CHESS:พลิกกระดานเทพ

    หลังจากให้หมวกกับคริสไปแล้ว อากิก็ก้มหน้าลงมาดูของอีกอย่างในมือ

 

 

 

    'อากิ:ถึงจะบอกว่าชื่อคาลิสก็เถอะ แต่มองยังไงมันก็คือแครอทไม่ใช่รึไง'

 

 

 

    อากิจ้องคาลิสในมืออยู่สักพักก่อนที่เขาจะตัดสินใจทำบ้างอย่าง

 

 

 

    "กร็อบ กรุบ กรุบ กรุบ"

 

 

 

    "อากิ:...มันก็แค่รอทไม่ใช่รึไง"

 

 

 

    อากิได้กัดคาลิสและกินดูรสชาติที่ได้ก็แค่แครอทปกติ อากิเลยเอากล่องออกมาและเก็บไว้กับอาหารอื่นๆภายในกล่อง

 

    หลังจากนั้นก็เดินไปหาทุกคนที่กองไฟ พอมาถึงทุกคนก็กำลังคุยกันอยู่

 

 

 

    "โจเซฟ:เอ้า! มาพอดีเลยเรากำลังจะตัดสินใจเลยว่าจะไปต่อหรือกลับ"

 

 

 

    "อากิ:แล้วผลโหวตตอนนี้เป็นยังไง"

 

 

 

    "โจเซฟ:ไป 3 ไม่ไป 1"

 

 

 

    "อากิ:...ถึงฉันเลือกไม่ไปก็แพ้อยู่ดีไม่ใช่เหรอ"

 

 

 

    "โจเซฟ:ไม่ๆนายอย่าคิดอย่างนั้น นายแข็งแกร่งที่สุดในทีมเราตอนนี้ดังนั้นเสียงของนายมันเลยมี 2 สิทธิไงล่ะ"

 

 

 

    "อากิ:ฉันมี 2 สิทธิ! แบบนี้จะไม่นับว่าเอาเปรียบคนอื่นๆเหรอ"

 

 

 

    "โจเซฟ:ไม่ๆเรื่องนี้เราตกลงก่อนนายจะเข้ามาอยู่แล้ว ว่าให้คนที่แข็งแกร่งที่สุดจะมีเสียงโหวต 2 เสียง"

 

 

 

    "อากิ:อืม!ไม่เคยเห็นบอกกันมาก่อนเลย.."

 

 

 

    "โจเซฟ:โทษทีพอดีลืม"

 

 

 

   "อากิ:ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ...แต่ขอถามหน่อยสิ ก่อนกน้านี้ใครได้ใช้สิทธิ 2 เสียงนี้"

 

 

 

    "ลีน่า:เป็นพี่เมิ่งซินค่ะที่ได้สิทธินั้น แต่ตอนนี้มันตกเป็นของพี่แล้วค่ะ"

 

 

 

    'อากิ:ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นโจเซฟซะอีก'

 

 

 

    "โจเซฟ:แล้วนายจะโหวตว่าไง"

 

 

 

    อากิเงียบไปสักพักเพื่อคิดทวนว่าจะเอายังไงต่อ

 

 

 

    'อากิ:แค่ทางเดินไปรังของพวกมันยังเยอะขนาดนี้...ถ้าไปถึงรังของพวกมันจะเยอะขนาดไหน...ฉันควรโหวตว่าไงดี'

 

 

 

    [อลิส:ดิฉันแนะนำให้ไปค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:มีเหตุผลไหม"*

 

 

 

    [อลิส:เหตุผลงั้นเหรอคะ...นึกออกแล้ว ท่านอากิท่านสังเกตไหมว่าเลเวลของพวกก็อยลินมันเยอะ]

 

 

 

    *"อากิ:แล้ว?"*

 

 

 

    [อลิส:จำที่เมิ่งซินบอกได้ไหมค่ะ]

 

 

 

    แล้วอากิก็ลองนึกๆดูก็จำได้ว่า

 

 

 

    *"อากิ:เมิ่งซินเคยบอกว่ารอบๆรังมันชอบมีตัวเลเวลน้อยๆอยู่...เดี๋ยวนะตัวที่เราฆ่ามีแต่ตัวเลเวลสูงๆ แบบนั้นแปลว่า"*

 

 

 

    [อลิส:ใช่ค่ะที่ท่านสังหารไปอาจจะเป็นหน่วยหาอาหารของรัง นั้นแปลว่าที่รังของพวกมันตอนนี้การป้องกันอ่อนแอ่ที่สุดค่ะ]

 

 

 

    ในคณะที่อากิกำลังคุยกับอลิสอยู่ คนอื่นๆก็เห็นว่าอากิกำลังคิดและพึมพัมอยูา แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรพวกเขาแค่รอ

 

 

 

    'โจเซฟ:เหมือนเขากำลังคิดหนักเลย คงต้องรอ'

 

 

 

    'เมิ่งซิน:ถึงจะไม่ได้ยินว่าพึมพัมอะไรก็เถอะ แต่เขาคงกำลังคิดถึงความเป็นไปได้แหละมั้ง...คงต้องรอ'

 

 

 

    ผ่านไปอีกสักพักอากิก็พูดขึ้นมาว่า

 

 

 

    "อากิ:ฉัน...โหวตให้ไปต่อ"

 

 

 

    "โจเซฟ:โอเค ในเมื่อเสียงเป็นเอกฉันท์เราก็ไปกันเถอะ"

 

 

 

    แล้วทุกคนก็ลุกขึ้นและเดินทางต่อ ด้วยที่มีทีมรูปแบบเดิมคือ โจโซฟนำ ตามด้วยอากิและลีน่าที่ประกบซ้ายขวา ส่วนคริสและเมิ่งซินก็อยู่ท้าย ทุกคนออกเดินทางไปทางที่ก็อบลินจะหนีไป แต่ระหว่างเดินลีน่าก็พูดถามอากิว่า

 

 

 

    "ลีน่า:พี่ค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:ว่า"

 

 

 

    "ลีน่า:ทำไม....ถึงโหวตให้ไปต่อค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:อืม~~~จะว่าไงดีล่ะ...พี่คิดว่ามันเป็นโอกาสอันดีนะ"

 

 

 

    "ลีน่า:โอกาสอันดี?"

