถึงจุดที่ต้องเปลี่ยนเส้นทางแล้วสินะ'

 

 

 

    อากิเริ่มทำความเข้าใจกับการเล่นก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้น พลางตอบกลับไปโดยไม่ลังเล

 

 

 

    "อากิ:ผมขอตอบหัวอีกครั้งครับ"

 

 

 

    {\โธธ:ซ้าย}

 

 

 

    เมื่อได้รับคำตอบ อากิก็เลี้ยวซ้ายทันทีโดยไม่ชะงัก พร้อมเอ่ยเสียงเรียบแต่แฝงความมุ่งมั่น

 

 

 

    *"อากิ:อลิส คิดว่าฉันวิ่งเอาดีกว่าไหมจะได้เร็ว เพราะยังไงเมื่อถึงจุดก็มีสัญญาณอยู่แล้ว"*

 

 

 

    [อลิส:ก็เป็นความคิดที่ดีค่ะ]

 

 

 

    ทันทีที่ได้รับการสนับสนุน อากิก็พุ่งออกตัวทันที

 

 

 

    [อลิส:ฉายานักวิ่งทำงาน]

 

 

 

    เขาวิ่งไปตามทางอย่างรวดเร็ว ฝีเท้าไม่ติดขัด จนกระทั่งถึงทางแยกอีกครั้ง

 

 

 

    "กริ่ง! ฟึบๆๆ แปะ"

 

 

 

    {\โธธ:หัว หรือ หาง}

 

 

 

   อากิหยุดและอ่านข้อความจากเทพโธธ

 

 

 

    [อลิส:ฉายานักวิ่งหยุดทำงาน]

 

 

 

    "อากิ:เออ หางครับ"

 

 

 

   {\โธธ:กลับทางเดิม}

 

 

 

    "อากิ:..."

 

 

 

   เขาชะงักอยู่กับที่ ชั่วขณะหนึ่งความไม่แน่ใจปกคลุมในจิตใจ

 

 

 

    *"อากิ:เอาไงดีละเนี่ย"*

 

 

 

    [อลิส:ลองข้ามและเสี่ยงอีกครั้งไหมคะ ถ้ายังหลับอยู่ค่อยกลับกัน]

 

 

 

    "อากิ:โอเค งั้นผมขอข้ามครับ"

 

 

 

    "กริ่ง! ฟึบๆๆ แปะ"

 

 

 

    เสียงเหรียญดังขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่มีข้อความใดตอบกลับจากโธธ

 

 

 

    แม้จะเงียบ อากิก็ไม่ลังเล เขาตอบทันทีด้วยน้ำเสียงแน่วแน่

 

 

 

    "อากิ:หาง"

 

 

 

    {\โธธ:ตรง}

 

 

 

    "อากิ:ยังไงกันแน่เนี่ย"

 

 

 

    เขายืนนิ่ง ใจเริ่มสับสนอย่างชัดเจน

 

 

 

    'อากิ:ตอนนี้มันถูกหรือผิดกันแน่ ฉันไม่รู้เลย เอาไงดีว่ะ'

 

 

 

    *"อากิ:เอาไงดีอลิส"*

 

 

 

     [อลิส:แล้วแต่ท่านเลยค่ะ]

 

 

 

     "อากิ:ฮา~"

 

 

 

     อากิถอนหายใจยาว ความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจถาโถมเข้ามา แต่แล้ว เขาก็กัดฟันแน่น ตัดสินใจอีกครั้ง

 

 

 

    "อากิ:เอาว่ะลองไปดู"

 

 

 

    และในทันที เขาก็พุ่งตัวออกวิ่งอีกครั้ง

 

เมื่อถึงทางแยกใหม่ เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นทันที

 

 

 

    "กริ่ง! ฟึบๆๆ แปะ"

 

 

 

    "อากิ:หัว"

 

 

 

    {\โธธ:ขวา}

 

 

 

    'อากิ:ฉันน่าจะลองอีกรอบ'

 

 

 

    "อากิ:ขออีกรอบครับ"

 

 

 

    "กริ่ง! ฟึบๆๆ แปะ"

 

 

 

    "อากิ:หัว"

 

 

 

    {\โธธ:กลับทางเดิม}

 

 

 

     'อากิ:เอ๊ะ! ทำไมกลับทางเดิมมันมาหลายรอบจัง หรือว่าฉันมาผิด ลองอีกรอบสิ'

 

 

 

     "อากิ:ขออีกรอบครับ"

 

 

 

    "กริ่ง! ฟึบๆๆ แปะ"

 

    "อากิ:หัว"

 

 

 

     {\โธธ:กลับทางเดิม}

 

 

 

    คราวนี้อากิเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดแปลกไป

 

 

 

    'อากิ:ตั้งแต่มาทางนี้ มันมักจะให้กลับทางเดิมเสมอๆ เหมือนเป็นการบอกว่า... ฉันมาผิดทาง'

 

 

 

    มนระหว่างที่อากิกำลังใช้ความคิดอลิสก็พูดขึ้นมาว่า

 

  

 

    [อลิส:ท่านอากิ ดิฉันว่าเรามาผิดนะคะ]

 

 

 

    *"อากิ:คิดเหมือนฉันเลย งั้นเรากลับกันเถอะ"*

 

 

 

    [อลิส:ค่ะ]

 

 

 

    อากิหันหลังกลับและเดินย้อนทางอย่างรวดเร็ว จนมาถึงทางแยกเดิมที่เขาผ่านมาก่อนหน้า

 

 

 

    "กริ่ง! ฟึบๆๆ แปะ"

 

 

 

    "อากิ:หัวครับ"

 

 

 

   {\โธธ:กลับทางเดิม}

 

 

 

   "อากิ:...ขออีกรอบครับ"

 

 

 

   "กริ่ง! ฟึบๆๆ แปะ"

 

 

 

    "อากิ:หัว"

 

 

 

    {\โธธ:ตรง}

 

 

 

    [อลิส:ถ้าไปทางนั้น เราจะกลับไปจุด 4 แยกแรกค่ะ]

 

 

 

    และก็เป็นจริงดั่งที่อลิสกล่าวไว้ หลังจากวิ่งไแ อากิก็กลับมาสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง

 

 

 

    "อากิ:เอาละ ฉันพอจับทางได้ล่ะ หลังจากนี้ลองสัก 3 ครั้ง ทางไหนที่ออก 2 ครั้งค่อยไปกัน"

 

 

 

    [อลิส:เป็นความคิดที่ดีมากคะท่านอากิ]

 

 

 

    นับจากนั้น อากิก็ใช้วิธีใหม่ในการทายทาง เขาทายสามครั้งที่แต่ละแยก แล้วเลือกไปทางที่ออกซ้ำมากที่สุด แม้จะมีหลงอยู่บ้าง... แต่ในที่สุด เขาก็พบสิ่งที่ตามหาเข้าเสียที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                 จากผู้แต่ง

 

    ก็จบไปแล้วในตอนที่ 14.3 ไว้เจอกันตอนที่ 15.1 และรอดูเลยว่าสิ่งที่อากิตามหามันจะจัดการได้ง่ายๆหรือป่าว