 

 

 

    "อากิ:ใช้โอกาสอันดี"

 

 

 

    ลีน่าที่ได้ยินก็ทำหน้างงๆ ก่อนจะหันกลับไปคิดกับตัวเองสักพัก จนเธอหันกลับมาและพูดกับอากิว่า

 

 

 

   "ลีน่า:ถึงจะลองคิดดูแล้วหนูก็ยังไม่แน่ใจเลยว่า โอกาศอันดีที่พี่ว่ามันคือยังไง"

 

 

 

    "อากิ:เดียวพี่บอกเหตุผลของพี่ แต่พี่ขอฟังสิ่งที่ลีน่าคิดก่อนแล้วกัน"

 

 

 

    "ลีน่า:ที่หนูคิดเหรอ...ก็คิดว่าเราฆ่าก่อนหน้านี้ไปหลายสิบตัวแล้วนั้นอาจจะทำให้การป้องกันที่รังอ่อนแอ่ลงและเป็นโอกาศอันดีที่จะบุกค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:ว้าวนั่นถูก 2 ใน 3 เลยนะเก่งจริงๆเลย"

 

 

 

    อากิชมลีน่าพร้อมกับลูบหัวเธอ

 

 

 

    "ลีน่า:ฮิฮิ"

 

 

 

    ลีน่าดีใจที่เธอถูกชม แต่เธอก็ยังสงสัยว่าอีก 1 ส่วนนั้นคืออะไรเธอเลยถามออกไป

 

 

 

    "ลีน่า:แล้วอีก 1 ส่วนละค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:พี่คงอธิบายทีล่ะส่วน เริ่มจาก..."

 

 

 

    "ลีน่า:เริ่มจาก?"

 

 

 

    "อากิ:เริ่มจากก็อบลินที่เราฆ่าไปก่อนหน้านี้ ลีน่าสังเกตอะไรในพวกมันได้ไหม"

 

 

 

    "ลีน่า:เออ หนูขอคิดก่อนนะค่ะ"

 

 

 

    คนอื่นที่ได้ยินอากิถามลีน่าไปก็คิดเช่นกัน

 

 

 

    'โจเซฟ:ก็อบลินที่ฆ่าก่อนหน้านี้...มันก็ไม่ได้แปลกอะไรนี่หว่า'

 

 

 

    'คริส:ส่วนที่แปลก ส่วนที่แปลก ก็สังเกตเห็นแค่ขนาดตัวที่เท่ากับคนปกติ'

 

 

 

    'เมิ่งซิน:....หรือว่า!!!'

 

 

 

    แล้วตอนนั้นเองเมิ่งซินก็เหมือนจะนึกออกแต่เธอก็ไม่ได้พูดออกมาและปลอยให้ลีน่ากับอากิคุยกันต่อ

 

 

 

    "ลีน่า:หนูยอมแล้วค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:งั้นพี่เฉลยแล้วน่ะ มันคือเลเวลของพวกมันไง"

 

 

 

   "ลีน่า:เลเวล...เลเวลของพวกมันสูงเหรอค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:ถูกต้องแล้วจ้า!"

 

 

 

    ลีน่าที่ได้ยินแล้ว แต่ก็ยังงงๆอยู่เลยถามต่อว่า

 

 

 

   "ลีน่า:แล้วไงต่อค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:หนูจำที่เมิ่งซินพูดก่อนหน้านี้ได้ไหมว่ารอบๆรังของพวกก็อบลินจะมีแต่พวกเลเวลน้อยๆ"

 

 

 

    "ลีน่า:คะ หนูจำได้ค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:แล้วที่เราฆ่าไปเมื่อกี้มัน..."

 

 

 

     "ลีน่า:มันก็มีแต่เลเวลสูงๆ...นั้นแปลว่าตอนนี้ที่รังของมันอาจจะมีแต่ตัวเลเวลน้อยๆ และเป็นโอกาศอันดีที่เราจะบุกเพราะเราฆ่าเลเวลสูงๆไปเยอะแล้วใช่ไหมค่ะ!!"

 

 

 

    "อากิ:ใช่แล้วจ้า เก่งจังเลย"

 

 

 

    'คริส:อ้อ หมายถึงแบบนี้นี่เอง'

 

 

 

    'โจเซฟ:เป็นเหตุผลที่ฟังดูดีเลย'

 

 

 

    'เมิ่งซิน:ฮึ ว่าแล้วเชียว'

 

 

 

    หลังจากที่ทุกคนได้ยินสิ่งที่อากิคุยกับลีน่าแล้วทุกคนก็ดูมีกำลังใจขึ้นมากๆ

 

    ทั้งกลุ่มเดินต่อไปเรื่อยๆด้วยกำลังใจอันลนหลาม จนกระทั้งพวกเขาสังเกตเห็นบ้างอย่าง

 

 

 

    "โจเซฟ:นี้มัน..."

 

 

 

    "คริส:มันคือหิน แปลว่าทางข้างหน้านี้มีถ้ำแน่ๆ"

 

 

 

    และสิ่งที่ทุกคนสังเกตเห็นก็คือกำแพงนั้นเริ่มเปลี่ยนจากก้อนดินเหนียวเป็นหินแล้ว นั่นเลยทำให้ทุกๆคนเริ่มระวังตัวมากขึ้น

 

 

 

    "โจเซฟ:เอาล่ะ ข้างหน้าคงจะเป็นถ้ำ ดังนั้นฉันอยากให้ทุกคนเปิดใช้งานสกิลรอเลย"

 

 

 

    ทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มเปิดใช้งานสกิลต่างๆ

 

 

 

    "ลีน่า:เปิดใช้ตาเหยี่ยว เปิดใช้การใช้ธนู เปิดใช้เล็งเป้า เปิดใช้โฟกัส  เปิดใช้เพิ่มเดเมจระยะไกล"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:เปิดใช้งานเร่งความเร็ว เปิดใช่เร่งความเร็ว 2 เท่า เปิดใช้งานเพิ่มมูฟเมนต์ เปิดใช้งานปัดป้อง เปิดใช้งานเพิ่มการตอบสนอง เปิดใช้งานใจเย็น"

 

 

 

    "คริส:เปิดใช้งานเพิ่มมูฟเมนต์ เปิดใช้งานเพิ่มการตอบสนอง เปิดใช้งานสกิลใจเย็น เปิดใช้งานเร่งความเร็ว เปิดใช้งานป้องกัน เปิดใช้งานการใช้ดาบ"

 

 

 

    "โจเซฟ:เปิดใช้งานเพิ่มมูฟเมนต์ เปิดใช้การเพิ่มการตอบสนอง เปิดใช้งานเมินเฉย เปิดใช้งานถึกทน เปิดใช้งานต่อยตี เปิดใช้งานป้องกัน เปิดใช้งานเพิ่มเดเมจการต่อย เปิดใช้งานปราการ"

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลใจเย็น เปิดใช้งานสกิลสมาธิ เปิดใช้งานเร่งความเร็ว เปิดใช่งานสกิลป้องกัน เปิดใช้งานสกิลการใช้ธนู เปิดใช้งานสกิลเล็งเป้า สกิลการใช้ดาบทำงาน]

 

 

 

    ส่วนอากิก็เอาดาบแห่งการเสี่ยงโชคกรีดแขนตัวเอง

 

 

 

   [อลิส:เปิดใช้งานสกิลอะดรีนาลีนขั้นที่ 1 เปิดใช้งานสกิลต้านทานเลือดไหล เปิดใช้งานสกิลต้านทานความเจ็บปวด]

 

 

 

    ลีน่าที่เห็นอากิเอาดาบกรีดแขนตัวเองอีกแล้วก็เข้ามาถาม

 

 

 

    "ลีน่า:ทำไมพี่ต้องทำแบบนั้นละค่ะ"

 

 

 

    คนอื่นๆที่ได้ยินลีน่าถามอากิแบบนี้นก็หันมาดู

 

 

 

    "อากิ:...พอดีพี่มีสกิลที่เพิ่มค่าสถานะได้แต่...HP พี่ต้องลดมันถึงใช้ได้น่ะ"

 

 

 

    "ลีน่า:แล้วมันคุ้มค่ากับการที่พี่ต้องทำร้ายตัวเองตลอดแบบนี้เหรอค่ะ"

 

 

 

    อากิที่ได้ยินแบบนั้นก็เงียบไปแปปหนึ่งก่อนจะลูปหัวลีน่าและพูดว่า

 

 

 

    "อากิ:การที่พี่เจ็บเล็กน้อยแบบนี้แลกกับการที่พี่มีอัตราการรอดชีวิตในการสู้มากขึ้น มันก็คุ้มสุดๆเลยล่ะ เพราะถ้ามั่วพี่แต่กลัวเจ็บจนมีอันตรายคงไม่ดีใช่ไหมล่ะ"

 

 

 

    อากิยิ้มให้ลีน่าพร้อมกลับตอบเธอด้วยเสียงที่อ่อนโยน

 

 

 

    "ลีน่า:เข้าใจแล้วคะ ระวังตัวด้วยนะค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:พี่จะระวังทุกฝีก้าวเลยจ้ะ"

 

 

 

    หลังจากที่ทุกคนเปิดใช้งานสกิลเสร็จแล้วก็เริ่มเดินเข้าไป แต่ระหว่างที่เดินไปในอลิสก็พูดขึ้นมาว่า

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิหยุดเดินค่ะ]

 

 

 

    อากิที่ได้ยินอลิสก็หยุดเดินทันที แต่คนอื่นๆก็ยังเดินต่อ อลิสที่เห็นเลยรีบบอกอากิว่า

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิรีบบอกให้คนอื่นๆหยุดเดินเดี่ยวนี้เลยค่ะ!!!]

 

 

 

    อลิสพูดขึ้นเสียงเพื่อเตือนให้อากิบอกคนอื่นๆให้หยุด อากิที่ได้ยินก็รีบพูดบอกให้คนอื่นๆหยุดทันทีเพราะการที่อลิสขึ้นเสียงนั้นแปลว่รมีอันตราย ถึงอากิไม่รู้ก็ตามว่าอันตรายนั้นคืออะไร

 

 

 

    "อากิ:ทุกคน! หยุดเดินเดี่ยวนี้!!!"

 

 

 

    คนอื่นๆที่ได้ยินอากิขึ้นเสียงก็หยุดเดินก่อนจะหันมาหาอากิ

 

 

 

    "โจเซฟ:มีอะไร"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:นายบอกเราหยุดทำไม"

 

 

 

    อากิไม่ได้สนใจที่คนอื่นๆถามและรีบถามอลิสทันทีว่าทำไมถึงให้หยุด

 

 

 

    *"อากิ:มีอะไรถึงให้หยุด"*

 

 

 

    [อลิส:ตรงพื้นมีกับดักค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ตรงไหน"*

 

 

 

    [อลิส:ตรงหน้าคริสค่ะ]

 

 

 

    แล้วอากิก็เดินไปตรงหน้าของคริส คนอื่นๆที่เห็นก็งงว่าเกิดอะไร

 

 

 

    [อลิส:ตรงหน้าเท้าซ้ายของคริส เอาดาบแท่งลงพื้นไปเลยค่ะ]

 

 

 

    แล้วอากิก็ยกดาบขึ้นต่อหน้าคริส คริสที่เห็นก็ยกมือมากันโดยสัญชาตญาณ

 

 

 

    "เมิ่งซิน:เห้ย! เอ็งทำอะไร"

 

 

 

    'เมิ่งซิน:แม่งเอ้ย เป็นแบบนี้ได้ไง'

 

 

 

    เมิ่งซินที่เห็นว่าอากิยกดาบใส่คริสก็จะพุ่งเข้าไปแต่ก็โดนโจเซฟดึงไว้ก่อน

 

 

 

    "โจเซฟ:ใจเย็นๆ รอดูก่อน"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:รอดูเหี้ยอะไรล่ะ"

 

 

 

    "เป็ง!!!"

 

 

 

    ในตอนที่เมิ่งซินกำลังยื่อกับโจเซฟอยู่อากิก็ได้เอาดาบแท่งไปที่พื้น คนอื่นๆที่คนก็ยิ่งงไปมากว่าเดิม

 

 

 

    "เมิ่งซิน:..."

 

 

 

    "โจเซฟ:ใจเย็นๆก่อน"

 

 

 

    เมิ่งซินที่เห็นว่าอากิแท่งไปที่พื้นก็เลิกทำท่าทีจะพุ่งเข้าใส่อากิ

 

    ส่วนคริสที่ยกมือมากัน แต่พอได้ยินแท่ง ก็ลืมตาขึ้นและมองไปที่พื้นและก็เลิกเอามือมาบังและดูตรงหน้าตัวเอง

 

 

 

    "คริส:นี้มัน...กับดัก"

 

 

 

    และสิ่งที่คริสเห็นก็คือช่องขนาดพอดีเท้าลงไปได้และใต้นั้นก็มีแผ่นไม้ที่มีเหล็กแหล่มแท่งขึ้นมา คนอื่นๆที่ได้ยินก็รีบเดินเข้าสาจะดู

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิบอกให้พวกเขาอยู่นิ่งๆเลยค่ะ]

 

 

 

    "อากิ:เห้ๆ ทุกคนหยุดก่อน หยุดก่อน อย่าพึ่งเดิน อย่าพึ่งเดิน!"

 

 

 

    ทุกคนที่ได้ยินก็หยุด

 

 

 

    "โจเซฟ:...ที่บอกให้หยุดเพราะใต้เท้านี้อาจมีใช่ไหม"

 

 

 

    *"อากิ:มีไหมอลิส"*

 

 

 

    [อลิส:ยังไม่ทราบคะ เพราะยังไม่ได้ตรวจสอบ]

 

 

 

    อากิที่ถามอลิสแล้วก็พยักหน้าตอบทั้ง 3 คนไปส่วน 3 คนนั้นที่เห็นก็ยืนนิ่งๆและไม่ขยับตัว

 

 

 

    *"อากิ:แล้วไงต่อ"*

 

 

 

    [อลิส:เอาดาบเคาะไปตามพื้นหน่อยค่ะ]

 

 

 

    แล้วอากิก็เอาดาบเคาะไปตามพื้นตามที่อลิสบอก

 

 

 

    "เป้ง เป้ง เป้ง เปาะ เป้ง"

 

 

 

    [อลิส:เจอแล้วค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ตรงไหน"*

 

 

 

    [อลิส:ย้อนกลับไปตรงที่เคาะเมื่อกี้ค่ะ]

 

 

 

    "เป้ง เปาะ"

 

 

 

    *"อากิ:ตรงนี้?"*

 

 

 

    [อลิส:ใช้ค่ะ]

 

 

 

   พออลิสยืนยันทำแหน่งได้อากิก็แท่งลงไปที่พื้นทันที

 

 

 

    "เป้ง!!!"

 

 

 

    กับดักอันนี้มันใกล้ทั้ง 3 คนมันใกล้พอที่จะให้พวกเขาเห็นว่าใต้หลุมนั้นมีอะไร

 

 

 

    "ลีน่า:หว่า! นี่มันอะไรทำเนี่ย"

 

 

 

    "โจเซฟ:ไม่ตลกเลยนะเว้ยแบบนี้"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:จิ!พวกมันว่างกับดักเป็นได้ไง"

 

 

 

    อากิที่เห็นว่าคนอื่นๆรู้ว่ากำลังเจอกับอะไรแล้วก็เลยพูดขึ้นมาว่า

 

 

 

    "อากิ:ในเมื่อรู้แล้วว่ากำลังเจอกับอะไร ช่วยอดทนยืนรอนิ่งๆหน่อยได้ไหม"

 

 

 

    "ลีน่า:ดะ-ได้แน่นอนค่ะ หนูจะไม่ก้าวขาเลยแม้แต่ก้าวเดี๋ยวค่ะ"

 

 

 

    "โจเซฟ:ฉันจะให้ความร่วมมืออย่างดี ฝากจัดการด้วย"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:...ฝากด้วย"

 

 

 

    อากิที่ได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้าให้ก่อนจะเดินเอาดาบเคาะพื้นไปเรื่อยๆเพื่อหากับดักจนผ่านไป 1 ชั่วโมงกับ 30 นาทีกว่าๆ อลิสก็ได้พูดขึ้นมาว่า

 

 

 

    [อลิส:ท่านได้รับสกิล สังเกตกับดัก(F-⁽ᴬ⁺⁾) สกิลแบบแอ็คทีฟ เมื่อเปิดใช้งานจะทำให้ท่านเห็นออร่าของกับดักผ่านดวงตาของท่าน

 

    หมายเหตุยิ่งเลเวลการวางกับดักของคนว่างสูงเท่าไหร่การตรวจพบยิ่งยากขึ้นเท่านั้น 

 

    ขอควรระวังเมื่อใช้นานๆอาจทำให้ปวดตาได้

 

    เมื่อเปิดใช้งานใช้มานา 250 หน่วยใช้มานา 60 ต่อ 2 วิ]

 

 

 

    *"อากิ:เออ มาถูกจังหวะแบบนี้สิว่ะ"*

 

 

 

    หลังจากได้สกิลมาอากิก็หันกลับไปหาทุกคนและเปิดใช้งานสกิลทันที

 

 

 

    "อากิ:สังเกตกับดัก"

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลสังเกตกับดัก]

 

 

 

    ทันใดนั้นมานาก็ไหลไปรวมที่ตาของอากิ สิ่งที่เขาเห็นก็คือออร่าฟ้าๆตรงพื้น 3 จุดแต่ 3 วิหลังจากนั้นอากิก็ทรุดลงกับพื้นทันที

 

 

 

    "อากิ:อ็าก!"

 

 

 

    [อลิส:ปิดการใช้งานสกิลสังเกตุกับดัก เปิดใช้งานสกิลรักษาตัวเองตามธรรมชาติ]

 

 

 

    "อากิ:ไอ้เหี้ย แบบนี้ไม่ได้เรียกปวดแล้วมันเรียกว่าเจ็บ"

 

 

 

    การที่มานาจำนวนเล็กน้อยรวมที่จุดเดียวอาจจะไม่มีผลอะไรมากมายสำหรับคนอื่นๆ แต่สำหรับอากิที่มีมานามหาศาลนั้นตรงกันข้าม เพราะแค่มานาจำนวนน้อยของเขามันก็มากกว่าคนปกติ มันมากจนเกือบจะทำให้ดวงตาของอากิระเบิด

 

 

 

     "อากิ:โอ้ย เจ็บซิบหาย"

 

 

 

    อากินอนคดกับพื้นและเอามือปิดที่ตาตัวเองและโอดครวนด้วยความเจ็บปวด คนอื่นที่เห็นอากิเป็นแบบนั้นก็จะเข้ามาช่วย แต่พอนึกถึงกับดักถึงคนก็หยุดและเลือกตะโกนถามอากิ 

 

 

 

    "ลีน่า:พี่ค่า~~~ เป็นอะไรหรือป่าว"

 

 

 

    "อากิ:โอ็ย~"

 

 

 

    "ลีน่า:พี่~"

 

 

 

    ลีน่าที่เห็นก็จะเดินไปแต่ก็โดนเมิ่งซินห้ามไว้ก่อน

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ใจเย็นๆลีน่า"

 

 

 

    "ลีน่า:แต่พี่อากิเขา-"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ใจเย็นๆ รอดูไปก่อน"

 

 

 

    "ลีน่า:ค่ะ"

 

 

 

    ผ่านไปประมาณ 3 นาทีอากิก็ลุกขึ้นมาแต่อากิก็ยังลืมตาไม่ได้ เพราะเขายังเจ็บตาอยู่ คนอื่นที่เห็นอากิก็ตะโกนถามเขาไปว่า

 

 

 

    !"เมิ่งซิน:อากิ! นายเป็นอะไร~~"!

 

 

 

    อากิที่ได้ยินก็ตะโกนกลับไปว่า

 

 

 

    !"อากิ:ฉันลองใช้สกิลใหม่! แต่ผลมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่"!

 

 

 

    "เมิ่งซิน:...ให้เราไปช่วยนายไหม"

 

 

 

    "อากิ:เหมือนเมื่อกี้ตอนเปิดใช้สกิลเราจะเห็นกับดัก แต่มันอยู่ตรงไหนวะ มั่วแต่เจ็บตาจนลืม"

 

 

 

    [อลิส:อยู่ชิดกำแพงด้านซ้าย 2 อัน อยู่ชิดกำแพงด้านขวา 1 อันค่ะ]

 

 

 

    "อากิ:เธอเห็นเหรอ"

 

 

 

    [อลิส:ค่ะ]

 

 

 

    "อากิ:เดี่ยวนะ ถ้าเธอเห็นและจำตำแหน่งได้ฉันก็ใช้มันแค่ 1-2 วิแล้วก็ให้เธอจำตำแหน่งได้นะสิ"

 

 

 

    [อลิส:จะทำแบบนั้นก็ได้คะ แต่ต้องรอดวงตาท่านดีขึ้นกว่านี้ก่อน]

 

 

 

    "อากิ:อืม"

 

 

 

    หลังจากรู้ตำแหน่งกับดักที่เหลืออยู่อากิก็ตะโกนกลับไปบอกทุกคน

 

 

 

    !"อากิ:มีกับดักเหลือ 3 อัน มันอยู่ติดกำแพงทั้งหมด ถ้าจะเดิมมาก็พยายามเดินกลางๆไว้!"!

 

 

 

    ทุกคนที่ได้ยินอย่างนั้นก็เดินกลางๆทางเดินเพื่อมาหาอากิ แต่อากิไม่รู้เลยว่าเขาตะโกนไปอีกด้านและหันหลังให้เพื่อนอยู่เพราะเขาหลับตาอยู่

 

    นั้นเลยทำให้ก็อบลินรู้ตัวและเล็งธนูจากมุมมืดและยิงมาใส่อากิแล้ว

 

 

 

    "ฟิ้ว"

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิหลบไปซ้าย!]

 

 

 

    "ชึบ!"

 

 

 

    "อากิ:อ็าก!"

 

 

 

    อากิที่ได้อลิสช่วยเตือนก็โยกตัวไปด้านซ้าย แต่ด้วยที่อากิหลับตาอยู่เขาเลยไม่เห็นว่าตัวเองยังหลบไม่พ้นและโดนลูกศรยิงเข้าไปที่แขนซ้าย โจเซฟที่เห็นก็พุ่งเข้ามาหาอากิทันทีและก็เอาโล่ขึ้นมากัน ตามมาด้วยเมิ่งและก็ลีน่าและคริส

 

    เมิ่งซินเจ้าไปดูอากิทันที ลีน่าที่ยืนอยู่ข้างๆเลยถามว่า

 

 

 

    "ลีน่า:ให้หนูช่วยไหมค่ะ"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ไม่เป็นไรพี่จัดการได้"

 

 

 

    ลีน่าที่ได้ยินแบบนั้นเลยถอยออกมาและไปหาคริสและพูดว่า

 

 

 

    "ลีน่า:ฉันจะโผล่ออกไปยิงฝากนายกันให้ที"

 

 

 

    "คริส:เชื่อมือฉันได้เลย"

 

 

 

    "โจเซฟ:ระวังด้วยล่ะ"

 

 

 

    "ลีน่า:ค่ะ"

 

 

 

    โจเซฟจ้องตาเขม็งใส่คริสเพื่อเป็นการบอกเป็นในว่าถ้าพลาดมึงตาย คริสที่เห็นสายตานั้นก็เข้าใจทันที

 

 

 

    'คริส:ถ้าลีน่าโดนกูไม่รอดแน่'

 

 

 

    เมื่อทั้งคู่พร้อมแล้ว คริสออกโผล่ออกไปพร้อมถือโล่ 2 อันและคุกเข่าลงส่วนลีน่าก็โผล่ไปหลังคริสและก็เล็ง

 

 

 

    "ลีน่า:เอะ!"

 

 

 

    พอลีน่าเล็งไปก็เห็นแต่ความมืดเพราะทางข้างหน้าก็อบลินพวกมันได้เอาคบเพลิงออกไปหมดเลย ในจังหวะนั้นก็มีลูกศรลอยใส่ลีน่า

 

 

 

    "ฟิ้ว ปึก"

 

 

 

    แต่คริสก็กันให้ลีน่าได้ ลีน่าที่จ้องไปในความมืดเมื่อกี้ก็เห็นว่าลูกศรลอยมาจากไหนเธอเลยยิงสวนเข้าไปทางนั้น

 

 

 

    "ฟิ้ว"

 

 

 

    พอยิงไปแล้วก็ยังเงียบลีน่าเลยตั้งสมาธิและเล็งรออย่างใจเย็น

 

 

 

    "ฟิ้ว"

 

 

 

    ในจังหวะนั้นก็มีลูกศรลอยออกมาจากความมืดลีน่าที่เห็นก็ยิงส่วนไปทันที

 

 

 

    "ฟิ้ว!!"

 

 

 

    "ปึก"

 

 

 

    !!"ก็อบลิน:อ็าก!"!!

 

 

 

    ลูกศรที่ก็อบลินยิงมาคริสสามารถกันไว้ได้ ส่วนของลีน่าก็เข้าไปที่มันเต็มๆถึงจะไม่รู้ว่าเข้าส่วนไหนก็ตาม

 

    หลังจากเสียงร้องของก็อบลินเมื่อกี้ก็ไม่มีลูกศรลอยมาอีกแต่ลีน่าก็ยังไม่ลดการ์ดและเล็งรอส่วนทางด้านเมิ่งซินและอากินั้น

 

 

 

    "อากิ:โอ็ย"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:มันยิงมาตั้งไกลทำไหมไม่หลบละห่ะ"

 

 

 

    "อากิ:ฉันไม่เห็น"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ไม่เห็นได้ไง นายหันหน้าไปหามันอยู่ไม่ใช่หรือไง"

 

 

 

    "อากิ:ฉันมองไม่ได้ ฉันเจ็บตา"

 

 

 

    เมิ่งซินที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบเปิดดูตาอากิดู พอเปิดก็เห็นว่าตาอากินั้นแดงพอสมควร

 

 

 

    'เมิ่งซิน:ตาเขาแดงพอสมควรเลย ทำอะไรลงไปเนี่ย'

 

 

 

    "อากิ:โอ้ยๆ จะทำอะไรก็บอกกันก่อนสิ มันเจ็บ"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:..."

 

 

 

    หลังจากเห็นตาของอากิแล้วเมิ่งซินก็ไปดูที่แขนของอากิต่อก็เห็นลูกศรปักอยู่ แต่มันปักอยู่ไม่ลึกมากเธอเลยดึงออกทันที

 

 

 

    "ชึก!"

 

 

 

    "อากิ:โอ้ย!!"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:เป็นผู้ชายอะไรร้องอยู่ได้"

 

 

 

    "อากิ:ก็บอกกันก่อนสิ แบบนี้มันไม่ได้ตั้งตัว"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:จ้าๆลูกแง่"

 

 

 

    "อากิ:เห้ย ว่าใครลูกแง่ว่ะ"

 

 

 

    เมิ่งซินได้พูดจ้าเพื่อกวนประสาทของอากิ เพื่อดึงความสนใจของเขาก่อนที่จะพันแผล

 

    ทางโจเซฟที่ยืนถือโล่อยู่ก็ถามว่า

 

 

 

    "โจเซฟ:อากิเป็นไงบ้าง"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:แผลที่แขนไม่เป็นอะไรแล้วแต่..."

 

 

 

    "โจเซฟ:แต่อะไร"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:เขาเจ็บที่ตา ไม่รู้เป็นอะไรแต่ตอนนี้เขาน่าจะมองไม่ได้"

 

 

 

    'โจเซฟ:จะไปต่อก็คงไม่ได้เพราะไม่รู้ว่าตรงไหนคือกับดัก แถมยังมีก็อบลินด้านหน้าอีก...คงต้องถอยกันก่อน'

 

 

 

    "โจเซฟ:...งั้นถอยกันก่อน"

 

 

 

    แล้วเมิ่งก็พาอากิลุกขึ้น แต่ตอนนั้นเองอากิก็เอาโพชั่นออกมาและก็พูดกับเมิ่งซิน

 

 

 

    "อากิ:ฉันจะกินโพชั่น"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:นายจะใช่มันจริงๆเหรอ"

 

 

 

    "อากิ:อืม"

 

 

 

    เมิ่งซินที่ได้ยินก็ปล่อยมือที่พยุงอากิออก ส่วนอากิก็เอามือคลำปากขวดโพชั่นและก็เปิดก่อนจะดื่ม

 

 

 

    "อากิ:อึก อึก"

 

 

 

    [อลิส:ท่านเดิมโพชั่น 200 มิลลิลิตร ทำการรักรักษาการบาดเจ็บทั้งหมดที่ได้รับ 66%]

 

 

 

    หลังจากดื่มโพชั่นไปอาการเจ็บตาและก็แผลที่โดนธนูยิงก็ดีขึ้นมาก

 

 

 

    "อากิ:โอเค ลืมตาได้แล้ว"

 

 

 

    หลังจากมองเห็นอากิก็โผล่ไปหลังลีน่า

 

 

 

    "ลีน่า:อะ-เอะ! พี่อากิไม่เป็นอะไรแล้วเหรอค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:ใช่พี่ไม่เป็นแล้วเพราะพี่กินโพชั่นแล้ว"

 

 

 

    "ลีน่า:...ถ้าอย่างนั้นช่วยหนูยิงพวกก็อบลินหน่อยนะค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:อืม"

 

 

 

    *"อากิ:อลิส"*

 

 

 

    [อลิส:ค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ทำตามที่คุยก่อนหน้านี้ได้เลย"*

 

 

 

    [อลิส:รับทราบค่ะ]

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลสังเกตกับดัก]

 

 

 

    1 วิ 2 วิ

 

 

 

    [อลิส:ปิดใช้งานสกิลสังเกตกับดัก]

 

 

 

    *"อากิ:เป็นไงมั้ง"*

 

 

 

    [อลิส:ไม่มีกับดักข้างหน้าค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ขอบใจมาก ช่วยได้เยอะเลย"*

 

 

 

    [อลิส:ยินดีค่ะ]

 

 

 

    หลังจากได้การช่วยเหลือจากอลิสก็ได้รู้ว่าข้างหนัากับดักไม่มีแล้ว เขาเลยรีบบอกทุกคนทันที

 

 

 

    !"อากิ:ทุกคน! ทางข้างหน้าฉันใช้สกิลตรวจดูแล้ว ไม่มีกับดักเข้าไปได้เลย"!

 

 

 

    "โจเซฟ:รอคำนี้อยู่เลย"

 

 

 

    โจเซฟที่ได้ยินอย่างนั้นก็ยกโล่ขึ้นและก็เดินเข้าไป คนอื่นก็เดินตามเขาไป เมิ่งซินได้เอากริชคู่ออกมา ส่วนคริสก็เก็บโล่ไปหนึ่งและเอาดาบออกมา ส่วนอากิก็เอาดาบยาวแห่งการลงทัณฑ์ออกมา ลีน่าที่เห็นก็ถามว่า

 

 

 

    "ลีน่า:พี่จะใช่ดาบยาวเหรอค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:ใช่ พี่จะใช่นี้แหละ เพราะถ้าไปถึงถ้ำคงมีพื้นที่ให้พี่แกว่งดาบนี้ง่ายๆแน่"

 

 

 

    'ลีน่า:หวังว่าพี่อากิจะไม่แกว่งโดนคนอื่นน่ะ'

 

 

 

    พอเดินมาใกล้ความมืดโจเซฟก็โยนคบเพลิงเข้าไปในความมืดนั้น พอโยนเข้าไปก็เห็นก็อบลินเป็นสิบๆตัวยืนอยู่ พวกมันที่เห็นพวกโจเซฟก็ร้องออกมาแต่ก็ไม่ได้พุ่งเข้ามา

 

 

 

    "ก็อบลิน:กี่ กึ้ กี่กี้"

 

    (เข้ามาดิ มึงได้ตายแน่)

 

 

 

    ส่วนทางด้านอากิก็ได้ยินแต่เสียงของพวกก็อบลิน แต่ก็ไม่โผล่ออกไปดูเพราะอาจเป็นอันตราย คริสเลยถามโจเซฟที่อยู่หน้าสุด

 

 

 

    "คริส:ข้างหน้าเป็นไงบ้างครับ"

 

 

 

    "โจเซฟ:...เออ ว่าไงดีละ ข้างหน้ามันมีก็อบลินเต็มเลย แต่พวกมันเอาแต่ส่งเสียงร้องและไม่ออกมากัน"

 

 

 

    ทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงือหน้าออกไปดูกัน พอยืนหน้าออกมาดูก็เห็นก็อบลินเป็นสิบๆตัวยืนเรียงหน้ากระดานกันและเอาแต่ส่งเสียงร้อง

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ทำไมมันไม่ออกมาล่ะ หรือมีกับดัก"

 

 

 

    "โจเซฟ:ไม่รู้ ให้อากิดูสิ"

 

 

 

    "อากิ:ได้"

 

 

 

    แล้วอากิก็ยืนหน้าออกไปอีกครั้ง อลิสที่เห็นแบบนั้นก็ทำแบบเดิม แต่พอตรวจไปแล้วก็ไม่เจออะไรเลย

 

 

 

    *"อากิ:มีกับดักไหม"*

 

 

 

    [อลิส:ไม่มีค่ะ]

 

 

 

    อากิที่ได้ยินก็ดึงหน้ากลับมา

 

 

 

    "โจเซฟ:เป็นไงมั้ง"

 

 

 

    "อากิ:ไม่มี"

 

 

 

    "คริส:ถ้าไม่มีแล้วทำไมพวกมันไม่พุ่งมาละครับ"

 

 

 

    "โจเซฟ:..."

 

 

 

    "เมิ่งซิน:หรือว่าพวกมันจะให้เราไปสู้ในความมืด เพราะคิดว่าตัวมันจะได้เปรียบหรือป่าว?"

 

 

 

    "คริส:มีความเป็นไปได้นะครับ"

 

 

 

    หลังจากได้สมติฐานะจากเมิ่งซินทุกคนก็คิดว่าจะทำไงต่อ แต่เวลาก็ไม่คอยท่าเพราะเสียงของพวกก็อบลินก็เยอะขึ้นเรื่อยๆ

 

 

 

    [อลิส:ถ้ามันไม่ออกมางั้นก็ยิงธนูเข้าไปสิคะ ถ้ามันวิ่งออกมาก็ให้โจเซฟ คริส เมิ่งซินช่วยกัน]

 

 

 

    *"อากิ:เป็นความคิดที่ดี"*

 

 

 

    หลังจากได้ความคิดจากอลิสอากิก็พูดให้คนอื่นๆฟัง

 

 

 

    "โจเซฟ:เป็นความคิดที่ดี"

 

 

 

    "คริส:งั้นทำกันเลยเถอะครับ"

 

 

 

    "เมิ่งซิน/ลีน่า:อืม"

 

 

 

    หลังจากตกลงกันได้เมิ่งซินและคริสก็ขค้นไปหลบหลังโจเซฟส่วนลีน่ากับอากิก็ถอยออกไป ก่อนจะเอาธนูออกมาและโผล่ออกไปยิงพร้อมกัน

 

 

 

    "ฟิ้ว ฟิ้ว ชึก ชึ

ก"

 

 

 

    "ก็อบลิน:กลีคัน กลีคัน"

 

    (มันมีธนู มันมีธนู)

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินเลเวล 8 ได้รับ EXP 50]

 

 

 

    หลังจากโดนธนูยิงพวกก็อบลินก็แตกตื่นก่อนจะพุ่งเข้า

 

 

 

    "ก็อบลิน:กี้~~~"

 

    (ฆ่ามัน~~~)

 

 

 

    ระหว่างที่พวกมันวิ่งมาอากิและลีน่าก็พยามยิงฆ่าให้มากที่สุด อากิและลีน่ายิงไปเรื่อยจนมันเข้ามาใกล้ พอมันมาใกล้โจเซฟก็ยกโล่ขึ้นจับเป็นแนวนอนก่อนจะไถพวกก็อบลินทั้งหมด

 

 

 

    !!!"โจเซฟ:ชาร์ท"!!!

 

 

 

    "ก็อบลิน:กูลี้"

 

    (โล่เดินได้)

 

 

 

    หลังจากโดนไถพวกก็อบลินก็ล้มกระจาย คริสและเมิ่งซินที่รออยู่แล้วก็รีบซ้ำทันที ส่วนอากิและลีน่าก็ช่วยยิงตัวที่จะลุกขึ้น ทางด้านโจเซฟก็ไถไปถึงระยะสุดไฟก่อนจะฆ่าตัวที่ติดโล่มาและหันกลับมาช่วยคนอื่นๆ ทุกคนช่วยกันฆ่าอย่างรวดเร็ว ก็อบลินหลายสิบตัวตายภายในเวลาแค่ 3 นาที

 

 

 

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลิน 6 ตัวเลเวล 10/7/6/4/4/8 ได้รับ EXP 255

 

    ท่านเลเวลอัพ 28>29 HP เพิ่มขึ้น 20 หน่วย มานา เพิ่มขึ้น 10 หน่วยรักษาบาดแผลทั้งหมดที่ได้รับและฟื้นฟูมานาจนเต็ม]

 

 

 

    "คริส:ระ-เราทำได้ เราฆ่ามันหมดแล้ว เย้~~~!"

 

 

 

    "ลีน่า:เราทำได้ เราทำได้"

 

 

 

    แล้วลีน่าก็เข้าไปดีใจกับคริส

 

 

 

    "ลีน่า/คริส:เราทำได้ เราทำได้"

 

 

 

    ในระหว่างที่ทั้งคู่กับลังดีใจโจเซฟก็เอาคบเพลิงออกมาและก็บอกทั้งคู่ว่า

 

 

 

    "โจเซฟ:เอาๆ อย่ามั่วแต่ดีใจช่วยกันติดไฟและก็เก็บของเร็ว"

 

 

 

    "ลีน่า/คริส:ครับ/ค่า"

 

 

 

    แล้วทุกคนก็ช่วยกันติดไฟจนมันกลับมาสว่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                   จากผู้แต่ง

 

    เอาไว้ลุยต่อตอนหน้าละกัน พอดีจะครบ 2 หมื่นตัวอักษรละ ไว้เจอกันน่ะทุกคน~~~